“อ้าว ถ้าบอกห้าแสนมึงก็ด่ากูสิ แล้วกูจะบอกให้โง่ทำไม” พรรณีอวดฉลาด
“แต่มึงไม่ต้องตกใจนะอีวา กูเตรียมทางออกสำหรับเงินก้อนนี้ไว้แล้ว วันนี้เสี่ยไก่มาบ้านเรา เสนอจะยกหนี้ทั้งหมดให้กู พร้อมกับให้เงินกินเปล่ากูหนึ่งแสน ขอแค่มึงยอมไปอยู่กับเขา มึงจะได้เงินเดือนด้วยนะ ไม่ใช่น้อยๆ ตั้งห้าหมื่น แล้วถ้ามึงทำตัวดีกับเขา กูว่าเงินกินเปล่าที่เขาเสนอให้ มึงขอสองแสนสามแสนเสี่ยเขาก็ให้ พรุ่งนี้มึงไปลาออกจากโรงงาน วันมะรืนกูจะพามึงไปหาเสี่ย”
“แม่ขายวาให้เสี่ยเหรอ!”
“กูไม่ได้ขายมึง แต่กำลังช่วยให้มึงมีชีวิตที่ดีขึ้นต่างหาก!”
“แม่ไม่ต้องใช้คำพูดสวยหรูโกหกตัวเอง! เงินห้าแสนแม่ยืมมาเล่นไพ่กับดาวน์รถให้พี่วิน วาไม่ได้ใช้ด้วยสักบาทแล้วทำไมวาต้องไปขายตัวเอาเงินมาใช้หนี้ให้แม่! รถคันนั้นแม่ซื้อให้เป็นชื่อพี่วิน เด็กที่จะคลอดมาก็ลูกพี่วิน เมียที่จะไปตบแต่งก็เมียพี่วิน มันเกี่ยวอะไรกับวา เรื่องอะไรที่วาต้องไป
