รักสำรองของคนหลายใจ

ตอนที่3 ชวนให้คิดมาก

หญิงสาวจึงได้เดินกลับเข้าบ้านและพบเข้ากับนางสมรศรีผู้เป็นมารดา ดวงตาที่แดงก่ำของลูกสาวทำให้คนเป็นแม่จ้องมองพร้อมกับน้ำเสียงไม่พอใจทักถามขึ้น

"สารวัตรทำไมมันไม่พาแกไปกรุงเทพฯ ด้วยนะช่อ มันจะกลับมาจริงไหม ไม่ใช่ว่ามันจะทิ้งแกไว้ที่นี่ให้อับอายชาวบ้านเขาอีกหรอกนะ"

"พี่นนท์เขาไปแค่สองสามวันเองแม่ เดี๋ยวเขาก็กลับมาแล้วจ้ะ"

"กลับแค่สองสามวันมันก็ควรจะพาแกไปแนะนำให้ครอบครัวรู้จักบ้างหน่อยสิ ยังไงก็แต่งงานเป็นผัวเมียกันแล้ว นี่อะไรกลับไปก็กลับคนเดียว ฉันว่ามันแปลก ๆ อยู่นะ"

"แปลกยังไงอีกล่ะแม่ หมอเขาก็ยังไม่อยากให้ช่อเดินทางไกล ช่อเพิ่งท้องได้ไม่ถึงสองเดือนเลยนะ พี่นนท์เค้ากลัวเสี่ยงแท้งน่ะแม่"

"แกเคยได้เห็นพ่อแม่ พูดคุยกับพ่อแม่มันทางโทรศัพท์บ้างหรือเปล่าล่ะ"

ช่อฟ้าส่ายศีรษะไปมาเบา ๆ เพราะเธอไม่เคยได้พูดคุยกับใครเลยในครอบครัวของเขา ปกติแล้วเวลาที่รัชชานนท์พูดคุยโทรศัพท์เขามักจะออกไปคุยข้างนอกห้อง ไม่ให้เธอได้ยินหรือรับรู้ด้วยเลยสักครั้ง ไม่รู้ว่าเหตุผลเพราะอะไรแต่เธอก็ไม่อยากเซ้าซี้ หรือทำให้เขารู้สึกอึดอัด ไม่อยากก้าวก่ายกับเรื่องส่วนตัวถ้าเขาไม่อยากให้รับรู้ แม้จะแต่งงานเป็นสามีภรรยากันแล้ว ก็ยังทำตัวให้อีกคนรู้สึกสบายใจ ไม่อยากให้เขามองว่าเธอเป็นคนจู้จี้น่าเบื่อน่ารำคาญ ถ้าสิ่งไหนที่เขาอยากให้รับรู้เขาก็คงจะพูดและบอกกล่าวให้เธอได้รู้โดยไม่ต้องถามให้มากความ

"ชีวิตแกจะไปรอดไหมเนี่ยช่อ แกเป็นเมียมันมีสิทธิ์รับรู้ทุกเรื่องในชีวิตผัว แกอ่อนแอขนาดนี้จะปกครองผัวไปได้ยังไง ถ้าหากว่าวันนึงมันไปมีเมียน้อยล่ะ แกก็จะยอมมันงั้นสิ"

"แล้วแม่จะมาต่อว่าช่อทำไมจ๊ะ? เรื่องมันเกิดขึ้นหรือยัง วันนี้ยังไม่ได้เจอ วันหน้าช่อก็คงได้เจอครอบครัวเขาอยู่ดีนั่นแหละ คุยกับแม่แล้วช่อยิ่งปวดหัว ขอตัวเข้าบ้านก่อนนะจ๊ะแม่"

"เออ ฉันก็ได้แต่หวังว่าแกจะไม่ทำให้ฉันอับอายขายหน้าผู้คนเขาซ้ำซากอีก แต่งงานได้สามวันไม่ใช่จะโดนผัวทิ้งหรอกนะ คงได้เป็นขี้ปากชาวบ้านเขาทั้งอำเภออีกแน่นอน"

"สบายใจเถอะจ้ะแม่ ช่อจะไม่ทำให้แม่อับอายอย่างแน่นอน และมันจะไม่มีเรื่องอย่างที่แม่กำลังกังวลอยู่เกิดขึ้นแน่ ๆ"

ช่อฟ้าเดินหายขึ้นไปบนบ้านอีกครั้ง ปล่อยให้นางสมรศรีได้แต่ยืนส่ายหน้าให้กับความไม่ได้ดั่งใจของลูกสาว มีลูกกับเขาคนเดียวไม่เคยได้ดั่งใจ เรียนยังไม่ทันจะจบ ยังไม่ได้รับปริญญาเหมือนลูกบ้านอื่นเขาเลย กลับต้องมาแต่งงานเพราะท้องอีก ทำไมลูกสาวถึงไม่ได้ดั่งใจของนางเลยสักนิด

เมื่อขึ้นมาอยู่บนห้องนอนเพียงลำพังอีกครั้ง ทำให้ช่อฟ้าคิดตามคำพูดของมารดาอย่างอดไม่ได้ ถ้าหากว่ารัชชานนท์ไม่ยอมกลับมาจริง ๆ แล้วเธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดีกับชีวิต เขาคงไม่ได้จะทอดทิ้งเธออย่างเช่นที่คนเป็นแม่พูดเอาไว้หรอกใช่ไหม เพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงเธอก็คงจะรู้สึกอับอายผู้คนทั้งหมู่บ้าน แม้จะบอกกับตัวเองว่าไม่อยากสนใจ ไม่อยากเก็บเอามาใส่ใจ แต่ภายในใจลึก ๆ แล้วคำพูดของคนรอบข้างก็ยังมีผลกระทบต่อจิตใจของเธออยู่ไม่น้อย แล้วลูกของเธอจะเติบโตขึ้นมาได้อย่างไร ถ้าหากว่าวันหนึ่งต้องโดนผู้คนตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ

อาการปวดหัวที่มีเพียงน้อยนิดในคราแรกเริ่มเพิ่มทวีคูณขึ้น พยายามบอกตัวเองว่าไม่ต้องคิดมากเพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นกังวลอยู่มันยังไม่เกิดขึ้นจริง ถ้าวันนั้นมาถึงค่อยมาหาทางออกให้กับชีวิตอีกครั้งก็แล้วกัน