หลังวางสายจากปานชนก อาคิระก็กดโทรศัพท์ไปหาคีตภัทร ครั้งนี้ไม่ถึงอึดใจผู้เป็นเพื่อนก็รับสายราวกับรอคอยอยู่กระนั้น
“แกอยู่ที่ไหนหรือไอ้คีย์”
“อยู่บริษัท แกนี่มันเสน่ห์แรงจริงๆ นะไอ้นาย” คีตภัทรเอ่ยค่อนขอดผู้เป็นเพื่อนขึ้นมา
“เสน่ห์แรงอะไรของแกวะ”
“ก็ยายแนทน่ะสิ มาหายายเก๋และรบเร้าให้ฉันนัดแกกินข้าว ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวจริงๆ ว่ะ”
คำพูดของเพื่อนสนิททำให้คิ้วเข้มของชายหนุ่มขมวดเข้าหากันอย่างใช้ความคิด ไม่นานรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นบนดวงหน้าหล่อเหลา ตอนนี้เขาควรจะใช้เสน่ห์ที่มีอยู่ของตัวเองให้เป็นประโยชน์แล้วสินะ
“เอาสิ กลางวันนี้เจอกันที่ร้านอาหารเรือนไทยที่แกเคยพาฉันไปกินก็ได้นี่” อาคิระรับปากง่ายๆ “สนิทกันไว้ไม่เสียหลายไม่ใช่หรือวะ เผื่อจะได้รู้อะไรดีๆ บ้าง”
“พูดเหมือนกำลังมีแผนการอะไรอยู่ในใจ” คำพูดคาดเดาของคีตภัทรทำให้อาคิระหัวเราะเสียงดัง
“แกพูดราวกับมานั่งอยู่ในใจฉันแน่ะไอ้คีย์”
