Episode 9
1305 คำ
Episode 9
ร่างสูงโปร่งขาวสะอาดตาเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมหยดน้ำที่เกาะตามมัดกล้ามลำตัว เส้นผมสีดำที่ผ่านการลงแชมพูจนหอมยังคงความเปียกชื้นและยุ่งเหยิงจากการถูกเช็ดด้วยผ้าจนหมาด
ช่วงล่างยังมีผ้าขนหนูที่ถูกเปลี่ยนทุกวันพันอยู่รอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่ ร่างหนาเปลือยเปล่าที่เปียกชื้นก้มมองมือถือที่สั่นรัว ๆ อยู่บนโต๊ะข้างเตียงมาสักพักตั้งแต่เขาอยู่ในห้องน้ำ
ไม่ใช่ใครที่ไหนที่ว่ากัน แต่เป็นธันว์เพื่อนรักที่เขาทิ้งมัน เบี้ยวนัดมัน แล้วไปส่งสาวแทน นิ้วเรียวยาวจิ้มแชตเปิดอ่านดู กูนึกว่าสวนสัตว์…
ติ๊ง!
Thun.wa : เหี้ยปาร์ค โคตรเหี้ย ใครแม่งอย่าไปคุยกับมันนะ ทิ้งเพื่อนไปส่งฮีสัด
Park : เป็นส้นตีนไร ทำเหมือนไม่เคย?
Thun.wa : เคย! แต่มึงเหี้ย
Park : งั้นมึงก็เหี้ย
Aef : ทะเลาะเหี้ยไรกัน
Thun.wa : ถามแม่งดิ นัดกูซะดิบดีเสือกอยากไปส่งฮีแล้วทิ้งกู
Aef : อ่อ ที่มึงโทรมาเพราะจะให้กูไปรับสินะ
Thun.wa : เออ ละมึงมามั้ย ก็ไม่ ทำเหี้ยไรอยู่มารับกูไม่ได้
Aef : เสือก
Thun.wa : อ่าว
หึ เท่านั้นร่างสูงก็กดปิดโทรศัพท์พร้อมยักยิ้มมุมปากอย่างสบายอารมณ์ เดินเช็ดผมแล้วไปหากางเกงมาใส่ ก่อนจะเดินมาเอนหลังพิงหัวเตียงแล้วหยิบมือถือมากดเข้าแอปพลิเคชันสีเขียว กดจิ้มเข้าแชตชื่อ N’Ham ที่เขาเป็นคนเปลี่ยนชื่อเอง แล้วพิมพ์ส่งข้อความไปหาอย่างไม่ลังเล
Park : 'นอนยัง'
เพราะบอกไปแล้ว ว่าคนนี้กูจอง ก่อนหน้าจะเด็กใครก็ช่าง แต่ตอนนี้เด็กกู
ไม่รู้น้องเอาไม่เอาแต่กูจะเอา! ถูกใจไม่มีคำว่าปล่อย หายากกับผู้หญิงที่อยู่ใกล้แล้วมีความรู้สึกว่าอยากเจอ อยากคุย อยากแกล้ง มากกว่าความรู้สึกรำคาญที่เคยมีให้กับผู้หญิงคนอื่น
ข้อความถูกส่งไปแล้ว แต่ยังไม่ขึ้นอ่าน ทำอะไรอยู่?
หรือกูส่งไปดึกเกิน ห้าทุ่ม? นอนแล้ว หรือยังไง
Park : 'ไม่อ่าน ไม่ตอบ นอนแล้ว?’
ครั้งนี้ขึ้นอ่านแล้ว แต่ไม่มีคนตอบ อะไรวะ!?
ปกติไม่เคยมีใครปฏิเสธหรือหมางเมินเขาได้เท่าเธออีกแล้ว ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาจะไม่ได้มั่วหญิงเท่าอีกสี่ตัวที่เหลือ แต่อยากรู้ว่าหน้าตากูมันไม่ดีตรงไหน ข้อความที่ส่งไปไม่ทำให้เธอใจเต้นตุบ ๆ บ้างเลยหรือไง จะเข้าหาเด็กคนคนหนึ่งที่ถูกใจทำไมมันยากนัก แค่ข้อความก็โดนเมินจนไปต่อไปถูก
อืม!
ตู๊ดดดด ตุ๊ด ๆ ๆ
เยี่ยมครับ! ข้อความไม่ตอบ โทรไปไม่รับแถมตัดสาย ยัยเด็กบ้า พรุ่งนี้เธอเจอพี่แน่
เมื่อสิ่งที่หวังว่าจะนอนคุยไลน์กันพังไม่เป็นท่า ร่างสูงจึงเลือกเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์กระป๋องออกมาเปิดกิน
หึ เทเพื่อนเพราะสาว ดันเจอสาวเทกลับ กูนี่อย่างชอบจริงๆ โทรไปหาไอ้ธันว์ตอนนี้จะโดนด่าไหมวะ
แต่ห้าทุ่มเอง นอนก็นอนไม่หลับเพราะมันไม่ใช่เวลานอน ปกติออกทุกคืน ดื่มทุกคืน หรือจะออกไปคนเดียวดี ชายหนุ่มคิด
หลังจากกินเบียร์หมดกระป๋อง สักพักก็ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดสีดำ กางเกงสีดำและหยิบกุญแจรถเดินออกจากห้องไป
สักขวดสองขวดให้พอหลับสบาย ร้านใกล้ ๆ แถวคอนโด ยังไงพรุ่งนี้ก็มีเรียนแค่บ่าย
บรื๊น!!
