"....." อยู่ด้วยกันอีกครั้งเหรอ ใครอยากจะอยู่กับมัน
"อ้าวนี้รู้จักกันด้วยเหรอ" แม่ของนิยมหันมาถามฉัน ใช่พวกเราสองคนไม่เคยบอกว่าว่าคบกัน
"รู้จักครับ รู้จักอย่างลึกซึ้งเลยล่ะ" รู้จักทุกท่า ทุกซอกทุกมุม
"หวานทำไมไม่เคยบอกแม่ว่ารู้จักกับนิยม"
"ก็ไม่เห็นจำเป็นเลยนิค่ะ เพราะหวานกับนิยมเราสองไม่ค่อยสนิทกัน เท่าไร" ฉันไม่รู้ว่าในหัวของนิยมตอนนี้มันกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆมันไม่เคยคิดดีกับเขาเป็น ถ้ามันเป็นคนดีโลกคงสูงขึ้น
"ใครว่าล่ะครับ ผมนะอยากรู้จักกับหวานมากเลย แต่เธอไม่ค่อยชอบผมเท่าไร ทั้งที่เราสองคนก็เรียนด้วยกัน ห้องเดียวกัน" เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกหวาน วันนี้ล่ะคือคำว่าเริ่มต้นของจริง
"เพราะนิสัยของแกด้วยรึเปล่า หวานถึงไม่อยากจะรู้จัก"
"คงใช่มั้งค่ะ" ฉันยิ้มให้แม่ของนิยม
"งั้นแกก็ต้องเปลี่ยนนิสัยของแกได้แล้ว อย่าลืมสิว่าแกจะต้องมาอยู่ที่นี้ ป้าต้องฝากหนูหวานช่วยอบรมสั่งสอนนิยมมันหน่อยนะลูก"
"ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูไปเอาน้ำเย็นมาก่อนนะคะ" เชื่อเถอะว่าฉันไม่อยากจะเห็นหน้านิยมที่เอาแต่นั่งยิ้ม คอยมองมาที่ฉัน ลำคาญ หงุดหงิด ใช่ฉันเกลียดที่ตัวเองต้องมาทนนั่งกินข้าวกับมัน
"รู้นะว่ามึงกำลังคิดถึงผัวเก่าอย่างกูอยู่" ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ที่นิยมมันเข้ามา รู้แค่ว่าตอนนี้มันสวมกอดฉันจากด้านหลัง แถมยังเกยคางบนไหล่ของฉันและที่สำคัญมือข้างหนึ่งของมันกำลังลูบวนที่ก้นของฉันอยู่
"นิยมมึงทำบ้าอะไรว่ะ"
ผมรีบถอยออกห่างจากหวานทันทีแล้วยิ้มให้เธอ
"ทักทายเมียไง"
"ใครเมียมึง"
"อ้าวอย่าบอกนะว่ามึงลืมแล้ว กูกับมึงเคยมีอะไรกันในบ้านหลังนี้ กี่ครั้งนะ" นิยมแสยะยิ้ม หวานกำหมัดแน่นเธอเดินเข้าไปหาเขาแล้วตบไปที่ใบหน้าคมเต็มแรง
เพี๊ยะ
"ทำไม รับไม่ได้ที่มึงเคยเอากับกู เคยได้กูเป็นผัว" ยอมรับว่าตอนนี้ผมโมโห ที่เธอตบ ผมแม่งเอ้ย อยากสั่งสอนเป็นบ้า
"ใช่ กูยอมร้บว่ากูเคยโง่แต่ตอนนี้กูไม่โง่แล้ว มึงก็แค่ผัวเก่าที่กูเคยเอา ได้ยินไหม ว่าเคยเอานะ"
"แล้วไงว่ะ เมียยังไงก็ยังเป็นเมีย กูรู้ว่ามึงไม่เคยลืม"
"เลิกพูดเถอะว่ะ" ฉันรีบเดินออกมาจากห้องครัวแต่นิยมมันไม่ยอม
