12…ทันกัน
ยายซ้อนหงุดหงิดงุ่นง่านกระฟัดกระเฟียด คนที่โดนสองเด้งไม่พ้นเป็นโต้ง ชายหนุ่มกำลังเล่นเกมเมามันมีอันต้องสะดุ้งโหยง
“ไอ้โต้ง”
“ครับยาย”
“มึงไม่มีไรทำหรือไงวะ วันๆ เอาแต่เล่นโทรศัพท์ หนังสือหนังหาไม่อ่าน ว่างมาก? ไปขึ้นมะพร้าวดีไหม ไอ้บอมมันเกษียณพอดี” ไอ้บอมคือลิงประจำสวน มีหน้าที่ปีนเก็บมะพร้าวสุกที่ลำต้นสูงไม่ใช่มะพร้าวอ่อนพันธุ์เตี้ย
“โธ่ยาย” เถียงไปก็เท่านั้น ยายซ้อนกำลังหงุดหงิด
‘ซวยแล้วไอ้โต้ง มึงหนีไม่ทัน’
“ถ้าปีนี้มึงเรียนไม่จบอีกนะ จะตีให้หัวแบะ จะไปไหนก็ไปไป๊ เห็นหน้ามึงแล้วของขึ้น เหมือนลูกพี่มึงไม่มีผิด” โต้งเรียนมหาลัยเปิดแห่งหนึ่ง เสือเป็นคนส่งให้เรียน
โต้งมีบ้านอยู่ละแวกเดียวกับยายซ้อนแต่เขามาอยู่กับเสือตั้งแต่เรียนจบมัธยมต้น ชายหนุ่มติดสอยห้อยตามเป็นคนสนิทของเสือและรับใช้ยายซ้อนด้วยความเต็มใจ พ่อแม่โต้งไม่ได้ห้ามปรามลูกชายและเต็มใจให้มาอยู่บ้านยาย
