ขิมแขนอนลืมตาอยู่ในแสงสลัวอยู่แบบนั้นเป็นนาน ก็พบว่าตัวเองนอนไม่หลับเสียแล้ว คงเพราะว่าใจพะวักพะวง กังวลหลายเรื่อง
เหลือบตามองเวลาเห็นว่าล่วงเข้าวันใหม่มาสามชั่วโมงแล้ว จึงขยับลุกออกมาด้านนอก แว่วเสียงโทรทัศน์ดังที่ในห้องนั่งเล่นกลางบ้าน จึงลงมาดู ถึงได้เห็นว่าเป็นนิรันดร์
เขากำลังนั่งเอนหลัง โดยที่โต๊ะเบื้องหน้ามีขวดเบียร์วางตั้งอยู่สามขวด ลักษณะบ่งบอกว่าถูกเปิดดื่มจนหมดแล้ว
พ่อม่ายยังหนุ่มขยับตัวจากพนักพิง ย้ายไปยังอีกฝั่งของโซฟา เพราะตรงนั้นมีแค่เฟอร์นิเจอร์ตัวเดียวที่ใช้เอนหลังนั่งนอนได้
เธอมองเขา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และไม่คิดจะเข้าไปนั่งกับเขาด้วย เดินเลยไปยังประตูอีกบานทางด้านหลัง เห็นว่าด้านนอกยังคงมืดสนิทก็ยืนเหม่อมอง คิดอะไรเรื่อยเปื่อยที่ตรงนั้น
พักเดียวต้นไม้ปลิวไหวแรง ๆ จนเผลอขยับขาออกจากบานประตู ด้วยความกลัวที่เหมือนกับแฝงตัวอยู่ในใจลึก ๆ ครู
