ม่านมัสลินยืนนิ่ง มือของเขายังจับไปที่มือของเธอ เธอพยายามเอามือออกแต่เขาก็ยิ่งจับแน่น เธอเริ่มกวาดสายตามองหาให้คนช่วยแต่ก็ไม่ได้พบกับใครที่จะช่วยเหลือเธอได้เลย
"ขอบคุณที่ช่วยหานะคะ มัสขอตัวค่ะ"
"เดี๋ยว!"
ม่านมัสลินสะบัดมือออกแต่ปกป้องก็ยังจับไม่ปล่อย เขามองท่าทีของเธอแล้วก็ยิ่งจับมือเธอแรงขึ้นจนหญิงสาวเบ้หน้าเพราะความเจ็บปวด
"พี่ป้อง มัสจะกลับห้องแล้วค่ะ"
เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ปล่อยมือเธอ มันเหมือนกับว่าหากเขาปล่อยมือเธอแล้ว เขาจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว เธอดูเหมือนไม่ใช่เธอที่เขาเคยรู้จัก ไม่ใช่ผู้หญิงที่จ้องจะขึ้นเตียงเขา เข้าใกล้เขา เธอกำลังพยายามตีตัวออกห่าง
"จะไปหาไอ้ดินเหรอ"
"คะ? มัสจะไปหาพี่ดินทำไมคะ"
พี่ดิน! สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เหอะมารยาสาไถย ปกป้องจับมือของเธอแน่นขึ้นแล้วรั้งตัวเธอเข้าหา โดยที่เขายังยืนอยู่ที่เดิมมีเพียงแค่หญิงสาวที่เซเข้าไปหาเขา
"อยากได้ฉันคน
