“ท่านประธานสวัสดีค่ะ”
พนักงานทั้งสองตัดสินใจเดินเข้าไปทักทายทั้งคู่ ที่กำลังรอพนักงานขายเอาชุดชั้นในใส่ถุงให้อยู่ กชมนเห็นพี่ๆ ถึงกับหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ปริญเองก็ตกใจไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรออกมาให้อีกฝ่ายรับรู้ แต่เขารีบละมือออกจากกชมนทันที ปริญพยักหน้ารับคำทักทายโดยไม่ได้พูดอะไร เขาทำหน้านิ่งเย็นชาไร้ความรู้สึกอย่างที่พนักงานทุกคนเคยเห็น
“เอ่อ...น้องมนกับท่านประธาน....”
“มาด้วยกันเหรอคะ”
หัวหน้าแผนกการเงินเอ่ยถามขึ้นมาอย่างอยากรู้ ปริญตวัดหางตามามองทันทีด้วยสีหน้าท่าทางไม่พอใจ จนเธอต้องหลบสายตา
“เอ่อ...เอ่อ มน...”
“ก็เห็นอยู่ว่าอยู่กับผม จะให้มากับใคร”
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดเอ่ยขึ้น สายตาดุดันไม่เป็นมิตรจ้องมองไปยังพนักงานของตัวเองทั้งสองคน จนทั้งสองต้องก้มหน้าหลุบต่ำ ปริญไม่ได้ปฏิเสธว่าเธอมากับเขา เขาเผลอหลุดปากพูดความจริงออกไป
“น้องมนเมื่อไรจะกลับไปทำงานคะ”
พนักงานอีกคนเอ่ยถาม
