ห่วงรัก ไร้วิวาห์

หนูน้อยกับงูใหญ่ 2

“รถติดเนาะ”

ก่อนที่จะออกตัวรถไปตามสัญญาณไฟเขียว อรรณพยังคงไม่ทิ้งลายเจ้าชู้ที่พอเจอหญิงที่ถึงแม้จะได้งามอะไรมากมายอย่างเธอแต่ก็ชวนให้สนุกด้วยตลอดเวลา ใบหน้าหล่อคมคายที่ออกไปทางเชื้อชาติตะวันตกของเขาก็โน้มไปกระซิบพูดที่ข้างใบหูของเธอ

แพรวาขนลุกซู่ไปทั้งตัวมือเล็กกอดสมุดจดงานเอาไว้แน่น ความรู้สึกเหมือนโดนหอมแก้มทางอ้อมทำให้เธอเกร็งไปทั้งตัว ถ้าไม่กลัวว่าจะตกจากรถที่กำลังเพิ่มความเร็วนี้ลงไปตายคาถนนเธอคงเปิดประตูและวิ่งหนีลงไปแล้ว

การขับรถที่ต้องฝ่าด่านรถติดของเมืองหลวงในช่วงเย็นไม่ได้ทำให้อรรณพเบื่อเลยในวันนี้ เพราะเขาเหมือนมีของเล่นนั่งมาด้วยในรถ มันแปลกออกไปอีกแบบปกติถ้าเขามีหญิงสาวติดมาด้วยในรถแบบนี้เธอก็แทบจะแก้ผ้าขึ้นมานั่งบนตักเขา ประเคนเนื้อหนังมังสาให้เขาได้ทั้งจับทั้งกินไปเกินกว่าครึ่งก่อนจะถึงที่หมายแต่เธอเขากลับต้องหาโอกาสคิดอยู่ตลอดว่าทำยังไงถึงจะได้เข้าใกล้และก็ถ้าดีก็อาจจะได้กินด้วย ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆเลยสักนิด

“เธอกลัวฉันกัด”

แต่พอนานเข้าสาวเจ้าไม่เล่นด้วย เขาก็เริ่มเบื่อถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ ตอนแรกมันสนุกแต่ระยะหลังเธอเหมือนไม่ตอบสนองเขาทั้งที่เขาก็ใส่เต็ม เหมือนเขากำลังขายหน้าทั้งที่เวลาเขาออกล่าเหยื่อ ไม่มีใครหลุดมือเขาไปได้

“คือ”

แพรวาไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร คำพูดของเขามันจะลึกซึ้งแค่ไหนเธอไม่อาจคิดตามทัน ได้แต่เกร็งตัวแข็งทื่อด้วยความกลัวระคนตื่นเต้นที่เขาหยอกล้อนู้นนิดนี้หน่อย แตะเนื้อถูกตัวอย่างที่ไม่มีบุรุษคนไหนเคยทำกับเธอมาก่อน

“ฉันยังไม่ได้กัดเธอตรงไหนเลย อย่าคิดกลัวไปเอง เอาไว้โดนกัดก่อนค่อยร้องดังๆ”

คนพูดที่เล่นที่จริงยิ้มยั่วก่อนจะกัดริมฝีปากของตัวเองให้หญิงสาวดูเล่นๆ และหันไปขับรถต่อด้วยใกล้ถึงจุดหมายแล้วและอีกอย่างหลุดช่วงรถติดมาได้คนขับรถเร็วอย่างเขามีหรือจะไม่รีบเร่งความเร็ว

“ขอตัวกลับก่อนนะคะ”

เธอรีบเปิดประตูลงจากรถที่จอดเทียบท่าอยู่หน้าร้านขายยา จากตรงนี้เธอจะต่อรถไปอีกป้ายถึงจะถึงทางเดินเข้าซอยบ้านตัวเอง เธอยอมเหนื่อยดีกว่านั่งไปแล้วเสียตัวในรถ เธอไม่ได้คิดมากไปแต่อาการของเขาที่มีต่อเธอมันบ่งบอกออกมาแบบนั้น

 “วันนี้งานของเธอยังไม่จบ”

คนที่หาทางทั้งหอมแก้ม หอมไหล่ของเธอมาตลอดทางเมื่อสบโอกาสรีบหยิบเสื้อที่แขวนอยู่หลังรถเอามาใส่แล้ววิ่งลงมาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ คนขาสั้นอย่างเธอต่อให้วิ่งเร็วกว่านี้ก็หนีเขาไม่พ้น 

มือหนาของชายหนุ่มที่ดูแข็งแรงและดุดันบีบแขนเล็กที่คว้าเอาไว้ได้แน่นเต็มแรงด้วยเมื่อต้องการอะไรแล้วก็ไม่มีใครมาขัดขว้างความต้องการของเขาได้ เขาเป็นหนุ่มเจ้าสำราญก็จริงแต่เขาก็ไม่เคยล้อเล่นกับใครโดยเฉพาะกับผู้หญิงที่หมายตาเอาไว้แล้วว่าจะต้องได้วันนี้

แรงบีบทำให้เธอปวดร้าวไปทั้งแขนจนถึงกับสะบัดออกอย่างแรงแต่ก็ไม่เป็นผล ปากก็อ้าอยากจะร้องให้คนช่วยแต่ก็เหมือนจะช้าไปโดนเขาลากเข้ามาในร้านขายยาอย่างง่ายดายก่อนจะได้ดิ้นรนหนีไป เขาเหมือนจะทำร้ายเธอแต่กลับพาเธอมาในที่ที่ไฟสว่างจ้าและมีคนอยู่ เขาคิดอะไรของเขาอยู่

“คาลาไมน์โลชั่นหนึ่งขวด  และก็ถุงยางไซส์ห้าสิบแปดกล่องใหญ่หนึ่งกล่องครับ”

คำพูดเสียงดังของคนที่กำลังบีบมือเธออยู่พูดออกมาอย่างไม่อายใคร มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คนจะเข้ามาซื้อของในร้านขายยาและเขาก็ไม่ได้ซื้ออะไรที่มันผิดกฎหมายก็ไม่จำเป็นต้องสนใจใคร ของอย่างแรกที่ซื้อก็เพราะแผ่นหลังของเขาเต็มไปด้วยผื่นที่มาจากเหงื่อและก็เจอกับฝุ่น และของอย่างหลังที่เขาซื้อเพราะที่มีอยู่มันหมดรวมถึงวันนี้อาจต้องได้ใช้กับเธอถ้าเธอยอม

คนอย่างเขาไม่ได้โง่ที่จะปล่อยให้ของดีบริสุทธิ์ผุดผ่องหลุดมือไป อีกอย่างเธออาจจะได้ค่าตอบแทนมากกว่าเงินชดเชยตอนที่เขาไล่เธอออก น่าจะดีถ้าเขาจะเพิ่มเงินให้กับเธอโดยการแลกกับอะไรนิดๆหน่อยๆที่ต่อไปเธอก็ต้องเสียให้กับผู้ชายไม่คนใดก็คนหนึ่งบนโลกกลมๆใบนี้

“เวลาโกรธก็หัวฟัดหัวเหวี่ยง แค่ขัดใจไม่ซื้อของให้ เดี๋ยวไปกินข้าวกันนะไม่งอนสิ” 

แพรวาดึงมือของเธอออกเพื่อจะได้วิ่งหนีเขาไปในช่วงที่เขากำลังจ่ายเงิน แรงสะบัดของเธอทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจจากสายตาของทุกคน ไม่ดีแน่ถ้าเกิดใครมาเห็นอาการแบบนี้และเข้าใจในทางที่ไม่ดี เขาอาจจะเสียเวลานิดหน่อยช่วงที่หันไปหยิบของมาจากมือเภสัชโดยการหันไปพูดกับเธอที่คงไม่กล้าพูดอะไรนอกจากสะบัดมือ

คนในร้านขายยาเลยเข้าใจตรงกันและก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตามคู่หนุ่มสาวที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าจะไปทาคาลาไมน์โลชั่นกันที่ไหนหลังจากที่ง้อด้วยการกินข้าวกันเสร็จ เตรียมพร้อมขนาดนั้น

“ปล่อยนะคะ”

“ขึ้นรถไปทายาให้ฉัน แล้วจะปล่อย”

รอยยิ้มที่ไม่บ่อยนักจะปรากฏให้ใครต่อใครได้เห็น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่กำลังจะได้กินลูกแมวตัวน้อยๆที่กำลังกลัวจนตัวสั่น นานแล้วหรือแทบจะไม่เคยเลยที่เขาจะได้สนุกอะไรแบบนี้หลังเลิกงาน การเล่นบทไล่จับลูกแมวให้มาอยู่ในกำมือ ส่วนมากผู้หญิงส่วนใหญ่ก็พร้อมใจไปกับเขาทั้งนั้นไม่มีใครจะมาปฏิเสธเสียงแข็งแบบนี้ หรือเธออาจจะกำลังใช้มารยาเรียกเงินก็เป็นได้เพราะดูจากสภาพแวดล้อมแถวบ้านเธอก็มีแต่คนหาเช้ากินค่ำไม่แปลกที่เธออาจจะรักษาเวอร์จิ้นเอาไว้อัพเกรดตัวเองก็ได้

เขาก็ยินดีจ่ายแต่คงไม่มากเหมือนพวกเสี่ยที่มักจะทุ่มซื้อบ้านซื้อรถให้กับอีหนูแบบนั้นหรอกนะ แต่ก็จะเสนอให้พอกินพอใช้หรือไม่ก็ดาวน์รถซักคันได้ เพราะเขาคงไม่วกกลับมากินคนที่ไม่ค่อยจะตรงสเปคซ้ำๆเหมือนที่พวกเสี่ยนิยมเลี้ยงเด็กทำกัน

“เลิกงานแล้ว ฉันขอกลับบ้านค่ะ”

คนตัวเล็กกว่าพยายามที่จะหนีไปด้วยของที่เขาซื้อมาทำให้เธอนึกไม่ไว้ใจให้เขาถึงเนื้อถึงตัวให้อีกแล้ว จริงอยู่เขาเป็นเจ้านายคงไม่ลดตัวมายุ่งกับคนอย่างเธอ แต่เธอเป็นผู้หญิงการระวังเนื้อระวังตัวถือเป็นเรื่องดี ถ้าเกิดมีเหตุการณ์ทำให้เสียหายใครล่ะจะกล้าเข้ามาช่วยเธอเพราะเขาก็รวยล้นฟ้าเรื่องจะทำให้เขาเป็นฝ่ายถูกและเธอเป็นฝ่ายผิดก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“อ้อ  จะเรียกเงินค่าโอทีเพิ่ม ได้ฉันจะจ่ายให้สามเท่าของค่าโอที ไปขึ้นรถ”

แถวนี้ไม่มีค่อยมีผู้คนเดินผ่านไปมาด้วยเพราะมืดมากแล้วและอีกอย่างแถวนี้ไม่ใช่ย่านธุรกิจที่ผู้คนจะพลุกพล่านอะไร ทำให้เขากล้าที่จะพูดกับเธอโดยไม่ต้องห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองที่อาจจะตกเป็นข่าวตามหน้าโซเซียลและก็หน้าหนังสือพิมพ์ 

นักธุรกิจหนุ่มหล่อไฟแรงกำลังเจรจาขอซื้อเลขาตัวเองไปกินตับ

“ฉันไม่ได้อยากได้เงินเพิ่ม แต่ฉันจะกลับบ้าน”

แพรวาเองก็เริ่มเสียงดังขึ้นและดิ้นหนีมากขึ้นเพื่อหวังให้ใครเดินเข้ามาช่วยเธอ แต่ตรงนี้เป็นจุดบอดแถมไฟสว่างริมทางก็มาเสียดำมืดพอดี เธอผิดเองที่ไม่น่าดิ้นหนีเขามาไกลจากร้านขายยาที่ยังเปิดอยู่เพียงร้านเดียวตรงนั้น

“เล่นตัวจริงว่ะ”

ถุงยาในมืออีกข้างของชายหนุ่มถูกทิ้งลงกับพื้นฟุตบาทที่เธอกับเขายืนอยู่ ดึงร่างบางที่ตั้งท่าจะหนีท่าเดียวให้เข้ามาในอ้อมแขนของเขา อาจดูประเจิดประเจ้อที่จะทำอะไรตรงนี้แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดเพราะเขาก็กวาดสายตามองไปรอบๆอย่างดีแล้ว ตรงนี้ไม่มีใครแม้แต่กล้องวงจรปิดของรัฐบาลที่ควรจะติดเอาไว้ก็ไม่มี