เสียงรถดังสนั่นของบิ๊กไบค์คันแดงขับเข้ามาจอดยังโรงจอดของร้านประจำที่มักจะชอบมาบ่อย ๆ ด้วยที่นี่เป็นทั้งคลับและบาร์ อาหารและเครื่องดื่มมีหลากหลาย แสงสีและเพลงที่ดังกระหึ่มจากดีเจทั้งชายหญิงบนเวที
นักท่องราตรีมากมายกระจัดกระจายไปตามมุมที่ตัวเองได้จองเอาไว้ตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด เพราะที่นี่มาทีไรโต๊ะแน่นทุกคืน ต้องจองก่อนเท่านั้น
ส่วนปาร์คมีบัตรวีไอพี สามารถขึ้นไปนั่งชั้นบนสำหรับวีไอพีได้เลย บัตรนี่เคยสั่งให้ไอ้ปริ๊นซ์เปิดให้ ราคาใช่เล่นนะ แต่รวยไง
ปาร์คมาที่นี่ส่วนมากก็แค่มาดื่มและกลับ กลับคนเดียวนะ ไม่ได้ลากใครกลับด้วยเหมือนพวกที่เหลือ
พวกนั้นมาทีก็นั่งแดก ล้วง นัวกันอยู่ตรงนั้น เขาเห็นจนชินตา
การ์ดหน้าประตูสองคนพอเห็นเขาเดินมาก็ผายมือให้เขาเข้าไปได้เลยโดยไม่ต้องตรวจบัตร
ร่างสูงโดดเด่นท่ามกลางผีเสื้อราตรีทั้งหญิงและชาย แต่สายตาคมกริบไม่แม้แต่จะมองใคร หรือแวะไปทางไหน ทั้ง ๆ ที่ตลอดทางที่เดินตั้งแต่ขาเข้ามักจะมีผู้หญิงสวย ๆ แถมยังเซ็กซี่มากหน้าหลายตาใช้สายตาเชื้อชวนเขาอยู่ตลอด
แต่ไม่ว่าผู้หญิงพวกนั้นจะพยายามกันมากเท่าไหร่ก็ไม่ส่งผลให้ชายหนุ่มเหลียวมองได้เลย
ชายหนุ่มเดินล้วงกระเป๋าฝ่าฝูงคนที่คืนนี้คงจะสนุกกันอีกยาวไกล เขาก็จะนั่งดื่มจนกว่าจะสบายใจแล้วค่อยกลับแล้วกัน
ไหน ๆ เด็กน้อยที่หมายตาก็ไม่ได้คุยแล้ว ดื่มให้แม่งตายห่าไปเลยดีไหมเนี่ย
คิดไปถึงตอนที่เพื่อนบอก ที่ว่าปล่อยให้น้องไปเจอคนดีๆ แล้วใครแม่งจะดีเท่ากู อย่างน้อยก็ดีกว่าไอ้สี่ตัวที่เหลือแล้วกัน
ดูจากหน้าตาเด็กน้อย ไม่น่าจะชอบคนดีมากเท่าไหร่หรอก กูก็เข้าท่า ใช่ว่าจะสู้ใครไม่ได้ ต้องมีมองกูบ้างแหละ ไปอ่อยทุกวันเดี๋ยวก็ชอบเอง
ปาร์คเดินขึ้นมาถึงชั้นสองของร้าน ชั้นที่เป็นโซนวีไอพี มีแต่คนที่มีบัตรวีไอพีสีทองเท่านั้นถึงจะขึ้นมาได้
จริง ๆ ที่นี่มีทั้งหมดห้าชั้น พวกชั้นบนก็จะไม่เกี่ยวกับนักท่องเที่ยวแล้ว จะเป็นชั้นของผู้จัดการร้านมากกว่า ห้องพักส่วนตัวที่นี่ก็มี แต่ก็ต้องจองก่อนเหมือนกัน
ร่างสูงนั่งเอนหลังพิงไปกับพนักพิงโซฟา ยกขาขึ้นพาดบนโต๊ะอย่างไม่ต้องเกรงใจ บนนี้สามารถเห็นทุกอย่างที่อยู่ด้านล่าง และคนด้านล่างก็สามารถมองเห็นข้างบนได้เช่นกัน
สายตาคมกริบเหลือบมองพนักงานสาวคนหนึ่งที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เดินมาทางเขา ในมือถือถาดเครื่องดื่มหลากหลายชนิดมาวางไว้บนโต๊ะตรงหน้า
เห็นจากความพยายามโปรยเหยื่อล่อจากการที่ปลดกระดุมคอออกจนเห็นเนินอก เอาขาที่พาดอยู่ลงให้ก็ได้ เผื่อจะอ่อยกันถนัดขึ้น
มันก็สวย ก็ใหญ่ดี แต่ดูจากท่าทีก็น่าจะของปลอม ปาร์คไม่ได้ให้ความสนใจพนักงานสาวตรงหน้าที่ตั้งใจจะขึ้นมาอ่อยกัน เขาเพียงแค่หยิบเหล้ามาเกือบจะกินเข้าไปแล้ว ถ้าไม่ได้กลิ่นแปลก ๆ ขึ้นเสียก่อน
หึ ใส่ยาให้กูแดกสินะ แผนตื้น ๆ กับสมองควาย ๆ แบบนี้ อยากเล่นกับกูมาก เดี๋ยวกูเล่นด้วยก็ได้
หญิงชายไม่สน สนแค่ว่าถ้ามาสร้างความรำคาญให้เดี๋ยวกูจะจัดให้สาสมเลยอีดอกไม้
“คุณปาร์ค ให้มายด์นั่งเป็นเพื่อนนะคะ^^”
“เชิญ”
- ผู้เขียน
