แม่ทัพโจวยิ้มขึ้นมาที่มุมปากและขบกัดมันหัวนั้นลงไปช้าๆ ยามที่ทหารรับใช้มานั่งต้มชาใกล้ๆก็เริ่มสนทนากันขึ้นมา
“ส่งคนไปตรวจตราทุกหมู่บ้านในชายแดน หากว่ามีผลผลิตใดยังมิได้เก็บเกี่ยวก็เก็บส่งไปที่สกุลโจวแล้วบันทึกไว้จนหมดสิ้น รอเมื่อคนอพยพกลับถิ่นเดิมกลับมาแล้วก็ตรวจนับจำนวนคนให้ดี อย่าให้มีพวกต่างถิ่นแฝงกายมา”
“ขอรับ ท่านแม่ทัพ ”
“อรืม อากาศหนาวเช่นนี้ สลับเวรยามระวังภัยพวกหมาป่าและโจรภูเขาเถิด นั่งดื่มชาข้างกองไฟเพื่อระวังไฟไหม้ไปด้วย และอย่าไปยืนยามห่างกองไฟนัก เจ้าจะป่วยไข้ได้ ”
“ขอรับ ท่านแม่ทัพ ”
“อรืม ข้าไปนอนแล้ว ”
แม่ทัพโจวเอ่ยเบาๆและล้างมือลงไปในถ้วยน้ำอุ่น ก่อนจะเช็ดมือลงไป แล้วมุดเข้าไปในกระโจมผ้าก่อนที่จะกอดรัดคนลงไปจนแน่นหนา “
”อร่า ราตรีนี้ช่างหนาวนัก เจ้านอนกอดข้าเอาไว้ให้ดี “
ม่านหรงมิเอ่ยอันใด เพราะราตรีนี้ก็หนาวมาก ยามที่นางโดนร่างกายแกร่งนั้นกอดรัด นางถึงกับดวงตาปรื
