ตอนที่ 2 จบไม่สวย
1561 คำ
ตอนที่ 2
จบไม่สวย
ตาคู่สวยมองทั้งคู่ร้องครางหากัน ทำหน้าทรมานแต่มีความสุข อเนกกระแทกสะโพกใส่หอยเธอจนกลีบเนื้อปลิ้นปล้อนออกมา คนนั้นก็ตัวกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทก ทั้งคู่เริงกามกันอย่างเร่าร้อนไม่สนใจว่าจะมีใครเข้ามาเจอ
“ซี๊ดดดดอ่ะ ผัวขาแรงๆๆ เมียจะแตกแล้ว”
“ผัวก็จะแตกแล้วเมียจ๋า อ่าส์ๆๆๆ เสียวหัว”
เสียงคราวครางของทั้งคู่ทำให้น้ำหวานตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก
ป้าบบๆๆๆๆ
“ โอ้ว...เอกจ๋า อ๊าๆๆๆ หอยพี่จะแหกแล้ว...พี่ โอ้วว”
“พี่ตอดดีมากครับ ซี๊ดด อู้ว หอยพี่ดูดเอ็นผมจนเสียวไปหมดแล้ว อู้ยๆๆ”
ป้าบๆๆๆๆ
“โอ้ย เอก เสียววสุดเลย พี่ อ๊ะๆๆ เอาอีกๆ จะแตกอีกแล้ว”
“แตกเลยครับ เรามาแตกพร้อมกัน ซี๊ดดดด เสียวโว้ย”
อเนกกระแทกอัดใส่ร่างนั้นอย่างรุนแรงเหมือนสัตว์ป่า มือเขากอบกุมนมอวบอึม เขาขยำจนล้นปริตามง่ามนิ้ว เอวก็กระหน่ำรูสวาทจนน้ำสาดกระเด็ดไปทั่ว
ปั่บๆ ปั่บๆ
“อะไรกันนี่” น้ำหวานส่งเสียงออกไป และเธอก็ต้องตกใจเพราะมันดังออกไปแล้ว ทั้งที่เธอคิดว่าตัวเองกำลังคิดในใจ
“ว้าย...ใครอ่ะ” หญิงคนนั้นร้องขึ้นและกอดอเนกไว้แน่น
“น้ำหวาน!!!!” อเนกหยุดกิจกรรมเข้าจังหวะ และดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างทั้งสองคนเอาไว้ทันที
น้ำหวานเมื่อได้สติ ก็ปิดประตูและออกมานั่งตัวสั่นอยู่ที่ห้องรับแขก สักครู่ ทั้งสองคนนั้นก็เดินออกมาจากห้อง
อเนกมีสีหน้าที่เจื่อนๆ ส่วนหญิงวัยกลางคนมีสีหน้าบึ้งตึงอย่างชัดเจน น้ำหวานมองทั้งสอง แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ได้แต่นั่งกำมือแน่น
“เธอเป็นใคร เข้ามาห้องนี้ได้ยังไง” หญิงวัยกลางคนถามขึ้นทันที
“อ่อ..สวัสดีค่ะ หนูชื่อน้ำหวาน เป็น...” น้ำหวานยังไม่ได้บอกว่าเป็นแฟนของอเนก อเนกก็พูดแทรกขึ้นทันที
“ อ้อ..น้ำหวาน เป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยครับ เราเป็นคนบ้านเดียวกันด้วยครับ” อเนกพูดขึ้น พร้อมกับเดินโอบเอวหญิงสาวคนนั้นไปนั่งลงที่โซฟาอีกตัว
“แล้วมาทำอะไรล่ะ” น้ำเสียงของหญิงวัยกลางคนดีขึ้นมาหน่อย
“เงิน ใช่ไหม น้ำหวานมาขอยืมเงินผมไว้ครับ และผมนัดให้น้องมาเอาเงินที่นี่ ผมลืมบอกพี่ไปครับ” เป็นอเนกที่พูดขึ้นอีกครั้ง
‘ยืมเงินอะไร มีแต่พี่เอกยืมเงินเรา แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครนะ ทำไมพี่เอกเรียกว่าพี่ ไม่ใช่แม่’ น้ำหวานมองอเนกที่นั่งโอบเอวหญิงคนนั้นอยู่อย่างไม่เข้าใจ
“ยืมเงินอะไรอีก เอกให้บ่อยๆ ไม่ดีนะรู้ไหม เดี๋ยวก็เคยตัว เมื่อวานก็ให้เพื่อนยืมไปตั้งเป็นหมื่นไม่ใช่เหรอ วันนี้จะยืมอีกเท่าไรล่ะ” หญิงสาวคนนั้นยังพูดต่ออย่างแง่งอน ซึ่งน้ำหวานก็ได้แต่นั่งนิ่ง
“หมื่นหนึ่งใช่ไหมน้ำหวาน เดี๋ยวพี่หยิบเงินให้นะ” อเนกพูดขึ้น เขาเดินไปหยิบเงินที่กระเป๋าก่อนจะเดินกลับมาหาหญิงคนนั้น
“พี่อรครับ พอดีผมลืมกดเงินมา ผมขอพี่อรให้น้องก่อนได้ไหมครับ”
