“เพราะความเจ้าสำราญแท้ๆ เกิดเรื่องจนได้ หม๊าเตือนตั้งหลายหนไม่เคยฟัง”
ฐานมาศเดินเข้ามาสมทบในห้องทำงานที่ไม่ได้กว้างมากนักอีกคน เธอเพิ่งจะพาเจ้าสัวธนินท์ผู้เป็นพ่อไปพักในห้องพักที่อยู่อีกชั้นหนึ่งมา และก่อนที่จะเข้ามาในห้องนี้เธอก็เดินสวนกับลูกชายตัวดีมาด้วยแต่ไม่ได้คุยอะไรกันเพราะขนาดหน้าเธอลูกยังไม่มองเลย มันก็สมควรจะหลบหน้าทุกคนก่อเรื่องงามหน้าเอาไว้ขนาดนั้น งานแต่งที่หมายหมั่นตั้งใจถึงขั้นซื้อโรงแรมมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะมาพังไม่เป็นท่าเพราะความเจ้าชู้ของตัวเองที่มีผู้หญิงไปทั่ว
“ผมไม่อยากให้เด็กๆต้องห่างกับแม่ของพวกเขา”
“คงต้องปล่อยไปก่อน ตอนนี้ใครไปพูดอะไรณพก็คงไม่ฟัง เรื่องมันอาจเลวร้ายกว่านี้”
วานิชรู้นิสัยของบุตรชายคนเล็กดี อรรณพย่อมไม่ยอมแน่และก็จะทำอย่างที่พูดยังไงเด็กทั้งคู่ก็คงต้องถูกพรากออกจากอกมารดาผู้ให้กำเนิด น้ำมันกำลังไหล่เฉี่ยวเอาท่อนซุกใหญ่แค่ไหนไปขวางน้ำมันก็พัดไหลไ
