ตอนที่ 6 (ฝากงาน)
1255 คำ
ตอนที่ 6 (ฝากงาน)
"น้องพิชเรียนจบอะไรมานะ ลุงจะได้ดูงานให้ตรงกับสายที่เรียนมา"การุญถามหญิงสาวบนรถยนต์คันหรูที่กำลังมุ่งหน้าสู่บริษัทสื่อการบันเทิงขนาดใหญ่ที่ตนเองเป็นเจ้าของ
"พิชเรียนจบบัญชีมาค่ะคุณลุง" พิชญ์สินีหันไปตอบตามที่เธอได้เล่าเรียนมา
"บัญชีเหรอ… อืม… ถ้าอย่างนั้นก็ทำงานที่แผนกการบัญชีตรงตัวเลยละกันนะ ที่จริงลุงว่าจะให้น้องพิชมาเป็นเลขาให้ลุงสักหน่อย" เพราะเลขาคนปัจจุบันมีงานล้นมือจนแทบจะทำไม่ทันอยู่แล้ว การุญจึงคิดอยากจะให้พิชญ์สินีมาช่วยอีกแรง แต่เหมือนว่าหญิงสาวจะถนัดบัญชีมากกว่า การุญจึงไม่ขัดอะไร เพราะให้ทำงานที่หญิงสาวถนัดก็คงจะดีมากกว่ากัน
"จริง ๆ พิชทำได้ทุกอย่างเลย แล้วแต่คุณลุงจะใช้ค่ะ"แค่ฝากงานให้พิชญ์สินีก็เกรงใจมากพออยู่แล้ว ไม่ว่าจะให้เธอทำงานอะไรเธอก็ยินดีทำทั้งนั้น
" อืม… ทำบัญชีไปก่อนละกัน เดี๋ยวค่อยว่าเนอะ ไป...ถึงแล้วขึ้นไปห้องลุงก่อน เดี๋ยวลุงให้อนงค์เลขาลุงจัดการให้"
"ค่ะ" พิชญ์สินีเดินตามการุญขึ้นมาบนห้องทำงานอย่างเงียบ ๆ ตลอดทางที่เดินไปมีแต่คนยกมือไหว้ทำความเคารพการุญกันทุกคน และทุกสายตาก็มองมาที่เธอ อย่างอยากรู้ด้วยเช่นกัน หญิงสาวจึงเลือกที่จะก้มหน้าลงอย่างตื่นตระหนก
"อนงค์เดี๋ยวตามเข้ามาพบผมในห้องด้วยนะ" การุญพาพิชญ์สินีเดินขึ้นมายังชั้นบนสุด เขาแวะสั่งเลขาก่อนจะเข้าไปในห้อง พิชญ์สินีก็เดินตามไปติด ๆ เช่นกัน
"ค่ะท่าน"
เมื่อรับคำสั่งจากบอสใหญ่ นวลอนงค์เลขาคู่ใจก็รีบเดินเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว เธอวางงานที่ทำค้างอยู่ลงทันที เพราะไม่อยากจะะให้เจ้าของบริษัทมานั่งรอนาน ๆ
"น้องพิชนี่คุณอนงค์เลขาลุงที่บอกเมื่อสักครู่นะ ส่วนนี่น้องพิช หลานสาวคนเดียวของคุณจา" การุญแนะนำนวลอนงค์และพิชญ์สินีให้รู้จักกันในตอนที่เลขาสาวเข้ามาในห้องอย่างเรียบร้อยแล้ว
"สวัสดีค่ะพี่อนงค์" หญิงสาวยกมือไหว้อย่างอ่อนช้อยงดงาม เรียกรอยยิ้มของนวลอนงค์ได้เป็นอย่างดี เพราะหญิงสาวเป็นถึงหลานภรรยาเจ้าของบริษัท แต่กลับไหว้เธออย่างที่ดูก็รู้ว่าจริงใจอย่างแน่นอน
"สวัสดีค่ะน้องพิช ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" นวลอนงค์รับไหว้และยิ้มตอบอย่างเป็นกันเอง
"อนงค์เดี๋ยวพาน้องพิชไปฝากที่แผนกบัญชีด้วยนะ หาตำแหน่งว่างให้น้องพิชหน่อย" การุญสั่งงานทันทีที่ทั้งคู่ทักทายกันเสร็จเรียบร้อย
"บัญชีเหรอคะท่าน เอ่อ… ตอนนี้พนักงานในแผนกบัญชีเต็มแล้วค่ะ" นวลอนงค์ยืนคิดถึงแผนกบัญชีตามที่เจ้าของบริษัทสั่ง แต่เธอก็ต้องตอบออกมาตามความจริงเพราะว่าแผนกบัญชีเต็มไปด้วยพนักงานจนไม่มีตำแหน่งว่างอีกแล้ว
"อ้าวก็ให้น้องพิชไปแทนจันทร์ฉายไงที่ลาคลอดไง" เพราะจำได้ว่ามีพนักงานสาวลาคลอดลูกไปแล้วหนึ่งคน มันก็น่าจะมีตำแหน่งว่างอยู่สินะ การุญหวังให้พิชญ์สินีไปแทนพนักงานที่ลาคลอดชั่วคราวเท่านั้น และหลังจากนั้นก็คงจะให้หญิงสาวไปช่วยงานด้านอื่น ๆ แทน
"คุณจันทร์ฉายเพิ่งจะกลับมาทำงานเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเองค่ะ ตอนที่ท่านไปติดต่องานที่เกาหลีน่ะค่ะ"เพราะลาครบสามเดือนคุณแม่ลูกอ่อนก็จำเป็นที่จะต้องกลับมาทำงานเช่นเดิมอย่างเลี่ยงไม่ได้ จึงทำให้พนักงานในแผนกครบตามจำนวนเดิม
