"..." ฉันนิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินคำนั้นหลุดออกจากปากของมาร์ติน ฉันพยายามมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวยของเขาเพื่อหาว่าเขากำลังคิดอะไรกันแน่
"อย่าไปไหน" เสียงมาร์ตินดังขึ้นทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ความคิด โดยที่เรายังคงสบตากันอยู่
"นายพูดอะไร" ฉันเอ่ยถามออกไปด้วยใบหน้างุนงง
"อยู่กับฉัน"
"..." ฉันนิ่งไปอีกครั้งเมื่อมาร์ตินพูดประโยคนั้นขึ้นมา เขารู้ตัวไหมเนี่ยว่าเขาพูดอะไรออกมา ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์มันทำให้เขาพูดจาเลอะเลือนขนาดนี้เลยเหรอ "นายเมามากแล้วนะ"
"ไม่ได้เมา" คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นพลางขยับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ทำให้ร่างกายของฉันทุกส่วนสัมผัสกับร่างกายแข็งแกร่งของมาร์ตินอย่างเลี่ยงไม่ได้
"ไม่ได้เมายังไง พูดจาไม่รู้เรื่องแบบนี้" ฉันจิ๊ปากว่าออกไป เขาจะรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมาบ้าง
"รู้เรื่อง" ฉันถึงกับถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ออกแรงดันตัวลุกขึ้นอีกครั้ง
"ปล่อยฉัน แล้วนายก็กลับห้องไปนอน"
