EP 8
1349 คำ
“ทีนี้รู้แล้วใช่มั้ย ว่าทำไมคุณท่านถึงต้องมีเลขาส่วนตัว”
อาภัสสรายังจำนาที ตอนเด็กในปกครองปฏิเสธเมื่อวันก่อนได้ดี ทั้งที่เสนอเงินเดือนค่อนข้างสูงให้ พร้อมสวัสดิการ ที่ไม่ได้แตกต่างจากทำกับบริษัทใหญ่ๆ เลย
“ก็พอจะเข้าใจบ้างแล้วค่ะ”
“ทำไปสักพัก อีกหน่อยจะร้องอ๋อ แล้วจะถามคุณท่านกลับด้วย ว่า ทำไมไม่หาคนมาช่วยก่อนหน้านี้อีก”
“ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“ใช่ เสร็จจากเครื่องเพชรแล้ว ก็จะเป็นโฉนดที่ดิน บ้าน ตึก อพาร์ตเมนต์ รถ จากนั้นก็จะเป็นพวกเฟอร์นิเจอร์เก่าแก่ ของสะสมอื่นๆ อีก แค่นี้ก็ไม่รู้จะใช้เวลานานเท่าไหร่แล้วนะ”
“ยังไม่เคยเก็บข้อมูลเลยเหรอคะคุณท่าน”
“มีบ้างนะ ทั้งในคอม ทั้งเป็น paper แต่มันไม่เป็นระบบระเบียบและกระจัดกระจาย คุณท่านอยากเก็บใหม่ เอารายละเอียดและจากปากของคุณท่านคนเดียวล้วนๆ เผื่อเวลาคุณท่านไม่อยู่แล้ว คนข้างหลังจะได้รู้ที่มาที่ไป” รักศิกาญจน์รู้สึกใจหายเมื่อได้ยิน
“ไม่ต้องทำหน้าเศร้าหรอก คุณท่านคงยังไม่เป็นอะไรตอนนี้หรอก เพราะหมอบอกว่ายังเอาอยู่”
อาภัสสรามองเด็กสาวตรงหน้าด้วยแววตาเอ็นดูอยู่ไม่น้อย
“คุณแม่ก็บอกน้องรักแบบนี้ค่ะ”
“ก่อนจะลงมือทำงาน ช่วยไลน์ไปบอกปานที ว่าของว่างให้ยกมาไว้หน้าห้องนอนคุณท่านแค่นั้น เดี๋ยวจะออกไปยกเอง”
“ค่ะ น้องรักขอไลน์คุณปานหน่อยค่ะ”
“อยู่นี่ แล้วก็สร้างห้องเพิ่มเอาไว้สำหรับสามคนนะ”
“มีใครบ้างคะ”
“คุณท่าน น้องรัก แล้วก็ปาน เวลามีอะไรน้องรักจะได้รู้เรื่องด้วย”
“ค่ะ”
“แล้วก็จะมีไลน์กลุ่มสำหรับหัวหน้าคนงานในบ้านอีก เดี๋ยวคุณท่านจะดึงเข้าไปเอง ก็จะมีแม่ครัว ปาน หัวหน้า รปภ. หัวหน้าคนสวน หัวหน้าซ่อมบำรุง หัวหน้าคนทำความสะอาด”
“ค่ะ”
รักศิกาญจน์ทำตามคำสั่งแบบไม่ถามอะไรอีก เพราะในหัวก็มีเรื่องให้คิดเยอะแล้ว โดยเฉพาะคิดถึงว่า ถ้าเครื่องเพชรหายไปสักชิ้น หรือสักชุด จะถูกเหมาว่าหยิบติดมือไปหรือเปล่าด้วย
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ว่าถ้าของหายไปสักชิ้นแล้วน้องรักกับแรมจะถูกเหมารวมไปด้วย คุณท่านเชื่อใจทั้งสองคนเกินล้านเปอร์เซ็นต์”
“กราบขอบพระคุณค่ะคุณท่าน แต่น้องรักก็อดคิดและอดกลัวไม่ได้ค่ะ”
