18
1167 คำ
“ เอาเถอะ จัดการให้จบก็ดี ” ว่าแล้วทั้งสองสามีภรรยาก็เดินมุ่งหน้าไปหาคนทั้งสองที่ยืนมองบรรยากาศงานปีใหม่สากลในเมืองปักกิ่งแห่งนี้อย่างมีความสุขกันอยู่
“ ขอโทษนะจ้ะหนู ฉันมีเรื่องอยากจะถามสักเล็กน้อยจ้ะ “
“ คะ เอ่อ ค่ะเชิญคุณน้าถามมาได้เลยค่ะ “ หลิงเฟยเอ่บตอบเพราะดูจากการแต่งกายของพวกเขาแล้ว ไม่น่าจะมีพิษภัยอะไรกับพวกเธอ
“ คือหนูรู้จักคนที่ชื่อ จางหลิงมู่หรือ ซูฮุ่ยฟางไหม “ เพราะชื่อของคนทั้งสองที่ออกมาจากปากของหญิงวัยกลางคนตรงหน้า ทำให้ในหัวใจของเธอรู้สึกโหยหาและคิดถึงขึ้นมา
“ คุณน้าเป็นใครคะ ทำไมถึงรู้จักพ่อแม่ของฉัน “ หลิงเฟยตัดสินใจเอ่ยถามออกไป
“ หรือว่าเธอก็คือ เสี่ยวเฟย จางหลิงเฟยใช่ไหม โธ่ เป็นเธอจริงๆด้วย คุณคะ เราเจอหลานแล้ว “ หล่อนหันไปเอ่ยบอกสามีที่ตอนนี้มีความดีใจจนเห็นได้ชัด
“ ผมว่าเราพาเด็กๆไปคุยกันที่ร้านนั้นเถอะ “
เมื่อเข้ามาในร้านแล้ว ทั้ง4 คนก็นั่งลงพูดคุยถามไถ่ความเป็นมาของพวกเธอทั้งสองคน ก่อนจะเอ่ยเล่าว่าตนเองเป็นใคร และมีความเกี่ยวข้องอะไรกับพ่อแม่ของหลิงเฟย
และจากเรื่องราวทั้งหมดที่เธอรับรู้ก็คือ คุณลุงคุณป้าทั้งสองนี้คือเพื่อนสนิทของพ่อหลิงมู่ ที่ได้ฝากของสำคัญเอาไว้เพื่อรอเวลามอบให้เธอ ท่านทั้งสองมีชื่อว่า หยางซีเฉิน อายุ 42 ปี และคุณป้า โจวเลี่ยงหรู อายุ 40 ปี ส่วนแม่ของเธอที่หายตัวไปนั้น ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่และมีครอบครใหม่ไปแล้ว มีลูกชายที่กำลังน่ารักอีกคน
“ หมายความว่า แม่ของฉัน … “
“ จ้ะแม่ของหลานหล่อนยังมีชีวิตอยู่แต่ว่า ตอนนั้นที่เกิดเรื่องคงมีคนมาช่วยหล่อนเอาไว้จึงรอดชีวิต แล้วก็หล่อนจำใครไม่ได้แล้ว ป้าก็เลยปล่อยให้หล่อนมีชีวิตของตนเอง ” โจวเลี่ยวหรูเอ่ยบอกความจริงให้หลานสาวรับรู้
“ ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้แม่มีความสุขกับชีวิตใหม่เถอะค่ะคุณป้า “
“ ตอนนี้หลานคงอายุ 18 แล้วล่ะมั้ง สามารถทำเอกสารรับเงินประกันของพ่อหลานได้แล้วใช่ไหม “ หยางซีเฉินเอ่ยถาม
“ ค่ะ ตอนนี้ฉันอายุ 19 ย่าง20 แล้วค่ะคุณลุง แต่ว่าเงินประกันอะไรหรอคะทำไม่คุณย่ายังไม่ได้รับไปล่ะคะ “
“ นั่นเพราะพ่อของหลานตั้งใจจะเก็บเงินก้อนนี้เอาไว้ให้หลานโดยเฉพาะ และพ่อของหลานก็รู้นิสัยของคุณย่าจางดีว่าเป็นเช่นไร วิธีนี้จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด “ หยางซีเฉินเอ่ยตอบไปตามตรง ทำให้หลิงเฟยมีความเคารพนับถือสองสามีภรรยาตรงหน้า นั่นเพราะเงินจำนวนนั้นหากพวกเขาต้องการเก็บเอาไว้เองก็ย่อมได้ เพราะไม่มีใครรู้เรื่องนี้
” เอาล่ะ ถ้ายังงั้นพรุ่งนี้เราไปจัดการเรื่องนั้นด้วยกันเถอะ ลุงบอกตามตรงว่า อยากจัดการเรื่องนี้ให้จบเสียที พ่อของหลานจะได้หมดห่วง และลุงกับป้าก็จะได้สบายใจกันสักที “
“ ขอบคุณคุณลุง คุณป้ามากนะคะ สำหรับเรื่องนี้ “
“ ไม่เป็นไรจ้ะ คนกันเอง แล้วนี่พวกเธออยู่แถวนี้กันหรอ แต่ทำไมป้าไม่เคยเจอล่ะ “
