"นายไม่ไปไหนเหรอ?" ฉันหันไปมองหน้ามาร์ตินที่นั่งเล่นเกมอยู่ข้างๆ มานานนับเกือบจะหนึ่งชั่วโมง โดยที่เขาไม่มีท่าทีว่าจะลุกไปไหนเลย
เขาจะคลุกตัวอยู่ในห้องของฉันไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย ว่างจริงๆ รายงาน โปรเจกต์ไม่มีทำเลยรึไง เรียนมหา'ลัย นึกว่าเรียนอนุบาล เรียนสนุกลุกนั่งสบายจริงๆ
"ไม่ไป" เขาตอบแต่ไม่ได้หันมามองหน้าฉันแต่อย่างใด สายตาของเขาจ้องอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ ส่วนนิ้วมือก็กดๆ อย่างดุเดือด
"ว่างมากเหรอ"
"พอประมาณ"
"งั้นอยู่นี่..."
"จะไปไหน" ฉันยังพูดไม่ทันจบ มาร์ตินก็ละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์หันขวับมามองที่ฉัน ที่กำลังดันตัวลุกขึ้น ซึ่งฉันเห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มออกมาบางๆ
"ว่าจะกลับไปทานข้าวกับพ่อแม่" ฉันหยุดงานทั้งทีขอกลับไปซบอกคุณพ่อคุณแม่สักหน่อย หลังจากที่ฉันไม่ได้เจอหน้าคุณพ่อคุณแม่มานานนับหลายเดือน จนบางทีคุณแม่ก็มักโทรมาบ่นว่าคุณพ่อคิดถึงฉัน
"จะทิ้งฉันไว้ที่นี่?" มาร์ตินยอมวางโทรศัพ