ไม่รู้หรอกว่าทำไมคุณท่านถึงได้เชื่อใจเธอกับแม่ขนาดนี้ แต่ยังไงเธอกับแม่ก็ไม่มีวันสร้างความเดือดร้อนให้คุณท่านแน่ๆ ไม่ว่าจะทางกายหรือใจ
“ไม่ต้องกลัวหรอก มีเครื่องสแกนทั้งขามาและขากลับ ทั้งก่อนลงจากชั้นนี้กับตอนออกบ้านอีก มันก็ช่วยได้มากแล้ว ถ้าไม่มั่นใจ พวกกระเป๋าของใช้ส่วนตัว ก็เอามาไว้ในห้องทำงานชุดหนึ่ง จะได้ไม่ต้องหิ้วเข้ามากันข้อครหา”
“ค่ะ”
“แต่เวลาทำงานของน้องรัก จะฟิกซ์ไม่ได้เหมือนคนอื่นนะ เพราะวันนี้คุณท่านมีแขกตอนบ่าย กับตอนเย็น งานพวกนี้ก็จะได้น้อยลง หลังจากคุณท่านแนะนำให้รู้จักแขกแล้ว น้องรักจะอยู่แถวๆ นั้น หรือจะเบรกก่อน แล้วกลับมาเจอกันตอนค่ำๆ ก็ได้ แล้วเราก็ทำงานต่อ ถึงคุณท่านจะตื่นเช้า แต่ก็นอนดึกนะ ราวสี่ทุ่มเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ น้องรักไม่ได้เหนื่อยอะไร เดี๋ยวจะบรู๊ฟที่คุณท่านให้เขียนรายละเอียดอีกรอบค่ะ”
“ตามใจจ้ะ แต่ถ้าเหนื่อยก็เบรกนะ”
“ค่ะ”
“แล้วก็จะมีงานที่ Assara Venture ต้องทำด้วยนะ รายละเอียดเดี๋ยวจะให้คุณดวงช่วยส่งมา ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้แหละ แล้วต่อไปคุณท่านจะเรียกแค่ AV แค่นั้น”
“ค่ะ”
ก็ยังคิดอยู่ว่างานในบ้านไม่ได้มีอะไรมากมาย กลัวทำๆ ไปแล้วสักพักจะนั่งหาว ดีที่มีอีกงานเพิ่มให้ คนอื่นจะได้ไม่มาว่าเอาเปรียบว่าแต่คนอื่นนี่ ใครกันนะ ใช่อีคุณปั่นของคุณท่านหรือเปล่านะ
ชิ
“เงินเดือนจะแยกกันจ่ายนะ งานในบ้านคุณท่านจะจ่ายเอง Start ใหม่คุณท่านให้ห้าหมื่นก่อน ผ่านโปรแล้วจะเพิ่มให้อีก ส่วนที่ AV ก็จะให้อีกห้าหมื่น เป็น staff ที่นั่น รับเงินเดือนจากที่นั่น ในตำแหน่งผู้ช่วยคุณดวงก็แล้วกัน แต่ขึ้นตรงกับคุณท่าน สวัสดิการอื่นๆ ให้อิงตามคนในออฟฟิศเลย ประมาณนี้ พอไหวมั้ย”
“เกรงว่าเงินเดือนจะเยอะไปหน่อยค่ะคุณท่าน”
“ไม่ชอบเหรอจ๊ะ”
“จะบอกว่าไม่ชอบ น้องรักก็คงจะโกหกค่ะ แต่น้องรักชอบให้แบบสมน้ำสมเนื้อค่ะ ไม่มากหรือน้อยไป”
“ไว้เห็นงานก่อนเถอะค่อยบอกว่ามากไป อย่าเพิ่งสรุปอะไรเร็วนัก คุณท่านต้องมีงานสำคัญให้น้องรักทำอยู่แล้ว ไม่งั้นไม่จ้างแพงหรอกจ้ะ”
“กราบขอบพระคุณค่ะคุณท่าน”
