หลังจากแยกกับเพื่อนสนิท ตะวันวาดก็เดินตรงไปยังแผนกของตัวเองพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ซึ่งเรื่องที่กำลังคิดก็ไม่พ้นเรื่องของอาคิระที่เริ่มมาทำงานวันแรก ไม่รู้ว่าป่านนี้มาถึงบริษัทแล้วหรือยัง
“น้องเนยมาทำงานแต่เช้าเชียว แล้วแต่งตัวสวยจังวันนี้”
เสียงทักทายหวานๆ ด้วยความชื่นชมของจุไรรัตน์ที่ดังมาจากแผนกประชาสัมพันธ์ ทำให้ร่างสูงระหงที่กำลังเดินคิดอะไรเพลินๆ ถึงกับสะดุ้ง ชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวผ่าน หันไปส่งยิ้มให้หญิงสาวรุ่นพี่ที่ถูกอัธยาศัยด้วย
“ขอบคุณค่ะพี่รัตน์ แต่มาเช้ายังไงก็ยังช้ากว่าพี่รัตน์” ครั้นหันไปเห็นนิศารัตน์กับลินดาก็พูดแซ็ว “เอ๊ะ ทำไมวันนี้พี่ศากับพี่ดามาทำงานเช้ากันจังคะ ปกติเนยจะเจอแต่พี่รัตน์ก่อนทุกที”
คนถูกแซ็วหันมาส่งยิ้มจืดๆ ให้ “ถ้าพี่ไม่มาเช้าก็ไม่ทันเห็นอะไรดีๆ สิจ๊ะน้องเนย”
“ใช่แล้วน้องเนย วันนี้พี่คิดถูกจริงๆ ที่มาทำงานแต่เช้า เลยทันได้เห็นของดีอย่างที่ศาบอกแหละจ้
