ธนดลมองภาพนั้นด้วยความเจ็บปวดในหัวใจ คนที่คอยปลอบเธอยามที่เธอกลัวมันไม่ใช่เขาอีกต่อไปแล้ว
"เสร็จแล้วครับน้องพรีม" หมอธนดลเรียกหญิงสาวหลังจากติดผ้าพันแผลให้เธอเสร็จ
"ขอบคุณค่ะพี่หมอ" เธอรีบชักมือกลับจากเขาเพ่งมองนิ้วที่ถูกพันผ้าพันปิดแผลไว้
"ดีที่เข้าไม่ลึกมาก ทีหลังระวังหน่อยนะครับ"
"ตอนเรียนอยู่ที่นู่นก็ซุ่มซ่ามแบบนี้แหละค่ะ" แอนนาชะโงกหน้ามาพูดกับธนดล
"เรากลับกันเถอะค่ะ คุณลุงกับยัยพรีมจะได้พักผ่อน" รสรินทร์เป็นคนชวนทุกคนกลับ
"ครับ พี่กลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้พี่จะมาใหม่"
"ขับรถกันดีๆนะคะ"
"ฝากลาคุณพ่อด้วยนะ พวกชั้นกลับก่อน"
"ไปละ บ๊ายบายพรุ่งนี้เจอกันนะ"
ทุกคนออกไปแล้วเหลือเพียงสองสามีภรรยาที่ยังนั่งซบกันอยู่บนโซฟา พิมพิชญาค่อยๆผละออกจากเขา
"พี่รันย์กลับไปนอนบ้านก็ได้นะคะ พรุ่งนี้ต้องไปดูงานที่พัทยาอีก"
"อยากนอนกอดเมีย" ศรันย์ตามมากอดเธอไว้ แล้วเกยคางที่มีหนวดรำไรบนไหล่ของ