"มันเป็นความจริง ความจริงที่มึงไม่เคยลืมรักแรกอย่างกู และผัวคนแรกอย่างกูได้ คนอื่นที่มึงคบมึงก็แค่ประชด" ใช่ผมรู้ว่าเธอประชดผม
"ขี้มโน" ฉันเดินมาที่โต๊ะอาหารแล้วยิ้มให้แม่ ก่อนที่พวกเราจะเริ่มทานข้าวด้วยกันเป็นอาหารมื้อแรกที่ฉัน อยากอ้วกมันทิ้งเพราะนิยมแสร้งทำเป็นพูดหวาน คอยเอาใจแม่ฉัน รวมทั้งฉันด้วยและหลังจากนั้นข่าวร้าย ที่ตามมาคือไอ้นิยมมันขอพักวันนี้เป็นคืนแรกโดยที่พักอยู่ห้องตรงข้ามกับฉัน
"ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมมันต้องกลับมา"
"ก็อยากกลับมาหาเมียอย่างมึงไง" ผมโน้มหน้าเข้าไปกระซิบบอกหวานข้างหูของเธอ
"ไอ้ยม มึงเข้ามาที่ห้องกูทำไมว่ะออกไป" เปล่าเลยด่ามันไปเถอะ ตบมันไปเถอะ หรือจะไล่มันก็ไม่ได้ผลเพราะมันหน้าด้าน หน้าหนายัังกว่าถนนอีก
ตุบ ผมผลักหวานไปที่ผนังห้องแล้วจับคางเธอไว้แน่น
"เลิกกับไอ้เอ็มสะ"
"มึงเป็นใคร ทำไมกูต้องเลิก อย่าเอาคำว่าผัวมาอ้างมึงกับกูเลิกกันแล้ว ตอนนี้กูจะคบกับใครมันก็เรื่องของกู"
"กูไม่สนใจ ถ้ามึงไม่เลิกอย่าหาว่ากูไม่เตือน" คิดเหรอว่าผมไม่กล้า ผมเลวได้กว่าที่หวานคิด
"ทำไม มึงจะทำอะไร อย่าคิดนะว่ามาอยู่ในบ้านกูแล้วจะทำอะไรกูได้" ฉันผลักอกนิยม แต่มันกับหัวเราะก่อนจะยกมือถือขึ้น แล้วเปิดคลิปวิดิโอให้ฉันดู เชื่อเถอะว่าความเลวที่มันเคยทำ แอบไปมีอะไรกับโยเกิร์ตเพื่อนของฉัน ฉันคิดมาตลอดว่ามันเหี้ยมากแล้วแต่นี้มันเล่นถ่ายคลิปฉันกับมันเอาไว้
"ไอ้ยม"
"คราวนี้มึงจะเลิกกับมันไหม กูถามว่ามึงจะเลิกกับมันไหมห่ะ"
"กูไม่เลิก เอาสิ แน่จริงมึงก็ปล่อยเลย" ฉันโน้มหน้าเข้าไปกระซิบบอกนิยม ใจหนึ่งก็อยากตบให้เลือดชั่วมันออก แต่อีกใจกับคิดตบจนเลือดออกปากแล้วได้อะไรในเมื่อมันไม่เคยทำความดีกับเขาสักครั้ง
"แต่คนที่จะรู้ จะเห็นคนแรก จะเป็นแม่มึง กูจะส่งคลิปนี้ให้แม่มึงรู้เป็นคนแรกเลยว่าลูกสาวนะ มีผัวแล้ว"
เพี๊ยะ
"ไอ้เหี้ย อุ๊บ"
"เหี้ยแล้วยังไงว่ะ ถ้ามึงไม่เลิกกับมันกูจะเหี้ย กูจะเลวกว่านี้อีก นี้แค่คลิปแรกกูยังมีอีกเป็นสิบ ท่าไหน ที่ไหน ตรงไหนที่กูเอากับมึงกูถ่ายไว้หมดแล้ว" ผมต้องถอดจูบออกเพราะหวานเธอเล่นกัดจนปากแตก
"มึงต้องการอะไรกับกูว่ะ ก็ไหนมึงบอกว่าไม่เคยรักกูไงมึงพูดเอง ว่าไม่เคยรักกูแล้วตอนนี้มันกลับมาเพื่ออะไรว่ะ ช่วยออกไปจากชีวิตกูได้ไหมห่ะ"
"กูไม่ไป มึงอยากให้กูรักไม่ใช่เหรอ กูกลับมาแล้วไง กลับมาหามึง กลับมารักมึงคนเดียว" ผมยิ้มให้หวานแต่เธอกับหัวเราะ