เมื่อผู้ใหญ่เมตตา รักศิกาญจน์ก็ไม่อยากขัด เพราะท่านคงพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เลยกระพุ่มมือไหว้ด้วยกิริยามารยาทงดงาม ตามที่ท่านกับแม่ได้สอนมาตั้งแต่จำความได้
“ขอบใจน้องรักด้วยจ้ะ ที่ยอมมาทำงานกับคุณท่าน ทั้งที่มีงานอื่นน่าสนใจและไม่เหนื่อยเท่านี้ให้ทำ”
“ที่ไหนก็คงต้องเหนื่อยเหมือนกันค่ะ ในเมื่อคุณท่านอยากได้คนช่วย น้องรักจะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ”
เมื่อวานตอนบอกว่าเปลี่ยนใจจะมาช่วยงานนั้น ไม่ได้คุยรายละเอียดเรื่องนี้ และไม่คิดว่าจะได้รับความเมตตามากขนาดนี้ด้วยซ้ำ
“ทำงานกับคุณท่านก็จะเหนื่อยหน่อยนะ บางวันต้องมาเช้ามากๆ บางวันก็จะกลับดึกมากๆ บางวันต้องค้างที่นี่ งานก็จะจับฉ่ายหน่อย ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ ต้องมีความรู้ มีความซื่อสัตย์ ขยันและอดทน
“ค่ะ”
“ที่สำคัญคือ คุณท่านชอบคนจริงใจ ไม่โกหก คุณท่านเห็นว่าน้องรักมีครบหรืออย่างน้อยๆ ก็เกือบครบ เพราะเห็นน้องรักตั้งแต่แรมยังไม่คลอด คุณท่านรู้จักน้องรักดีว่าเป็นคนยังไง ไม่งั้นไม่ชวนมาทำงานด้วยหรอกจ้ะ”
“ค่ะ”
“อาทิตย์หน้าจะมีประชุมผู้ถือหุ้นใหญ่ที่ AV นะ เตรียมตัวไปกับคุณท่านด้วย”
“ค่ะ”
“วันนี้เลิกงานแล้วให้แวะไปห้องเสื้อประจำคุณท่านทีนะ”
“ไปทำอะไรคะ”
“ไปเอาชุดให้คุณท่าน”
“ค่ะ”
“และไหนๆ ก็ไปแล้ว ให้ช่างวัดตัว ตัดชุดทำงานเรียบๆ แต่หรู ไว้หน่อยนะ”
“น้องรักพอมีบ้างแล้วค่ะ” เพราะเดาได้ว่าหรูๆ ของคุณท่าน ก็ต้องชุดหลายพันแน่เลย
“กลัวจะแพงล่ะสิ”
ใครจะกล้ารับตรงๆ กันน้อ เลยยิ้มแก้เก้อให้เจ้านายเท่านั้น
“เดี๋ยวคุณท่านจะออกเงินให้เอง”
“จะดีเหรอคะคุณท่าน”
“ดีที่สุดแล้ว งานไหนที่จะต้องตามคุณท่านไปพบปะผู้คน คุณท่านอยากให้น้องรักสวยเนี้ยบ เรียบหรูและดูดีเหมือนคุณท่าน เข้าใจมั้ยคะ”
“ค่ะ”
“แล้วก็ไม่ต้องบอกคนในบ้านนะ จะได้ไม่ถูกเขม่น ส่วนวันไหนมาทำงานที่นี่ ก็ค่อยใช้ชุดของตัวเอง”
“กราบขอบพระคุณค่ะคุณท่าน”
รักศิกาญจน์เพิ่งจะถึงบางอ้อ ว่าที่คุณท่านให้ไปเอาชุดนั้น ก็เหตุผลรอง เพราะปกติแล้วทางร้านน่าจะเอามาส่งถึงที่ด้วยซ้ำ ความซาบซึ้งในความเมตตาของท่านเพิ่มระดับขึ้นอีกมากเลย เหมือนท่านจะรู้ว่าคนเพิ่งเรียนจบมาใหม่ยังไม่มีทุนรอนในการสรรหาชุดหรูหราราคาแพงมาใส่ยังไงยังงั้น
- ผู้เขียน
