เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ร่างสูงเพรียวของตะวันวาดแต่งกายทะมัดทะแมงในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเหนือเข่าอวดช่วงขาเรียวสวยพร้อมรองเท้าผ้าใบ เดินมุ่งหน้าตรงไปยังกรงของเจ้ามอมแมม เพื่อจะพาวิ่งออกกำลังกายตามที่ตั้งใจไว้ ทว่ากลับไม่พบแม้แต่เงา หญิงสาวยืนหันรีหันขวางอยู่ไม่นาน หูก็พลันได้ยินเสียงเห่าอย่างเริงร่าของมันดังมาจากสนามหญ้ากว้าง เมื่อกวาดตามองหา ก็เห็นเจ้าหมาหน้าตาประหลาดของเธอกำลังวิ่งออกกำลังกายอยู่กับอาคิระอย่างสนุกสนาน
เจ้าของหมายืนเม้มปากแน่น มองด้วยความหมั่นไส้แกมขุ่นเคือง ขณะกำลังคิดจะเดินผละจากไป เจ้าหมาหลงนายก็เหลือบมาเห็นเธอเข้าเสียก่อน มันรีบวิ่งกระดิกหางตรงรี่มาหาแล้วส่งเสียงงี๊ดง๊าดอย่างประจบประแจงอยู่ตรงหน้า โดยมีคนตัวโตในชุดวอร์มยิ้มร่าวิ่งตามหลังมาทักทายเสียงนุ่มหวาน
“น้องเนย จะมาวิ่งออกกำลังกับพี่นายและเจ้ามอมแมมหรือจ๊ะ”
“เปล่าซะหน่อย เค้ากำลังจะกลับต่างหากล่ะ”
ตะวันวาดพ
