บทที่ 15
คนสำคัญ
รถยนต์คันหรูขับอย่างช้า ๆ ไปตามทางขณะที่สายตาก็กวาดไปทั่วเพื่อมองหาร่างบางที่หายไปตั้งแต่ช่วงบ่ายแก่ของวัน มันเป็นความผิดของเขาเองที่ไล่เธอโดยไม่มีเหตุผล ไม่ยอมฟังเธอเลยสักนิด เขาอยากจะโทษเธอและอยากจะด่าตัวเองที่โง่เง่าเอาแต่ใจจนเธอหายไปแบบนี้ ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง
“ทำไมเธอไม่โทรหาฉันเอวา ฉันขอโทษ” คิมหันต์จอดรถเทียบฟุตบาทก่อนจะดับเครื่องยนต์และลงจากรถเพื่อตามหาเธอโดยที่ไม่ลืมหยิบปืนพกพาติดตัวมาด้วย
เธออาจจะนั่งอยู่แถว ๆ นี้ก็ได้เพราะตรงนี้เป็นตลาดที่มีร้านค้าเรียงรายยาวเป็นกิโลฯ ขอให้เป็นอย่างนั้นแล้วกันอย่าให้เธอตกอยู่ในอันตรายเลย
ร่างสูงเดินตามทางไปเรื่อย ๆ ด้วยความที่ผู้คนเริ่มเยอะและพลุกพล่านทำให้เขาไม่สามารถเดินเร็วได้ตามต้องการ
“ขอโทษนะครับขอทางหน่อยครับ ขอโทษครับ” คิมหันต์เร่งฝีเท้ารีบเดินตามหาเอวาด้วยความร้อนใจเพราะเขาเดินมาไกลพอสมควรจนเกือบจะสุ
