19
1009 คำ
หลิงเฟยกับสามีกลับมาถึงบ้านที่กว่างโจวช่วง 2 ทุ่ม โชคดีที่ยังมีรถสามล้อรับจ้างเหลืออยู่คันสุดท้ายที่หน้าสถานีรถไฟพอดี เธอจึงจ้างให้เขามาส่งที่บ้านทันที เมื่อเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วเธอก็นำซาลาเปาและน้ำผลไม้ออกมาให้สามีกินร้องท้อง เพราะระหว่างทางที่อยู่บนรถไฟนั้นทั้งสองกินอาหารและขนมขบเคี้ยวมาตลอดทางแล้ว ก่อนที่จะอาบน้ำเข้านอนและหลับไปด้วยความออ่นเพลียจากการเดินทาง
รุ่งเช้าหลิงเฟยตื่นขึ้นมาเตรียมตัวและทำอาหารเช้าง่ายๆให้ตนเองและสามี ก่อนที่จะออกไปเปิดร้านต๊อกบกกี
“ อาบน้ำได้เลยค่ะอาหารเสร็จหมดแล้ว “ หลิงเฟยเอ่ยบอกกับสามีที่ตื่นและเดินออกมาพอดี เขาจึงเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมานั่งกินอาหารเช้าก่อนที่จะออกไปเตรียมเปิดร้านด้วยกัน
เมื่อเตรียมทุกอย่างเสร็จแล้ว เกือบ7โมงเช้าก็มีลูกค้าเข้ามาซื้อทั้งไก่ทอดและต็อกบกกี ช่วงสายของวันมีเด็กสาวมาสมัครงานที่ร้าน ซึ่งหลิงเฟยเป็นคนรับเข้ามาทำงาน
หลังจากที่พูดคุยซักถามอยู่ไม่นานก็รู้ว่าเด็กสาวคนนี้อายุ 15 ปี ชื่อว่าเจิ้งเป่าหนิง พ่อแม่ตายจากไปหมดแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ญาติๆที่ให้ความช่วยเหลือในบางครั้งเท่านั้น
เพราะฐานะที่ยากจนจึงขอทางบ้านญาติเข้ามาหางานทำในเมือง ถ้าหากไม่ได้งานทำจึงจะกลับหมู่บ้าน
“ เอาเป็นว่าพี่รับเธอเข้าทำงานก็แล้วกัน เงินเดือนก็ 20 หยวน อาหารที่ขายพี่จะสอนเธอปรุง แล้วก็ถ้าเธอหิวสามารถกินได้ทุกอย่างที่เราขายพี่ไม่หวงจ้ะ “
“ ขอบคุณพี่สาวมากๆค่ะ ที่รับฉันเข้าทำงาน “
“ ขอแค่เธอมีความตั้งใจแล้วก็ขยันขันแข็งก็พอ ว่าแต่เธอพักที่ไหน จะไปกลับหมู่บ้านทุกวันหรอ “
“ มีคนรู้จัก ที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันเขาทำงานอยู่ในเมืองค่ะ เขาบอกว่าจะพาไปหาเช่าบ้านอยู่ “
“ เขา ..? ผู้ชายงั้นหรอ " หลิงเฟยเอ่ยถาด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อเห็นเด็กสาวพยักหน้าตอบเธอจึงเอ่ยถามต่อ
" เธอมีเงินจ่ายค่าเช่างั้นหรอ พี่แค่ถามไม่ได้คิดที่จะดูถูกเธอ อีกอย่างเธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว “
“คือ ฉันขอยืมคนรู้จักในหมู่บ้านมาได้ ไม่กี่หยวนค่ะ “
“ ช่างเถอะ ในครัวนอนได้นะ ถ้าเธอไม่รังเกียจ แค่เก็บของให้เป็นระเบียบ อีกอย่างที่นี่มันปลอดภัยกว่าด้วย เธอจะอาศัยอยู่ที่นี่ไหม “
“ จะไม่เป็นการรบกวนมากเกินไปหรอคะ “
“ ไม่รบกวนหรอก ดีซะอีกเธอจะได้นอนเฝ้าร้านด้วย ส่วนพี่กับสามีเราไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกจ้ะ “