” ไม่หรอกค่ะ ที่จริงฉันกับสามีอยู่ที่กว่างโจวค่ะ เพราะช่วงนี้มีหลายที่จัดงานปีใหม่สากลพวกเราก็เลยมาเที่ยวเล่น อีกอย่างตั้งใจจะมองหาลู่ทางเอาไว้ด้วยค่ะ เผื่อวันหน้าเราจะย้ายมาอยู่ที่นี่ค่ะ “
“ ดีเลยบ้านที่พ่อของหลานซื้อไว้ก็อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ หลานก็ไปนอนที่นั่นสิจ้ะ “
“ บ้านหรอคะ “
“ ใช่จ้ะ บ้านของหลาน มาเถอะป้าจะพาไปดู “ ทั้ง4คนขึ้นรถไปยังบ้านหลังนั้นด้วยกัน เมื่อมาถึงหลิงเฟยก็ตื่นตาตื่นใจกับบ้านหลังนี้ไม่น้อย บ้านหลังใหญ่สีขาวล้อมรั้วสูง ภายในตกแต่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย มีขนาด 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ และ 1 ห้องครัวที่มีห้องเก็บของแยกออกไปด้านหลังด้วย
ส่วนพื้นที่ด้านหลังบ้านนั้นกว้างขวางไม่น้อยเลย คาดเดาราคาคงประมาณ 5,000 หยวนเป็นอย่างต่ำ
” บ้านสวยใช่ไหมจ้ะ พ่อของหลานเคยบอกว่าหลานเป็นคนเลือกบ้านหลังนี้ด้วยตนเอง หวังว่าจะแนกครอบครัวออกมาอยู่ด้วยกันที่นี่ “
“ ฉันเลือกเองหรอคะ “
“ ใช่แล้ว พ่อของหลานเล่าให้เราฟังอย่างภูมิใจมากเชียวล่ะ “ ที่หลิงเฟยจำไม่ได้นั่นเพราะตอนนั้นยังเด็กมากนั่นเอง
“ ขอบคุณคุณลุงกับคุณป้าอีกครั้งนะคะ สำหรับหลายๆเรื่อง “ หลิงเฟยกอดเอวของโจวเลี่ยงหรูก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความตื้นตันใจ ซึ่งอาจจะเป็นความรู้สึกของร่างนี้ที่ยังหลงเหลืออยู่
“ ต่อไปมีปัญหาอะไรติดต่อมาหาป้าได้ทุกเรื่องเลยนะ “ โจวเลี่ยงหรูนึกสงสารหลานสาวหมาดๆไม่น้อย เพราะเธอเองก็รู้เรื่องราวในบ้านจางมาไม่น้อย แต่ไม่สามารถยื่นมือเข้าไปสอดเรื่องภายในบ้านของคนอื่นได้ ทำได้แค่รอเวลาที่จะพบเจอหลานสาวคนนี้เท่านั้น
“ วันนี้ก็พักผ่อนกันก่อนนะจ้ะ พรุ่งนี้เช้าลุงกับป้าจะมารับหลานไปจัดการเรื่องที่เหลือต่อ “ สองสามีภรรยาขอตัวกลับไปยังบ้านของพวกเขาและจะกลับมารับเธอกับสามีในวันพรุ่งนี้เช้า
หลังจากที่พวกเขากลับไปแล้ว หลิงเฟยกับสามีก็เดินสำรวจบ้านกันต่อ ก่อนจะไปกินข้าวแล้วอาบน้ำนอนพักผ่อน เพราะตอนนี้ก็มืดค่ำแล้ว พรุ่งนี้ยังมีเรื่องให้ต้องจัดการอีกหลายอย่าง
เมื่อภรรยาหลับไปแล้ว หยวนเซียวก็ดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดก่อนจะผล็อยหลับตามเธอไป
เช้าวันต่อมาทั้งสองตื่นขึ้นมาตอน 7 โมงเช้า ถือว่าสายกว่าทุกวัน อาจจะเป็นเพราะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางไกลก็เป็นได้ ทั้งสองรีบอาบน้ำแต่งตัวรอให้คุณลุงคุณป้าทั้งสองมารับที่บ้านไปจัดการเรื่องต่างๆก่อนที่เธอกับสามีจะกลับกว่างโจว แผนการที่วางเอาไว้ก็พับเก็บเอาไว้ก่อน วันหน้าค่อยมาดูลู่ทางอีกที
“ ขอบคุณนะคะที่มาส่งพวกเรา “ เธอเอ่ยขอบคุณกับสองสามีภรรยาที่ขับรถมาส่งถึงสถานีรถไฟ
“ ถ้ามาปักกิ่งก็อย่าลืมโทรหาป้านะ “ โจวเลี่ยงหรู
“ ค่ะ ฉันไม่ลืมแน่นอน “
“ เดินทางปลอดภัยนะหลาน “ หยางซีเฉิน
“ ค่ะคุณลุง “
- ผู้เขียน
