“แต่ฉันยังกินไม่อิ่ม”
ปริญเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าออกมาจากลำคอ สายตาที่จ้องมองมายังกชมนเต็มไปด้วยแรงปรารถนา ราวกับว่าตอนนี้ไฟราคะกำลังจะก่อตัวขึ้นอีกครั้ง คนตัวเล็กกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ
“เอ่อ...งั้นท่านประธานออกไปหาอะไรทานก่อนไหมคะ”
กชมนแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจในสิ่งที่ปริญต้องการจะสื่อ ใบหน้าสวยร้อนวูบวาบเมื่อคิดถึงบทรักที่แสนเร่าร้อนระหว่างเธอและเขา มันทำให้เธอมีความสุขเปี่ยมล้น คนตัวเล็กก้มหน้าลงต่ำไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองปริญ เพราะตอนนี้หน้าเธอแดงราวกับลูกตำลึง
“ฉันหมายถึงอย่างอื่น”
พูดจบเขาก็เอาริมฝีปากเม้มเบาๆ ที่ใบหูของกชมนพลางซุกไซ้ซอกคอระหงจนเธอขนลุกตั้ง ลมหายใจอุ่นพ่นรดต้นคอ ปริญดูดเม้มสร้างรอยแห่งความเป็นเจ้าของทุกที่ที่ริมฝีปากเขาเลื่อนผ่าน
“อื้อออ...อย่าค่ะ”
“ทำไม”
น้ำเสียงกระเส่าบ่งบอกถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในตัวเขา ปริญทนแทบจะไม่ไหวแก่นกายปวดหนึบแข็งขืนขึ้นมาทันที เมื่อได้ส