เมื่อได้ฟังว่าไม่มีตำแหน่งว่างพิชญ์สินีก็เริ่มจะหน้าเจื่อนลงมาอีกครั้ง เพราะพูดกันตามจริงแล้วหญิงสาวก็ไม่ได้อยากจะใช้เส้นสายสักเท่าไร แต่นาทีนี้เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์เลือกมากนักเพราะหญิงสาวไม่มีเงินมากมายอะไร ถึงแม้ว่าจารุณีผู้เป็นป้าจะไม่ปล่อยให้เธออดยากหรือลำบากอะไรก็ตาม แต่หญิงสาวก็ยังอยากจะทำงานให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะว่าวันหนึ่งเธอก็อยากจะย้ายออกมาอยู่เองด้านนอกพิชญ์สินีเห็นแล้วว่าจารุณีเองก็ไม่ได้สบายใจนัก ลูกเลี้ยงที่เธอรักชิงชังเธออย่างเปิดเผยหญิงสาวไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้เป็นเช่นนั้น
"น้องพิชช่วยงานอนงค์ไปก่อนละกันนะ เดี๋ยวลุงหาตำแหน่งว่าง ๆ ให้ลง" การุญหันไปบอกหลานสาวที่เริ่มมีสีหน้าที่กังวลอย่างน่าสงสาร
"ค่ะคุณลุง รบกวนพี่อนงค์ด้วยนะคะ"พิชญ์สินีพยักหน้าก่อนจะหันไปฝากตัวกับนวลอนงค์
"รบกวนอะไรล่ะคะ ดีเสียอีกงานพี่ท่วมหัวเลย ถ้าอย่างนั้นอนงค์ขอพาน้องพิชออกไปเลยนะคะ"เลขาสาวรู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวเป็นอย่างมาก และการที่มีคนมาช่วยงานเธอก็เป็นเรื่องดีงานของนวลอนงค์เยอะและละเอียดเป็นอย่างมาก
"อืมไปเถอะ ฝากด้วยนะอนงค์ เดี๋ยวคุณโทรตามฝ่ายจัดซื้อให้หาโต๊ะให้น้องพิชด้วยนะ ขออย่างเร็วด้วย"
"ได้ค่ะท่าน"
เมื่อรับคำสั่งเสร็จเลขาสาวก็พาพิชญ์สินีออกมาที่โต๊ะทำงานหน้าห้องของการุญนั่นเอง นวลอนงค์จัดแจงหาที่นั่งให้หญิงสาวก่อนเป็นการชั่วคราว และหยิบโทรศัพท์ต่อสายลงไปที่ฝ่ายจัดซื้อให้จัดการหาโต๊ะอย่างเร่งด่วนตามความประสงค์ของการุญ
"เอ้านี่นะน้องพิชไปพิมพ์เอกสารฉบับนี้นะ และก็ตรวจดูให้ดีด้วยนะคะ เนี่ยเป็นเอกสารของผู้กำกับลี ยงขอเบิกงบถ่ายหนังสยองขวัญที่เกาหลีน่ะรู้จักไหมผู้กำกับลีน่ะ"นวลอนงค์หาเก้าอี้มาให้หญิงสาวนั่งทำงานเพียงชั่วคราวก่อน เมื่อได้ทีนั่งเธอก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเพราะอย่างที่รู้ งานเธอล้นมือเป็นอย่างมาก นวลอนงค์สั่งงานไปด้วยชวนคุยไปด้วยอย่างเป็นกันเอง
"ไม่รู้จักเลยค่ะพี่อนงค์ พิชไม่ค่อยได้สนใจวงการบันเทิงสักเท่าไรน่ะค่ะ" หญิงสาวรับเอาเอกสารมาถือและหันไปยิ้มหน้าแหยให้กับเลขาสาว
"ตาย!น้องพิชเป็นถึงหลานภรรยาเจ้าของบริษัทสื่อการบันเทิงขนาดใหญ่ที่สุดในเอเชียนะ ไม่รู้ไม่ได้นะคะ น้องพิชต้องศึกษาแล้วค่ะ แล้วรู้หรือยังว่าคุณวินลูกชายท่านประธานเป็นดาราดัง"
"เรื่องนั้นพิชรู้ค่ะ"หญิงสาวพยักหน้าอย่างทันที เพราะจารุณีป้าของเธอกรอกหูอยู่ทุกวัน และยังสรรหาคลิปต่าง ๆ มาให้เธอดูอีกด้วย
"อืม แล้วรู้ไหมว่าคุณวินยังเป็นตากล้องและผู้กำกับอีกด้วยนะ"
"เอ่อ..."หญิงสาวหันไปตอบอย่างอ้ำอึ้งอีกครั้ง นวลอนงค์ถอนหายใจอย่างเอ็นดูปนเหนื่อยใจนี่หญิงสาวไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ หรือ
"ไม่รู้ล่ะสิ ไม่ได้แล้วพี่อนงค์ต้องให้น้องพิชศึกษาแล้วล่ะ เพราะมันสำคัญมาก สำคัญต่องานที่เรากำลังทำค่อย ๆ ศึกษาไปนะสงสัยตรงไหนก็มาถามพี่ได้"
"ค่ะพี่อนงค์ พิชจะเริ่มศึกษาตั้งแต่คืนนี้เลย" พิชญ์สินีรับคำอย่างแข็งขันและมุ่งมั่น
- ผู้เขียน
