เฉยชา (16)

898 คำ

พรึ่บ! ฉันชักจะทนไม่ไหวกับเขาแล้วนะ ยิ่งนับวันยิ่งทำตัวเป็นเจ้าชีวิตขึ้นทุกวันแล้ว ทั้งที่ตัวเองเป็นคนผิดแท้ๆ ยังจะมาทำแบบนี้กับฉันอีก แล้วก็ยังป่วนฉันกับไซเรน เขานี้เป็นคนยังไงกันนะ "พี่เป็นอะไรของพี่เนี้ย แล้วไปป่วนไซเรนทำไม" "อะไร แค่นี้ก็ปกป้องมันล่ะ พี่ผิดขนาดนั้นเลยหรือไง" เขาถอนหายใจใส่ฉันอย่างแรง ก่อนจะชักสีหน้าใส่ฉัน แถมยังมาพูดแขวะฉันอีก ทั้งที่ฉันควรเป็นคนที่โกรธมั้ย เขาบอกจะมีแค่ฉันในระหว่างที่มีฉันอยู่ แต่เขาไปมั่วอยู่กับคนอื่นนี้นะ "ใช่!" "อันดามัน พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทั้งเรื่องไอ้ไซเรนอะไรนั้นและก็เรื่องผู้หญิงคนนั้น เธอไม่คิดจะฟังพี่เลยหรือไง ไม่เชื่อใจกันบ้างวะ" ฉันมองหน้าเขานิ่งๆ แต่ภายในใจแอบตกใจที่เขาโวยวายออกมาแบบนั้น แต่จะให้ฉันเชื่อได้ไง ก็ฉันเห็นและหลักฐานมันก็คาตาขนาดนั้น "ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับพี่" "แต่พี่มี!" "มีอะไร" "เราจะอยู่ด้วยไปแบบเข้าใจผิดกันแบบน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม