โจวอิ่นเซิงนั้นเคยมีใจให้กับโหลวอี้ชิงมาก่อน ในกาลก่อนนั้นก็มองแต่เพียงนาง ในยามนี้เมื่อชาติกำเนิดของนางนั้นชัดเจนแล้วโจวอิ่นเซิงที่เคยหักใจตนลงไปในยามก่อน ด้วยลั่วชินหวางนั้นคือผู้ที่ได้สังหารบิดาตน เช่นนั้นในยามนี้ความรักในคราก่อนจึงเอ่อล้นท่วมท้นออกมา
โจวอิ่นเซิงห่วงนางมาก คอยเอาใจนางและปลุกปลอบนางที่เสียมารดาไป ยามที่ถึงจุดพักแรมอีกคราหนึ่ง
โจวอิ่นเซิงได้พานางเข้าพักในเรือนรับรองในจุดหนึ่งของสกุลโจว สองคนสนทนากันเบาๆ และโจวอิ่นเซิงได้ร่ำสุราเพื่อย้อมใจตน ก่อนที่จะกกกอดนางลงไปในอ้อมแขน และบดจุมพิตลงไปในปากนุ่มในที่สุด
ม่านหรงที่พักอยู่ติดกันได้ยินคำสนทนาอยู่เบาๆ และได้เห็นเงาของท่านแม่ทัพโจวกกกอดนางในอ้อมแขนแกร่ง ม่านหรงน้ำตารินไหลออกมา นางเจ็บใจตนเป็นที่สุด
นางมิรู้จะเอ่ยคำใดออกมาได้ ในที่สุดแล้วร่างบางนั้นก็นอนหลับไป
โจวอิ่นเซิงที่มึนเมาจากสุรา เมื่อรู้สึกตนเองขึ้นมาว่าอีกฝ่า