หญิงสาวที่อเนกเรียกว่าพี่อร ลุกเดินเข้าไปในห้องนอน อเนกเห็นโอกาสจึงรีบพูดขึ้นทันที
“หวาน เดี๋ยวหวานกลับไปก่อนนะ มีอะไรเดี๋ยวพี่จะโทรไปหา ตอนนี้พี่ไม่สะดวก”
“นี่มันอะไรกันค่ะพี่เอก หวานไปยืมเงินพี่ตอนไหน มีแต่พี่มายืมเงินหวาน แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะ”
น้ำหวานที่ได้สติกลับมาก็รีบเอ่ยถามทันที และก่อนที่อเนกจะได้ตอบก็มีเสียงตอบมาจากหญิงสาวคนนั้น
“ตกลงมันคืออะไรเอก แล้วเธอเป็นใครกันแน่ ส่วนฉันเป็นเจ้าของห้องนี้ และเป็นเจ้าของเอกด้วย” อิงอรเดินกลับมาและนั่งลงข้างๆอเนก
“ฉันเป็นแฟนพี่เอกค่ะ และก็ไม่เคยยืมเงินเขา มีแต่เขาที่ยืมเงินฉัน และฉันมาวันนี้ก็เพื่อจะมาทวงเงินที่พี่เอกยืมไป”
น้ำหวานไม่ใช่คนโง่ เธอพอจะรู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ซึ่งก็คงไม่พ้นลูกค้าที่ผับบาร์โฮส และแบบนี้แสดงว่าอเนก...ขายตัว
“เป็นแฟนเหรอ ไหนเธอบอกว่าไม่มีใครไงล่ะเอก เธอโกหกพี่เหรอ แบบนี้พี่ไม่ยอมนะ ถ้าเธอมีแฟน เราก็เลิกกัน แล้วเธอก็ขนของออกไปจากที่นี่ได้เลย แล้วเงินนี่ก็ไม่ต้ององไม่ต้องเอามันแล้ว”
อิงอรพูดขึ้นและสะบัด เมื่ออเนกโอบกอดเธอเอาไว้ น้ำหวานเห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมา และพูดขึ้นอย่างเข้าใจ
“คุณไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันกับผู้ชายคนนี้ก็แค่เคยเป็นแฟนกัน ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เราไม่เกี่ยวข้องกันอีก ฉันมาเพราะต้องการเงินของฉันคืนเท่านั้น เมื่อได้แล้วฉันก็จะไปทันที” น้ำหวานรีบพูด
เธออยากออกไปจากจุดนี้เต็มทนแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกขยะแขยงทั้งคู่มากจนจะอ้วก
“แน่ใจนะว่าไม่ได้วางแผนหลอกเอาเงินฉัน” อิงอรมองทั้งคู่และถามขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้เธอเลี้ยงอเนกไว้อย่างผูกขาดด้วยวเงินจำนวนมาก
“นี่ค่ะหลักฐานที่ผู้ชายคนนี้ยืมเงินฉัน”
น้ำหวานเอาแชกที่คุยกันและสลิปโอนเงินให้อิงอรดู จำนวนเงิน 35000 บาท ที่เขายืมไป ไม่ใช่ 10000 บาท อย่างที่เขาบอก
อิงอรมองดู ก่อนที่จะมองหน้าอเนก และลุกขึ้นไปหยิบเงินอีกครั้ง
“หวาน พี่ขอโทษ” อเนกเอ่ยเบาๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ ชีวิตของคุณ คุณเลือกเองได้ ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องติดต่อกันอีกนะคะ ไม่ต้องไปที่บ้านฉันอีกแล้ว ให้มันจบลงที่นี่ดีกว่า”
น้ำหวานพูดอย่างหนักแน่น เธอรับไม่ได้ที่จะมีแฟนขายตัว
และถ้าเธอจำไม่ผิด คุณอิงอรคนนี้น่าจะเป็นอาจารย์ที่สอนในมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่ น้ำหวานเคยเห็นเธอมาทำงานกับสามีที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยเหมือนกัน ทั้งคู่มีลูกชายวัย 5 ขวบคนหนึ่ง เมื่อก่อนเธอยังยกให้ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวในฝันอยู่เลย ไม่คิดเลยว่า....
