ปานชนกเดินจูงมือนุดีตรงไปยังแผนกบริหาร แล้วก็เห็นเลขาฯ คนใหม่ยืนรออยู่ด้วยสีหน้างอง้ำ จึงเอ่ยถามอย่างสงสัย
“แกเป็นอะไรไปหรือเนย ทำไมทำหน้าบอกบุญไม่รับ”
“เปล่า...ไม่มีอะไร เรารีบไปกันเถอะ” ตะวันวาดตอบปฏิเสธ ทั้งที่ในใจกำลังคุุกรุ่นด้วยอารมณ์หงุดหงิด พลางนึกถึงคนเป็นเจ้านายอย่างขุ่นเคือง
เชอะ! จะไปกินข้าวกับสาวแล้วทำเป็นมาชวนเรา
คนถามหรี่ตามองหน้าคนพูดปฏิเสธอย่างไม่เชื่อถือนัก แต่ไม่ได้ซักไซ้ไล่เลียงต่อ รีบพากันไปยังแคนทีนของบริษัทแล้วมองหาที่ว่าง และโชคดีที่ยังมีเหลืออยู่
“แกกับพี่นุ่นไปซื้ออาหารกันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันนั่งเฝ้าโต๊ะให้” ปานชนกบอกเพื่อนและอาสาเฝ้าโต๊ะให้
หลังได้กับข้าวมาคนละอย่างพร้อมข้าวเปล่าเพื่อนำมานั่งกินรวมกันแล้ว ปานชนกจึงค่อยๆ กวาดตามองไปรอบๆ แล้วพลันสายตาก็พบกับอาคิระที่เดินเข้ามาในแคนทีน จึงหันไปสะกิดแขนผู้เป็นเพื่อน
“เนย นั่นพี่...เอ่อ...เจ้านายแกนี่หว่า”
ต
