เสียงถอนหายใจยาวดังขึ้น อิ่มก็เหมือนไม่อิ่ม เสือถอนกายออกมาด้วยความหงุดหงิดและค้างคาใจโดยที่บอกไม่ได้ ชายหนุ่มทิ้งกายนอนหงายเคียงข้างร่างเปลือยชอกช้ำซึ่งดึงผ้าห่มมาปิดกายทันที เขาชำเลืองมองเธอที่หลับตานิ่งริมฝีปากสั่นระริกจนต้องกัดไว้ แสดงว่าอารมณ์ยังค้างคาอยู่ แล้วหญิงสาวปิดกั้นตัวเองทำไม
“พี่จะไปทำงาน” เขาพูดแค่นั้นเธอก็กระวีกระวาดลุกขึ้นนั่งทันทีด้วยท่าทางงกเงิ่นอ่อนระโหยไร้เรี่ยวแรง เสือเห็นแล้วรู้สึกสงสารใจอ่อนยวบ เพราะเขาไม่ได้มีนิสัยกระด้างและเย็นชากับผู้หญิง เสือเป็นผู้ชายที่อบอุ่นในเวลาปกติ
“จะรีบไปไหน” เขาทำเสียงดุ
“ไปเตรียมเสื้อผ้าให้พี่เสือค่ะ”
“ไม่ต้อง พี่ทำเองได้ น้องนอนต่อเถอะ”
“เช้าแล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไม่ได้หรอกนะคะ พี่เสือบอกไม่ต้องช่วยงั้นสร้อยก็จะออกไปช่วยยาย”
“ไม่ต้อง พี่เสือสั่งให้น้องนอน
