บทที่ 3 คนขี้หวง EP.2

1070 คำ

คนฟังอย่างตะวันวาดแบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ เชอะ...คิดไม่เคยถึงเลยละสิ “แม่ชอบภาพนี้จังเลย สื่ออารมณ์ได้ดีเหลือเกิน เด็กคนนี้คงเสียอกเสียใจมากถึงได้ร้องไห้ จนมองเหมือนน้ำตากำลังไหลพรั่งพรูลงมาจริงๆ” มนัสนันท์พูดพลางก็ปรายตามองหน้าเจ้าของหัวข้อสนทนาที่นั่งหน้างอง้ำแวบหนึ่ง ตะวันวาดมองภาพดังกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์นัก แต่ต้องยอมรับความจริงว่าคนเขียนสื่อถึงภาพนี้ได้อย่างดีเยี่ยม และที่คิดว่าเป็นภาพของตัวเองนั้นก็ไม่ได้คิดผิดแต่อย่างใด ขณะกำลังคิดอยู่เพลินๆ คุณมนัสนันท์ก็หันขวับมาถามโดยไม่ทันให้ตั้งตัว “น้องเนยชอบภาพนี้ไหมลูก” “เอ่อ...ก็พอดูได้ค่ะคุณป้า” คนถูกถามตอบอึกอักไม่ตรงคำถามนัก อาคิระมองคนพูดแล้วยิ้มพราย ก่อนจะหันไปบอกมารดา “คุณแม่รู้ไหมครับ ภาพที่น้องเนยบอกว่าพอดูได้ มีชาวต่างชาติมาขอซื้อให้ราคาตั้งแพงนายยังไม่ยอมขายเลย” “ชาวต่างชาติคนนั้นคงตาถั่ว” เจ้าของดวงหน้าใสกระจ่างบ่นงึมงำออกมา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม