“ป้า ลุง”
ไม่มีใครห้ามใครได้ แจ๋วพอตั้งสติได้ก็รีบดึงมือชาติผู้เป็นสามีของเธอเดินจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องพักของแพรวาที่ยังไม่ได้ถูกปิดประตูด้านหน้า ความชราของคนทั้งสองไม่ได้ทำให้การก้าวเดินด้วยความห่วงใยในครั้งนี้ช้าลงเลยกลับเร็วมากกว่าหนุ่มสาวบางคนเสียอีก
ฉลามได้แต่ยืนส่ายหัว เขาห้ามไม่ทันและก็ยังไม่อยากเข้าไป เขากลัวจะไปเห็นน้ำตาของแพรวา ก็เพิ่งค้นพบความกลัวของตัวเองเหมือนกันทั้งที่เป็นคนกล้าบ้าบิ่นไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้เวลานี้เขากลับกลัวน้ำตาของแพรวา
“อยากกินอะไรไหม ป้าจะทำให้กิน หรือให้ไอ้แก่ไปซื้อมาให้”
“ไหมท้อง”
มือหนาเทอะทะของหญิงชราที่วัยใกล้เจ็ดสิบเต็มทนลูบศีรษะเล็กของคนที่เอาแต่นอนฟุบอยู่กับที่นอนร้องไห้เสียงสะอึกสะอื้นดังไปทั่วห้อง ความอบอุ่นราวกับมือมารดานั้นทำให้แพรวาลุกขึ้นและได้สติมากขึ้น เธอไม่ได้อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
“มีไอ้ตัวเล็กๆ ป้าจะได้ไม่เหงา ไม่ง