“นี่เงินของเธอ และฉันขอให้เรื่องของฉันกับเอกเป็นความลับต่อไปนะ ออกจากห้องนี้ไป เราจะไม่เคยรู้จักกัน ไม่เคยเจอกันมาก่อนตกลงไหม”
อิงอรยื่นเงินปึกหนึ่งให้น้ำหวาน ซึ่งมันไม่น่าจะต่ำกว่า 1 แสนบาท น้ำหวานรับมาและนับเอาจำนวน 35000 บาท ส่วนที่เหลือเธอส่งคืนอิงอร
“ฉันขอแค่ที่เขายืมไปนะคะ ส่วนเรื่องของพวกคุณ ฉันก็ไม่อยากยุ่ง ต่อไปเรา 3 คนก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนะคะ เจอกันก็ไม่จำเป็นต้องทักกัน ฉันหวังแค่ว่าฉันจะไม่ต้องเรียนวิชาที่คุณสอนนะคะ คุณอิงอร”
พูดจบน้ำหวานก็ลุกเดินออกจากห้องไป พอกันทีสำหรับผู้ชายเฮงซวย ดีที่รู้ตอนนี้ เพราะมัน เจ็บ.....แต่จบ
“เสียดายเหรอ” อิงอรถามขึ้นเมื่อเห็นอเนกมองตามหญิงสาวที่เดินออกไปไม่วางตา นั่นทำให้อเนกได้สติ เขาโอบเอวอิงอรไว้พร้อมกับหอมแก้มเธออย่างเอาใจ มือไม้ลูบไล้เข้าในเสื้อคลุมที่ไม่มีชั้นใน
“โถ จะเสียดายอะไรกันครับ ผมกับน้ำหวานก็แค่ปั้ปปี้เลิฟ เราไม่เคยมีอะไรกันเลยนะครับ ผมไม่ชอบเด็กๆ ที่เล่นตัวและโลกสวย น้ำหวานเขาก็เป็นแบบนั้น ผมก็คบไว้เพราะเวลาผมเงินจะได้ยืมหวานได้ก็แค่นั้นเองครับ” อเนกพูดอย่างออดอ้อนและเริ่มสอดมือเข้าไปในโพรงสวาท
ที่เขาบอกว่าไม่เคยมีอะไรกับน้ำหวานนั้นคือความจริง ทั้งที่เขาพยายามหว่านล้อมแล้ว แต่น้ำหวานก็ยังยืนยันว่าขอเรียนให้จบก่อน ไม่อยากพลาดท้องก่อนเรียนจบ ทำให้เขาไม่อยากเซ้าซี้ เพราะทุกวันนี้เขาก็หมดแรงกับลูกค้าอารมณ์เปลี่ยวจนแทบไม่ได้พักอยู่แล้ว
“ขอให้มันจริงเถอะ อย่าให้พี่จับได้ก็แล้วกันว่ารวมหัวกันหลอกพี่”
อิงอรพูดอย่างมีจริต และแอ่นสะโพกใส่นิ้วที่อเนกแทงเข้าไป
“โถ แค่พี่อรคนเดียวผมก็หมดแรงแล้วครับ คนอะไรก็ไม่รู้ ทั้งอึด ทั้งแน่น กระแทกเท่าไรก็ไม่รู้เบื่อ ผมว่าเราไปเที่ยวสวรรค์กันดีกว่านะครับ เวลายิ่งมีน้อยๆ อยู่ด้วย”
พูดจบอเนกจับอิงอรพลิกลงไปนอนที่โซฟา แล้วเขาก็ขึ้นคร่อม จากนั้นอเนกก็ปรนเปรอสวาทให้อิงอร จนเธอลืมทุกอย่างไปหมดสิ้น
- ผู้เขียน
