“พี่ฉลามเรากลับบ้านกันเถอะ”
หญิงสาวผมยาวสลวยกับท้องที่นูนเด่นเอาแต่ก้มหน้าให้ฉลามคอยประคองไปยังที่รถมอเตอร์ไซค์ของเขาจอดคว่ำอยู่ข้างทาง ข้อเท้าของเธอเจ็บอยู่มากเลยไม่กล้าเดินเองเพียงลำพังเกิดเป็นอะไรขึ้นมาอีกเธอคงรู้สึกผิดมากไปกว่านี้ที่ทำให้ลูกน้อยทั้งสองในท้องได้รับอันตราย
ฉลามประคองมอเตอร์ไซค์คันโปรดขึ้นมาปัดฝุ่นตามเบาะเล็กน้อยก็รีบพาหญิงสาวขึ้นซ้อนท้ายกลับบ้าน ยังคงไม่เคยถามอะไรและพยายามสร้างความอุ่นใจให้แพรวากับลูกในท้องหายตกใจให้มากที่สุด ส่วนเรื่องที่มันเกิดขึ้นเอาไว้ไล่เรียงความกันเอาคราวหลัง
อรรณพมองตามแสงไฟของรถที่ส่องไปยังมอเตอร์ไซค์ที่หญิงสาวผมยาวในชุดคลุมท้องสีชมพูทั้งชุดคล้ายชุดยูนิฟอร์มอะไรสักอย่างขึ้นไปนั่ง เขามองไม่ถนัดเพราะเธอก้มหน้าแต่ก็คุ้นตาอยู่มาก แต่อีกใจก็คิดว่าคงไม่ใช่เธอเพราะที่นี้มันไกลจากบ้านของเธอมาก เธอคงไม่มาอยู่ที่นี่ให้ลำบากอยู่ที่กรุงเทพหางานง่ายกว่าสบา
