ไม่ชอบใจ

1245 คำ

"บอกให้ออกไปไง" คราวนี้พิภพตะโกนสุดเสียงพร้อมกับทรุดตัวลงไปกับพื้น "คุณพ่อ/คุณพ่อ" ศรันย์และพิมพิชญารีบปรี่เข้าหาพิภพที่นั่งเอามือกุมที่อกข้างซ้าย แม่บ้านรีบวิ่งไปตามคนขับรถทันที "คะ..คุณพี่เป็นอะไรคะ" เอมอรทำท่าจะเข้ามาใกล้แต่ถูกพิมพิชญาห้ามไว้เสียก่อน "คุณห้ามเข้ามาใกล้คุณพ่อนะคะ" "แม่แค่จะดู.../บอกว่าอย่าเข้ามา" คราวนี้พิมพิชญาตะโกนเสียงดังลั่น "พาลูกของคุณออกไปด้วยที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ" เชิดนำรถมาจอดรอที่หน้าบ้านแล้ว เธอกับศรันย์จึงพยุงพิภพขึ้นไปโรงพยาบาลทันที "กลับกันเถอะแม่" "พวกใจจืดใจดำ ไปกลับก็กลับ" พูดจบเอมอรก็กระฟัดกระเฟียดเดินออกไป โรงพยาบาล... "ไม่มีอะไรน่ากังวลนะครับ แต่หมออยากให้นอนที่นี่สักสองคืน หมอจะให้ยาคลายเครียดคนไข้จะได้พักผ่อนให้เต็มที่" "ค่ะ ขอบคุณนะคะ" เมื่อหมอเดืนออกไปแล้วเธอจึงหันมาคุยกับศรันย์ "พี่ศรันย์ไปทำงานเถอะค่ะ พรีมจะอยู่กับคุณพ่อ" เธอบอกกับเข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม