บทที่ 8/3
เมื่อถึงเวลานัดหมายหวังต้าเจิ้งก็มารอที่หน้ากระโจม ซ่งรุ่ยหยางนั่งบนรถเข็นขบกรามกำมือแน่นมองสหายที่ส่งสายตายั่วยวนโทสะมายังตน ทว่าให้ในใจอาบล้นไปด้วยโทสะเพียงใด ซ่งรุ่ยหยางก็อดทนข่มกลั้นกลืนลงท้องแล้วหันมาเอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ข้าจะรอกินข้าวพร้อมเจ้า”
เมื่อได้ยินคำของสหายหางคิ้วหวังต้าเจิ้งพลันกระตุก ประโยคนี้มีความหมายให้น้องสาวเขารีบกลับมาใช่หรือไม่ เจ้าจิ้งจอกแดงเจ้าเล่ห์คิดใช้ความเจ็บป่วยของตนมาหลอกล่อน้องสาวเขาหรือ หึ! ข้ามศพเขาไปก่อนเถิด
“ข้าให้คนเตรียมกระโจมไว้ให้แม่นางหูกับพี่สาวแยกพัก...”
“ไม่แยก!”
ซ่งรุ่ยหยางตวาดเสียงก้อง ที่ค่ายทหารนี้ล้อมรอบไปด้วยบุรุษมากหน้าเขาไม่ไว้ใจให้นางอยู่ห่างสายตา ครั้งนี้หากไม่ใช่เพราะหวังต้าเจิ้งเป็นสหายที่เขารู้จักนิสัยเป็นอย่างดีและหูหลินเอ๋อร์ยืนยันว่าเพียงต้องการสืบเรื่องโรคระบาดเขาย่อมไม่ยินดีแยกจากนาง
“นางเป็นหญิงจะพักร่วมกระโจมก
