ภาพเหตุการณ์เก่าย้อนเข้าห้วงความคิดเมื่อเห็นเข็มไมล์รถที่กาวินเป็นคนเหยีบคันเร่งด้วยความเร็ว ทำให้เนื้อตัวสาวน้อยบนหน้าตักสั่นเทิ้มน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย ดวงตาหวานสั่นระริกราวกับมันคืออดีตที่เลวร้ายของเธอ
“ฮึ่ก .... พะ ... พี่วิน ... ชะ ... ช้าลงหน่อย เอยกลัว” สองมือเล็กโอบรอบลำคอหนาไว้แน่นราวกับมันเป็นที่พึงสุดท้าย แต่ด้วยอารมย์หึงหวงที่พุ่งพล่านของกาวิน เขาเองก็ไม่อาจหยุดหรือขับรถให้ช้าลงตามคำสั่งของเธอได้
ทั้งสองคนอยู่ในห้วงความรู้สึกที่ต่างกัน เอิงเอยอยู่ในห่วงความรู้สึกอดีตที่เลวร้ายบนท้องถนน ส่วนกาวินอารมย์หึงหวงมันพุ่งพล่านเพราะเขาเองก็ข่มอารมย์มาตั้งแต่ต้นงานแล้วเช่นกัน จนลืมคำนึงถึงความรู้สึกของคนตัวเล็กบนหน้าตัก
“ฮึ่ก ... พะ ... พี่วินเอยกลัว ...” เป็นอีกครั้งที่เอิงเอยเอ่ยคำขอจากเขาทำให้กาวินเริ่มได้สติกลับมาเมื่อเนื้อตัวของเอิงเอยสั่นเทามากจนเกินไปในขณะที่กาวินกำลังผ่อนคันเร่ง
