"มาร์ติน" ฉันเอ่ยเรียกชื่อมาร์ตินหลังจากปิดประตูห้องพักเสร็จ ก้าวขาเข้าไปยืนอยู่ข้างๆ เตียง โดยที่เขาก็นั่งกดโทรศัพท์เล่นด้วยท่าทางสบายใจ
"..." มาร์ตินเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน โดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาทั้งสิ้น
"ตอนไหนนายจะกลับ?"
"ทำไม?"
"นายไม่คิดจะไปเรียนเหรอ" นี่เขาขาดเรียนมากี่วันแล้ว ไม่มีความกระตือรือร้นที่จะกลับไปเรียนเลยแม้แต่น้อย ยังคงนิ่งเฉยอยู่ได้
"ยุ่งไร" เขาตอบออกมาได้หน้าตาเฉยมาก จนฉันต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ
"ไม่กลัวติดเอฟเหรอ หรือติดบ่อยจนชิน?" ฉันเอียงคอถามออกไป ถ้ามาร์ตินตอบว่าใช่ฉันว่ามันคงไม่แปลกหรอก เกเรขนาดนี้
"เหอะ" มาร์ตินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ขยับตัวเข้ามานั่งลงที่ขอบเตียง โดยที่เขาก็ใช้มือมาดึงตัวฉันให้เข้าไปยืนอยู่ตรงกลางหว่างขาของเขา "เอฟไม่ได้กินฉันหรอก"
"เรียนเก่งว่างั้น?" ฉันเอ่ยถามออกไปด้วยท่าทางหมั่นไส้
"ถ้าพูดเดี๋ยวหาว่าโม้" ฉันได้แต่เบะปากให้
