เสือเงยหน้าหัวเราะจนอกกระเพื่อม เขาทำให้เธอพูดได้แล้ว
“ถ้าอย่างนั้นน้องต้องแอบย่องออกมาหาพี่ที่ห้อง”
สร้อยทำตาโตและส่ายหน้าหวือ ไม่เอาหรอก เธอกลัวแม่เขา
“ทำไมล่ะ”
“กลัวแม่ค่ะ”
“รอให้แม่หลับสิ แม่ไม่รู้หรอก ตอนเช้าน้องก็ตื่นก่อนท่านอยู่แล้วนี่นา นะครับ...นะ”
แล้วถ้ารู้ล่ะ สร้อยทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“น้องอย่าคิดมากสิครับ” เสือขยับตัวคว้าร่างเธอขึ้นมานั่งบนตักและพูดเสียงดุเมื่อเธอดิ้น
“น้องจะดิ้นให้เดือยเสือตื่นหรือครับ หรือจะเอาอีกสักที พี่ยังได้นะครับ” เขายิ้มเมื่อเธอนั่งนิ่งทันที
“ไม่เอาค่ะ”
“ไม่เอาก็นั่งนิ่งๆ แล้วอย่าทำหน้าอย่างนั้นถ้าไม่อยากเจ็บจิ๋ม”
“พี่เสือ” ทุบเข้าให้หนึ่งทีด้วยความลืมตัว เสร็จแล้วก็ทำตาโตก้มหน้างุดพูดขอโทษเสียงเบา
“ขอโทษนะคะ แต่พี่เสือพูดอะไรก็ไม่รู้ น่าอายที่สุด”
“ฮ่าๆๆ มันเขี้ยว นี่แหนะๆ” เสือฟัดพวงแก้มแดงเป็นพายุบุแคม
“พี่เสือ น้องเจ็บนะ”
“อยากน่าร
