สิชาเดินไปนั่งตักพี่บอมอย่างไม่เขินอาย ความจริงที่ตรงโซฟาเบดยังมีที่เหลือให้ร่างเล็ก ๆ ของเธอนั่งแทรกอยู่แหละ แต่จะนั่งตรงโซฟาไปทำไมในเมื่อตรงตักพี่บอมน่าจะแสดงให้พี่เคทเห็นมากกว่าว่าถึงเธอจะดูเป็นไก่อ่อนแต่ใจเธอมันสู้เหมือนเสือร้าย
สาวน้อยวางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะรับแขกก่อนนั่งตักพี่คนรองพลางเกี่ยวแขนบางกระหวัดคอเขากันตก
“พี่บอมจะถามอะไรซินนะ?” สิชาที่ฮึดสู้ขึ้นมาถามคังบอม ไม่สนใจว่าตอนนี้เคทจะมองมาทางเธอด้วยสายตาประหลาดใจ
สาวน้อยที่เหมือนลูกแกะเมื่อครู่ทำไมจู่ ๆ ถึงทำตัวเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือไปได้?
คังบอมยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก ไม่คิดว่าวันนี้น้องจะเป็นฝ่ายรุกเขา
“ฉันถามว่าทำไมกลับค่ำมืด? ไปไหนมา? แล้วนี่ทานอะไรมาหรือยัง?” หนุ่มหล่อหน้าหวานถามคนเป็นน้องแล้วยกมือขึ้นลูบแก้มบางเบา ๆ
“ซินไปนั่งเล่นที่หอของยัยฝัน สั่งไก่ทอดมากินกับยัยฝันด้วย พวกพี่ทานข้าวเย็นกันหรือยัง?” สิชาเอียงคอแล้
