"กูถาม ว่าหมาตัวไหนมันทำมึง!" หวานยังคงเงียบไม่ยอมตอบ ในหัวของผมตอนนี้ชื่อหนึ่งมันพุดขึ้น เป็นใครไม่ได้นอกจากโยเกิร์ตแต่ ผมอยากจะแน่ใจให้มากกว่านี้
"อ๊ะโอ๊ยหนูเจ็บนะพี่ยม"
"ยมมึงหยุดนะ มึงจะอะไรน้องเขา" ฉันรีบห้ามนิยมที่เดินไปคว้าข้อมือไข่หวาน ไข่หวานทำหน้าจะร้องไห้แถมที่นี้มันโรงพยาบาล
"บอกมาใครทำเมียกู พูด"
"หนูไม่รู้"
"ไม่รู้ ทำไมจะไม่รู้ว่ะ บอกมาก" เขาตวาดเสียงเสียงดังนัทที่เพิ่งเข้ามาเห็นก็รีบเช้าไปแยกนิยมกับไข่หวานออก
"ไอ้เหี้ย มึงทำเมียกูกลัวนะโว๊ย" นัทตวาดเขาหันไปมองไข่หวาน
"เจ็บไหม ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยมันกำลังเป็นหมาบ้านะ"
"มะไม่เป็นไรค่ะ" ไข่หวานบอกเสียงสั่นนัทตวัดสายตาหันไปมองนิยม
"กูรู้ว่ามึงโกรธแต่มึงจะมาลงที่เมียกูไม่ได้ ใจเย็นๆ"
"บอกมา ก็แค่พูดว่ามันเป็นใคร!" ไข่หวานสะดุ้งนัทรีบเอาตัวเข้ามาขว้างไม่ให้นิยมเข้ามาใกล้เมียเขา
"หลีกไป"
"ข้ามศพกูไปก่อน ผู้หญิงคนนี้