 ปากหนาประกบปากบางที่ไร้เครื่องสำอางมีแต่ความแห้งจากสภาพอากาศที่เจอมาทั้งวัน เขาดูหิวและตะกละกำลังรุนแรงกับแพรวาที่พยายามดิ้นหนี นับว่าหวานฉ่ำสำหรับหญิงสาวที่มองแล้วไม่มีอะไรในตัวเธอเลยที่ตรงสเปคเขา อรรณพกลืนกินริมฝีปากของเธออย่างคนอดยาก

จูบแรกที่ไม่เคยคิดจะมอบให้ใครด้วยไม่เคยมีคนรักและไม่เคยเปิดใจให้ใครทั้งนั้นเพราะหน้าที่ความเป็นลูกที่เธอทุ่มเทสุดตัว วันนี้มันกลับเสียไปอย่างไร้ค่าให้กับคนอย่างเขาที่ใช้หน้าที่การงานและความแข็งแรงมากกว่าเธอบังคับข่มขู่เธอ

ร่างเล็กที่ดิ้นเร่าๆอยากแต่จะหลุดพ้นหยุดนิ่งลง อรรณพคิดเข้าข้างตัวเขาเองว่าเธอกำลังเคลิ้มไปตามเขาที่กำลังดื่มด่ำกับความหวานของเธอ มือหนาคลายออกจากการกอดรัดลงมาบีบเคล้นที่สะโพกกลมกลึงที่อยู่ภายในกางเกงผ้าเนื้อดีเข้ารูป

เขาที่อารมณ์เตลิดไปไกลทั้งที่กอดรัดเธออยู่ข้างถนน เขาบีบเคล้นสะโพกของเธอจนเนื้อผ้าของกางเกงยับยู่ยี่ไปตามแรงมือของเขา พร้อมด้วยริมฝีปากหนากลืนกินริมฝีปากบางของเธอไม่ยอมคลายออก นับว่าดีกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่ได้สัมผัสหวานลึกซึ้งชวนให้ดูดดื่มทั้งวันทั้งคืนอาจด้วยเป็นเพราะเธอเล่นตัวต่างจากคนอื่นๆ

เสียงครางเพียงแผ่วเบาในลำคอเล็ดลอดออกมาด้วยความถูกอกถูกใจที่คิดว่าอาจจะมีซ้ำสองและสามถ้าเธอยอมดีๆแบบนี้ และจะยอมจ่ายถ้าเธอจะเรียกเงินค่าเวอร์จิ้นและความหวานหอมแพงมากก็ตาม

“จอดด้วยค่ะ รีบไปเลยค่ะ”

แพรวาหมดแรงด้วยหายใจไม่ทันจนร่างร่วงลงกับพื้นดีที่เขารั้งเอาไว้บางทำให้ไม่ได้กระแทกลงไปตรงๆ ไม่มีความเจ็บปวดอะไรมากไปกว่าจูบบ้าๆนั่นที่เขาทำกับเธอ และเป็นช่วงจังหวะพอดีมีแท็กซี่ผ่านมาทำให้เธอที่อยู่ในช่วงที่เขาเผลอลุกขึ้นวิ่งไปโบกแท็กซี่ไว้ได้ทัน

หญิงสาวที่เหมือนเอาชีวิตรอดมาได้แบบหวุดหวิดนั่งกระหืดกระหอบบนรถแท็กซี่ที่ทั้งชีวิตนี้ไม่คิดจะนั่งด้วยซ้ำไปเพราะเธอต้องประหยัดเงินเอาไว้ใช้จ่ายในครอบครัว เธอคอยมองด้านหลังตลอดเวลาว่ามีเขาขับรถตามมาไหม

และเธอก็ถึงบ้านด้วยความปลอดภัยแต่ก็ต้องวิ่งเข้าบ้านไปหยิบเงินเก็บที่เอาไว้ใช้ตอนจำเป็นออกมาจ่ายให้กับลุงคนขับแท็กซี่ อาจจะเสียดายเงินอยู่ไม่น้อยเพราะก็เกือบพอจะพาแม่นั่งไปหาหมอขาไปได้สบายๆเหมือนกัน แต่เพื่อให้รอดจากคนหื่นกามที่กำลังหน้ามืดตามัวอย่างเขามันก็คุ้มค่า