ซุปตาร์คลั่งรัก

แบล็คเมล์

“อื้อออ อ่อยยย (ปล่อย) ...!!” กาวินปล่อยมือจากปากของเอิงเอย อดยอมรับไม่ได้ว่าเขาชักติดใจที่ได้กลั่นแกล้งเพื่อนน้องสาวเข้าแล้ว

หึ ปากก็บอกว่าไม่ได้ชอบดารา แต่เห็นฉันแต่ละทีก็ต้องตาโตทุกครั้ง อยากจะดูเหมือนกันว่าจะปากแข็งไปได้สักกี่น้ำ

“คุณกาวิน เราไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อน เอย เออ... ฉันคิดว่าการที่คุณมาทำรุ่มร่ามแบบนี้ มันไม่เหมาะสม หากคุณเมาฉันจะไม่ถือโทษ แต่กรุณาปล่อยฉันได้ไหม ฉันเจ็บมือไปหมดแล้ว” เอิงเอยพยายามสูดลมหายใจเข้าออกแผ่วเบาเพื่อระงับสติอารมย์

“อืมมม เมาหรอ งั้นคนเมาทำอะไรก็ไม่ผิดซินะ” กาวินทำท่าครุ่นคิด ก่อนจับเอิงเอยให้หันหน้ากลับมาพร้อมทั้งดันแผ่นหลังบางแนบชิดกำแพงปูนเย็นเฉียบ ใช้ฝ่ามือหนาจับขอบชุดเดรสของเอิงเอยลูบไล้ไปมาด้วยสัมผัสแผ่วเบา

“ยะ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ ขอละ” น้ำเสียงสั่นเครือ รอบดวงตาแดงก่ำคล้ายจะร้องไห้เอ่ยอ้อนวอนคนตรงหน้าด้วยความกลัว คนไม่เคยรู้จักกันก็ไม่ควรทำแบบนี้

กาวินไม่เพียงไม่หยุดการกระทำ แต่เขายังคงเลื่อนมือลูบไล้เนินอกอวบอิ่ม ดันท่อนขาแกร่งแทรกกลางหว่างขาเอิงเอยทำให้เรียวขาเล็กของเธอต้องแยกออกจากกันโดยปริยาย

กาวินซุกใบหน้าลงบนซอกคอขาวระหงยัดเยียดสัมผัสหยาบโลนให้เธออย่างรุนแรงจนรอบเนินอก และลำคอมีแต่รอยกุหลาบเต็มไปหมด น้ำใสๆ ไหลออกทางหางตาหยดแล้วหยดเล่า หวังแค่ให้เขาหยุดการกระทำที่ป่าเถื่อนเช่นนี้

พลั่ก!!

เอิงเอยใช้จังหวะที่กาวินกำลังลุ่มหลงมัวเมากับการมอบสัมผัสน่ารังเกียจให้เธอ ผลักเขาออกด้วยแรงเท่ามดที่มี ทำให้กาวินเซถอยหลังเพียงนิด ก่อนจะจับข้อมือเล็กไว้มั่นแล้วกระชากกลับด้วยความแรง จนทำให้หน้าผากมนของเธอชนเข้ากับแผงอกแกร่งเต็มแรง

“อย่าทำให้ฉันต้องโมโห!!” น้ำเสียงกดต่ำของกาวินทำให้เอิงเอยหวาดหวั่นไม่น้อย หรือกาวินอาจจะจำคนผิด ฉันต้องอธิบายให้เขาเข้าใจว่าฉันไม่ใช่คนที่เขารอคอย

“คะ คุณกาวิน ฉะ ฉันคิดว่าคุณอาจจะจำคนผิด ฉะ ฉันไม่ใช่คนที่คุณอาจจะนัดไว้เพื่อทำเรื่องอย่างว่า ตะ แต่ฉันสัญญานะคะว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครให้คุณเสียหาย”

“ … ”

“ทะ ถ้าจะทำเรื่องแบบนั้น ไปทำกะ กับคนอื่นได้ไหมคะ”

“หึ เด็กปากดีเมื่อกี๊หายไปไหนซะแล้วล่ะ หืมม?” มันหน้าตลกใช่ไหมล่ะ ที่เด็กคนนี้กำลังพยายามเอาตัวรอดจากฉัน ฉันเนี่ยนะ!!

ปกติมีแต่คนเต็มใจเข้าหาโดยที่ฉันไม่ต้องออกแรง หรือลงทุนทำอะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำ สร้างภาพได้น่าสนใจดีนิ ในเมื่อสร้างมาแบบนี้ ฉันก็จะเล่นเป็นเพื่อนเธอแล้วกันเอิงเอย

“กลัวหรอ ตัวสั่นเชียว” รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าคมคาย กระซิบน้ำเสียงแหบพร่าข้างใบหูเล็กเพื่อสูดดมกลิ่นสาวแรกแย้มที่หอมหวาน ก่อนใช้มือหนึ่งข้างจับสองข้อมือเล็ก แล้วใช้มืออีกข้างล้วงกระเป๋าหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

“จุดบุหรี่ให้หน่อยซิ”

“ฉะ ฉันไม่มีไฟแช็ก”

“ล้วงมือเธอมาหยิบในกระเป๋ากางเกงฉัน” ขณะที่ปากยังคาบบุหรี่อยู่ แต่สายตาที่จ้องมองสาวน้อยตรงหน้าราวกับราชสีห์ที่จ้องมองลูกแกะก็ไม่ปาน

เอิงเอยจำต้องค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงยีนส์สีดำของกาวินด้วยมืออันสั่นเทา เมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างในกระเป๋ากางเกง กาวินมองท่าทางหวาดหวั่นนั้นด้วยความพึงพอใจ

