พอถึงคอนโดแล้วรมิดาก็ตรงดิ่งไปอาบน้ำเข้านอนทันที วินธนัยสังเกตเห็นความผิดปกตินี้ตั้งแต่ออกจากห้องของจัสตินแล้ว รมิดาเงียบไม่พูดอะไรเลยสักคำ เขาครุ่นคิดหาสาเหตุ จนนึกได้ว่าเธอคงไม่พอใจที่เขาขัดจังหวะตอนที่คุยกับจัสติน พี่ชายคิดแล้วก็หงุดหงิด เขารีบไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วมานอนบ้าง คนตัวเล็กนอนหันหลังให้เขา ไม่พูดกับเขาเลยสักคำเดียว เขารู้ว่าเธอเองก็ยังไม่หลับเช่นกัน วินธนัยเป็นคนใจเย็นเสมอ แต่พอกับเรื่ิองของรมิดาแล้วเขากลับร้อนอย่างกับไฟ แม้จะบอกให้ควบคุมตนเองแต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะเตือนตนเองได้อีกนานแค่ไหน เหมือนกับตอนที่เขามีความสุขกับเธอครั้งแรกนั่น มันยิ่งทำให้เขาความควบคุมต่ำลงทันที เหมือนกับพอได้ทำลงไปแล้วก็ขออีกนิด อีกสักนิด ผลัดไปเรื่อย ๆ จนเกือบเลยเถิดไปไกล
“น้องหมิงครับ” เขาเรียกคนที่นอนหันหลังให้แต่ไร้เสียงตอบรับ
“น้องหมิง” เขาเรียกอีกครั้งกดเสียงต่ำลงอย่างอดกลั้นเต็มที่แต่น้
