เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้วที่กชมนกลับมาทำงาน เธอยังคงต้องอยู่ในห้องทำงานเดียวกับปริญ และเขาก็ยังไม่ปล่อยตัวเธอกลับไปอยู่คอนโด ปริญยังคงให้เธอพักอยู่กับเขาที่เพนท์เฮาส์เหมือนเดิม ทำดีกับเธอราวกับว่าเธอคือคนสำคัญ แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังคงคลุมเครือไม่มีสถานะ กชมนไม่รู้เลยว่าปริญรู้สึกอย่างไรกับเธอ แต่ที่แน่ๆ เธอหลงรักปริญเข้าให้แล้ว จากผู้ร้ายในสายตาเธอวันนั้นกลับกลายเป็นคนที่เธอรักมากที่สุดในวันนี้ กชมนก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนว่าทำไมถึงยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้เจ้านายจอมโหดอย่างปริญได้
“เป็นอะไรมน”
เสียงทุ้มต่ำเย็นชาเรียบเฉยเรียกสติกชมนให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว ปริญเดินเข้ามาเห็นกชมนกำลังนั่งเหม่อลอยอย่างไร้จุดหมาย คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปยิ้มอ่อนให้ปริญ
“เปล่าค่ะพี่ปริญ”
สรรพนามที่เปลี่ยนไปบ่งบอกให้รู้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น แต่มันก็ยังคงคลุมเครืออ