“มันเป็นของเธอ”

“อะ ไอบ้า อย่ามายุ่งกับฉันนะ!!” หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อได้ยินเจ้าของถุงยางอนามัยที่เธอล้วงเจอเมื่อสักครู่พูดแบบนั้น เธอพยายามดีดดิ้นด้วยความกลัวเนื้อตัวสั่นเทิ้ม น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมาเป็นทางยาว

“อะ ออกไปนะ!! ... ฮื้ออ ...” กาวินมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเย็นเฉียบ แต่ภายในหัวใจกลับว้าวุ่น เมื่อเห็นน้ำตาของสาวน้อยตรงหน้า เขาไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้เธอเสียน้ำตา เพียงแต่เขาไม่รู้ตัวเองว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ ตั้งแต่ที่ได้รับสายของกระเพราเขาก็ตรงมายังที่นี่ในทันที

กระเพราไม่รู้ว่าผับที่นี่กาวินก็เป็นหุ้นส่วนด้วยเหมือนกันมันจึงไม่ยากที่กาวินจะเข้าออกที่นี่ในฐานะเจ้าของร้านโดยที่ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับเข้าแม้แต่น้อย

หัวใจแกร่งเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเมื่อเห็นน้ำตาของเอิงเอย ใจอยากจะเอ่ยคำขอโทษแต่ปากกลับไม่ให้ความร่วมมือกาวินจับคอสาวน้อยตรงหน้าดึงให้เข้ามาซบที่แผงอกแกร่งแทนคำขอโทษ

สัมผัสอ่อนโยนเพียงชั่วคราวของกาวินยิ่งทำให้เอิงเอยปล่อยน้ำตาออกมามากมาย ระ รอดแล้วใช่ไหม เขาจะไม่ทำอะไรแล้วใช่ไหม

“พะ พี่วิน อะ เอยขอกลับบ้านได้ไหมคะ”

“ … ”

“พะ พี่วินอย่าทำอะไรเอยเลยนะคะ เอยยังเด็ก ปะ ปล่อยเอยไปเถอะนะ” สาวน้อยตรงหน้าเงยคอขึ้นเกยคางกับแผงอกแกร่งอย่างเป็นธรรมชาติ โดยไม่รู้เลยว่า การกระทำของเธอทำให้หัวใจของกาวินต้องทำงานหนักขนาดไหน

บ้า เอ้ย น่ารักฉิบหายเลย กาวินเสมองไปทางอื่นแอบหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เมื่อคนตัวเล็กกำลังออดอ้อนเพื่อเอาตัวรอด และคาดว่ามันได้ผลด้วยซ้ำ

“เอาโทรศัพท์เธอมา” เอิงเอยเพียงเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย ราวกับแมวน้อยที่กำลังจ้องมองของเล่นอย่างไรอย่างนั้น แต่ก็ยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้กาวินเพื่อหวังให้รอดพ้นจากสถานการณ์ตรงนี้

กาวินหยิบโทรศัพท์ของเธอมาแล้วยัดเยียดเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองให้เธอพร้อมทั้งเพิ่มเพื่อนในแอพพลิเคชั่นไลน์ อีกทั้งยังถือวิสาสะกดติดตามในแอพพลิเคชั่นอินสตาแกรมโดยที่เจ้าของเครื่องไม่ได้เต็มใจ แต่ถ้ามันจะรอดพ้นจากตรงนี้เธอก็ยอม

เมื่อคืนโทรศัพท์ให้เอิงเอยแล้วเขายังหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากดรับทุกช่องทางการติดต่อที่ตนเองเป็นคนถือวิสาสะเมื่อครู่ ก่อนยกสมาร์ทโฟนเครื่องหรูขึ้นถ่ายรูปเมื่อเขาจับสาวน้อยตรงหน้าบังคับให้หันมาจูบปากตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยความชัดเจนของรอยกุหลาบที่คอ และรอบเนินอกยังปรากฎขึ้นบนภาพถ่ายอีกด้วย

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!

“ไอบ้า กาวินทำอะไรของนายฮะ!!” กาวินปรายตาเพียงนิดจ้องมองสาวน้อยตรงหน้าด้วยความไม่พอใจ ก่อนที่เอิงเอยจะรู้ตัว และเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกเมื่อครู่

“พะ พี่วิน ถะ ถ่ายรูปเอยทำไม” กาวินยกยิ้มพึงพอใจ โน้มใบหน้าคมคายฝังจมูกลงบนแก้มนวลแผ่วเบา

“แบล็คเมล์” กาวินเดินออกไปทันทีที่พูดจบโดยไม่หันกลับมามองเอิงเอยเลยสักนิด เรียวขาสวยสั่นเทิ้มด้วยเรี่ยวแรงที่มีมันหมดไปตอนที่ออกแรงดีดดิ้นอยู่ภายในอ้อมแขนแกร่งของดาราเผด็จการ

น้ำตาใสค่อยๆ ไหลเป็นทาง เจ้าของร่างเล็กทรุดตัวลงนั่งตรงนั้นอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก นี่มันเรื่องบ้าอะไร ถ้ารูปนั้นหลุดไปไม่ใช่แค่กาวินที่เสียหาย แต่มันหมายถึงความเชื่อถือในงานของเธอด้วย อีกทั้งคนที่เธอแคร์ที่สุดเห็นจะเป็นแดดดี้บาสเตียน และคุณมี๊เค้ก ที่รักเธอยิ่งกว่าดวงใจ