บทที่ 14
หึง(2)
อีกด้าน
ชายหนุ่มยืนอยู่ที่ระเบียงในห้องนอนของโรงแรมสุดหรูสายตามองไปทางด้านหน้านิ่งงันหัวสมองคิดไปต่าง ๆ นานา ถึงเรื่องเมื่อตอนบ่ายที่เขาไล่เธอ
ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง...
คิมหันต์หยิบบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะจุดสูบเพื่อระบายความเครียดของตนที่มีอยู่ ควันสีเทาถูกปล่อยออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเวลาผ่านไปเป็นหลายชั่วโมงแต่เธอไม่ยังไม่กลับมาสักที
“โถ่เว้ย! ทำไมไม่กลับมาสักทีวะ!” คิมหันต์เสยผมขึ้นด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดนี่ก็ทุ่มกว่าแล้วเธอมัวแต่ทำอะไรอยู่ทำไมไม่กลับสักที
คิมหันต์เดินกลับเข้าไปในห้องหยิบกุญแจและกระเป๋าสตางค์ก่อนจะเดินออกจากห้องด้วยความร้อนรน
เขาไม่น่าไล่เธอไปแบบนั้นเลย
หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอจะทำยังไง
ด้านเอวา
ฉันเดินไปตามถนนที่มีร้านค้าตั้งอยู่เรียงรายเต็มไปหมดตอนนี้ก็ค่ำมากแล้วและอีกอย่างคนก็เริ่มเยอะขึ้นจนทางเดินตอนนี้ค่อนข้างแออัดทำให้เธอได้ช้าลง
“หิว