"กูไม่ได้กินหญ้าแทนข้าวนะโว๊ย ผู้หญิงมึงคิดเหรอว่าจะลืมไอ้ผู้ชายที่มันเคยหลอกลวงได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ กูเจ็บแล้วจำ มึงอยากให้กูเจ็บซ้ำๆอีกเหรอว่ะ กูเคยรักมึงมากเท่าไรกูก็เกลียดมึงมากเท่านั้นเหมือนกัน"
"มึงยังรักกูอยู่ กูรู้"
"มึงก็แค่ผัวเก่าป่าวว่ะ แค่คนเคยรัก" ฉันตวาดแต่นิยมมันกับแสยะยิ้มก่อนจะผลักฉันไปที่เตียงแล้วรีบปิดประตูแล้วขึ้นคร่อมฉัน
"มึงจะเลิกหรือไม่เลิก ถ้าไม่เลิกคลิปนี้จะเป็นคลิปแรกที่แม่มึงจะได้รู้" นิยมกดเสียงต่ำ หวานกำหมัดแน่นเธอพยายามแย่งมือถือ นิยมหัวเราะในลำคออย่างพอใจ
"กูรู้ว่าน้ำหน้าอย่างมึง คงไม่ใช่แค่ให้กูเลิกกับเอ็ม" ใช่ ในหัวของมันต้องมีแผนอย่างอื่นอยู่ด้วยแน่ๆ
"มึงนี้โคตรรู้ใจกูสมกับเป็นเมีย แล้วแบบนี้จะไม่เรียกว่าคู่สร้างคู่สมได้ไง เลิกกันแล้วก็กลับมาคบกันได้มีให้เห็นออกจะเยอะ"
"ทำไมมึงโคตรเหี้ย จนกูนึกสงสารไอ้เหี้ยตามคลองเลยว่ะ"
"กูจะเหี้ยกว่านี้อีกถ้ามึงยังไม่เลิกกับมัน"
"....."
"ใช่อีกเรื่องหนึ่ง ถ้ามึงนอนกับกูหนึ่งครั้งกูจะลบคลิปให้ หนึ่งคืนต่อหนึ่งคลิปเราสองคนจะมาสนุกด้วยกัน เหมือนวันวานๆที่มึงชอบขึ้นขี่กูไงหวาน"
"ไอ้เลว"
"กูเลวมานานแล้ว มึงเพิ่งรู้หรือไง บอกมามึงจะเลิกกับมัน แล้วกลับมาคบกูไหม? ถ้าไม่เลิก งานนี้หุ่นมึง ลีล่ามึง ทุกคนเขาจะได้รู้ว่ามึงนะโคตรเด็ดเลยว่ะ"
"กูเคยรักคนแบบมึงไปได้ยังไงว่ะ กูโคตรตาบอดเลย" ฉันอยากกัดลิ้นตัวเองตอนนั้นจริงๆที่โง่ไปบอกว่ารักมันและยอมเป็นเมียมัน จนต้องมาเจออะไรแบบนี้
"ขนาดตาบอดมึงยังได้ผัวหน้าตาดีขนาดนี้" ผมยักคิ้วกวนๆแล้วเลื่อนมือไปลูบที่ขาของหวาน ความเงียบที่เธอไม่ยอมตอบ ผมจะถือว่ามันคือคำตอบที่เธอยอมตกลงกลับมาคบกับผัวเก่าอย่างผม
"ยังไม่ใช่ตอนนี้ แม่ยังอยู่บ้าน" ฉันรีบปัดมือนิยมออกแล้วบอกมัน มันหัวเราะคิก พอใจก่อนจะหอมแก้มฉันแล้วแกล้งนอนทับให้เป้ากางเกงของมันแนบชิดกับเป้ากางเกงของฉัน
"แต่กูอยากว่ะ"
"อดทนไม่เป็นเหรอยม"
"ไม่ว่ะ แต่กูจะอดทนเพื่อมึงก็ได้" ผมบอกหวานแล้วยอมลุกขึ้นออกไปจากห้องของเธอ แต่ก่อนจะออกก็ขอนอนข้างๆสักหน่อย แต่ก็ไม่นอนด้วยไม่นาน ก็ถูกหวานถีบจนตกเตียง
"เก็บแรงไว้เด้งสวนกูดีไหม" ผมหันไปพูดกับหวานแต่เธอกับชี้ไปที่ประตู
"...."
"คืนนี้เจอกันนะครับเมียจ๋า"