“จ้ะๆ หนูสร้อยกินเยอะๆ นะลูก” ยายซ้อนหันมาสนใจสร้อย แกตักกับข้าวใส่จานให้หญิงสาวแล้วชวนให้กินกระทั่งข้าวหมดจานก็ตักข้าวเพิ่มให้อีก
“แม่ขา สร้อยอิ่มแล้ว”
“นิดเดียวเอง กินอีกนิดนะลูก ผอมไปไม่สวย ต้องให้อวบสักนิด”
“ค่ะแม่” สร้อยเป็นคนน่ารักไม่ดื้อ ว่าง่าย ผู้ใหญ่ว่ายังไงก็ว่าตาม หญิงสาวอิ่มจนจุกเดินแทบไม่ไหว เสือหัวเราะแล้วทำปากมีความหมายว่า เป็นไงล่ะ อยากตามใจแม่ดีนัก
กินข้าวเสร็จยายซ้อนก็ยึดตัวสร้อยไว้เช่นเคย เสือทำเป็นไม่สนใจ ชายหนุ่มเดินกลับห้องไม่ก้อร่อก้อติกหญิงสาวต่อหน้ามารดาเช่นทุกครั้ง เป็นอะไรของมันวะ ยายซ้อนรำพึงในใจขณะมองตามลูกชายไปด้วยความไม่ไว้ใจแล้วหันมามองหน้าสร้อย นี่ก็อีกคน แกอยากถามเหลือเกินว่า...‘เกิดความผิดปกติในหัวใจแล้วใช่ไหมหนูสร้อยของแม่ อย่าเพิ่งนะ รอก่อน ให้ไอ้เสือลูกแม่มันรักหนูก่อน หนูอย่าเพิ่งรักมัน’
คืนนั้นยายซ้อนหลับปุ๋ยตั้งแต่หัวค่ำ สร้อยพลิกตัวไปมาแล้วนอ
