วันต่อมา…
ข้อความ
ไคลน์ : พรุ่งนี้ไม่ต้องมาแล้ว ฉันไม่อยู่
ดวงตากลมของร่างเล็กที่นั่งอยู่ภายในห้องเรียนจ้องมองยังข้อความที่รุ่นพี่หนุ่มส่งมาให้เธอตั้งแต่เมื่อวานด้วยสีหน้าครุ่นคิดอยู่กับตัวเองถึงความอยากรู้แต่ไม่กล้าพอที่จะส่งข้อความถามอีกคนไปว่าทำไมเขาถึงไม่อยู่ เธอจึงได้แต่ตอบกลับข้อความที่ส่งเข้ามาด้วยความรับรู้ และเอาแต่จ้องมองยังข้อความนั้นอยู่อย่างนั้นกระทั่งตอนนี้
“เฮ้อ แล้วจะลืมกินยาหรือเปล่านะ” เรียวปากสีหวานพึมพำพลางตัดสินใจไม่รอช้าที่จะกดส่งข้อความใหม่ให้รุ่นพี่หนุ่มไปด้วยความห่วงใย และมีความอยากได้พูดคุยกับชายหนุ่ม
ใบข้าว : อย่าลืมทานยาด้วยนะคะ
หลังจากจัดการส่งข้อความบอกคนตัวสูงเสร็จ เสียงอาจารย์ที่กำลังเข้าสอนอยู่ในวิชาก็ดังขึ้น
“เอาละค่ะ ในการเรียนการสอนของวันนี้ก็มีเท่านี้นะคะ แล้วเจอกันอีกครั้งในสัปดาห์หน้านะคะ” สิ้นเสียงหวานของอาจารย์สาวเอ่ยบอก
“เย้! เลิกเรียนสักที