“ งั้นฉันขอรบกวนอาศัยอยู่ที่นี่นะคะ “ เมื่อเด็กสาวตอบรับความหวังดีของเธอก็ยิ้มออกมา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเด็กสาวคนนี้ยังออ่นต่อโลกการที่จะปล่อยให้หล่อนไแก่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่แน่ใจว่าจะได้บ้านเช่าหรือเปล่า และก็นะ ' ผู้ชาย ไว้ใจไม่ได้หรอก '
หลังจากที่พูดคุยกันอีกพักใหญ่ หลิงเฟยก็ช่วยเป่าหนิงเก็บข้าวของในครัวให้เป็นระเบียบมากขึ้น จากนั้นก็นำที่นอนปิกนิกในมิติพร้อมกับผ้าห่มออกมาให้เด็กสาวใช้นอน นอกจากนี้เธอยังนำผ้าม่านขนาดใหญ่ ที่สามารถใช้กั้นแบ่งห้องนอนให้เด็กสาวได้ เพื่อความเป็นส่วนตัว ส่วนห้องน้ำด้านหลังนั้นก็แค่นำถังพลาสติกไปวางรองน้ำเอาไว้ให้ใช้ก็เป็นอันจบ
และเพราะเด็กสาวไม่ค่อยซักถามอะไรที่เกินความจำเป็นหลิงเฟยจึงค่อนข้างจะพอใจในนิสัยข้อนี้อย่างมาก
“ เอาล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะสอนเธอปรุงรสชาติ เพราะเธอคงต้องเป็นคนที่ปรุงขายเอง แต่เดี๋ยวพี่จะหาคนมาเพิ่มให้ จะได้ช่วยกันทำงาน ส่วนวันนี้ก็จัดการตนเองให้เรียบร้อย พักผ่อนเถอะพรุ่งนี้ค่อยเริ่มงาน “ เธอเอ่ยบอก
“ ค่ะ “
หลังจากที่ปิดร้านเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็กลับบ้านไปพักผ่อน มื้อเย็นวันนี้เธอชวนสามีกินหม้อไฟด้วยเพราะอากาศที่ยังหนาวเย็นอยู่ การได้กินอาหารที่อุ่นร้อนเช่นนี้มันช่วยให้หายหนาวได้ดี เธอนำอุปกรณ์การกินไม่ว่าจะเป็นหม้อ และเตารวมถึงผักและเนื้อสัตว์ต่างๆออกมาตั้งเอาไว้บนโต๊ะ ไม่ลืมที่จะหยิบน้ำจิ้มหมาล่าสูตรเด็ดออกมา 2ถ้วย
“ นี่คือ … ? “ หยวนเซียวจ้องมองหม้อไฟที่กำลังเดือดอย่างสงสัย แม้ว่ามันจะส่งกลิ่นหอมกรุ่นจนเขาต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ
“ นี่คือหมอไฟที่ฉันบอกค่ะ คีบเยื้อแล้งจุ่มลงในน้ำเดือดๆแบบนี้ค่ะ แล้วแต่ว่าชอบความสุกในระดับไหน แต่ฉันชอบแบบนี้ค่ะ “ เธอเอ่ยบอกสามีจากนั้นก็จุ่มเนื้อลงในหม้อ เกว่งไปมาก่อนจะยกขึ้นมาจิ้มกับน้ำจิ้มหมาล่าสูตรเด็ดเข้าปากไป
หยวนเซียวเห็นแล้วว่าภรรยากินดูน่าอร่อย เขาก็ไม่รีรอทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่าย เพียงไม่นานเนื้อในจานตรงหน้าก็หมดไป และตามมาด้วยเนื้อจานใหม่ๆต่อจนอิ่ม
“ ไม่คิดว่าการกินหม้อไฟจะสนุกและอร่อยขนาดนี้ “
“ คุณชอบไหมคะ “
“ ครับ ผมชอบ คราวหน้าเราทำกินกันอีกนะครับ “
“ ได้เลยค่ะ “ หลังจากนั้นเธอก็เก็บถ้วยชามไปล้างส่วนหม้อไฟที่ใช้เสร็จแล้วก็ล้างคว่ำไว้ในครัวเผื่อว่าคราวหน้าอยากกินอีกจะได้ไม่ต้องเอาหม้อออกมาจากมิติด้วย
- ผู้เขียน
