POISON EP.5 NC ร่านแบบเธอ ต้องเจอคนอย่างฉัน
1661 คำ
EP.5
"กรี๊ด" เอวาส่งเสียงกรี๊ดสนั่น รีบส่งเมลตอบกลับว่าเธอได้รับข้อความแล้ว ในขณะที่เพื่อน ๆ ยกมือปิดหูแทบไม่ทัน ออกอาการงง ๆ ว่าเธอกรี๊ดทำไม เกิดอะไรขึ้น
"แกกรี๊ดทำไมวะ แสบแก้วหูไปหมด"
"เออสิ ฉันตกใจแทบแย่"
"มีอะไร ไหนบอกพวกฉัน"
เพื่อนสนิทของเอวาทั้งสามคน ลัลลาเบล ทัพพี และลูกจันทร์ เอ่ยปากถามอย่างใคร่รู้ว่าเพราะอะไรเพื่อนของเธอถึงได้กรี๊ดลั่นแบบนี้
"ฉันยื่นใบสมัครฝึกงานที่บริษัทคุณมาวิน"
"ผู้ชายที่หล่อ ๆ ลูกครึ่งใช่ไหม" ลัลลาเบลถามตาโต พลางเขยิบตัวเองเข้าไปนั่งใกล้ ๆ
"ใช่" เอวาตอบเสียงสั่น ยังดีใจไม่หาย ขนาดว่าเพิ่งจะผ่านรอบแรก เธอยังต้องทำข้อสอบโทอิคด้วย เห็นว่าต้องทำคะแนนให้ถึงเก้าร้อย ซึ่งเธอมั่นใจว่าทำได้แน่นอน
"แต่แกมีที่ฝึกงานแล้วไม่ใช่เหรอเอวา" ทัพพีถามบ้าง พวกเธอทั้งสี่คน ได้ที่ฝึกงานกันหมดแล้ว
"มีแล้วก็มีอีกได้"
"อย่าบอกนะว่าแกอยากเจอผู้ชายคนนั้น" ลัลลาเบลถาม สงสัยในตัวเพื่อนสาว น่าจะเป็นเพราะเขาคือเหตุผลเดียวที่ยอมไปเป็นนักศึกษาฝึกงานที่บริษัท
"ป๊าว" เธอตอบเสียงสูง ลุกขึ้นยืนเดินออกจากกลุ่ม เพื่อน ๆ เธอออกอาการงงมองหน้ากันแล้วนินทาเมื่อเอวาลุกออกไป
"เอวาหลงเสน่ห์คุณมาวินแน่นอน น่าจะหลงแบบหัวปักหัวปำเลยล่ะ ดูอาการสิ" ทัพพีเปิดประเด็นคนแรก ทำให้เพื่อนอีกสองคนเห็นด้วย ก็ในเมื่อมีที่ฝึกงานแล้ว จะเสียเวลาหาอีกทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะมาวิน ประธานบริษัทหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อไฟแรงคนนั้น
เอวารีบก้าวเดินไว ๆ เธอดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ เพื่อน ๆ ต้องสงสัยเธอแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นก็ช่าง เธอไม่สนใจ วันนี้เลิกเรียนแล้วเธอควรกลับไปเตรียมตัวให้พร้อม เพื่อจะได้เริ่มสอบในสัปดาห์หน้า
"ส่งข้อความไปบอกคุณมาวินดีไหม" เอวาหาเรื่องให้ได้คุยกับเขา เผื่อทว่าเขาจะตอบกลับ จะได้มีเรื่องคุยกัน
Ava : สวัสดีค่ะคุณมาวิน หนูยื่นใบสมัครฝึกงานของบริษัทคุณไป และเอวาผ่านรอบแรกแล้วนะคะ สอบโทอิคสัปดาห์หน้า หวังว่าจะได้พบคุณนะคะ
นิ้วเรียวกดสัมผัสคำว่าส่ง มองหน้าจอโทรศัพท์หวังให้เขาตอบกลับ แต่ผ่านไปเป็นชั่วโมงก็ยังไม่มีข้อความของเขา
"คงจะยุ่งสินะ" เขาเป็นถึงประธาน จะมาสนใจตอบข้อความเธอทำไมกัน
"เฮ้อ ฉันแสดงอาการมากเกินไปไหม คุณมาวินจะรำคาญหรือเปล่า" เอวาบ่นพึมพำ คิดเองตอบเองมีความกังวลว่าเขาจะไม่พอใจเธอ
-Part Mavin-
มาวินยกยิ้ม ใบหน้าหล่อคมฉายแววเจ้าเล่ห์ มองข้อความของเธอที่ส่งมาหา
"อย่าง่ายเกินไปนักสิ ฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่" เขาวางโทรศัพท์ลงแล้วทำงานต่อ มาวินไม่ได้คิดจะตอบกลับอยู่แล้ว ปล่อยให้เธอว้าวุ่นไปคนเดียว เพราะหลังจากนี้เขาจะไม่รับสายถ้าเธอโทรมา และไม่พาตัวเองไปเฉียดเข้าใกล้เมื่อถึงวันที่เธอเดินทางมาสอบที่บริษัท แต่จะคอยฟังข่าวจากวินโซเลขาคนสนิทแทน
"เมื่อถึงเวลา เราคงได้เจอกัน...เอวา"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"นายครับ" วินโซเดินเปิดประตูโค้งคำนับเจ้านาย พร้อมกับวางเอกสารวางบนโต๊ะ
"อะไร"
"นักศึกษาฝึกงานที่ผ่านการคัดเลือกครับ"
"ฉันไม่ดู" คิ้วเข้มขมวดมุ่น เลื่อนแฟ้มเอกสารออกห่างเขาไม่ได้อยากดู และไม่อยากรู้เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเขา
"คุณเอวาครับ"
"รู้แล้ว" มาวินตะคอกเสียงเข้ม เงยหน้าขึ้นส่งสายตาดุเลขาในเชิงตำหนิ
"รู้ได้ยังไงครับ"
"ออกไป" มาวินเขวี้ยงแฟ้มเอกสารเกือบจะโดนหน้าวินโซ ดีที่เขาหลบทัน เขาเซ้าซี้นายจนรำคาญ ก็แค่ทาบข่าวมาบอกแค่นั้นเอง หงุดหงิดอะไรนัก
วินโซก้มเก็บแฟ้มเอกสารที่เป็นประวัติของนักศึกษาฝึกงานทั้งหมดสิบคนขึ้นมา แล้วนำส่งคืนให้กับฝ่ายบุคคล
-ช่วงกลางคืน-
มาวินกลับมาที่เพนท์เฮาส์ เขารู้สึกร่างกายอยากตอบสนองแรงตัณหา ไม่ได้ปลดปล่อยของออกมานาน เพราะเร่งจบสินค้าตัวใหม่ที่ช่วงนี้วุ่นมาก ๆ
และในเมื่อตอนนี้มีเวลาว่าง มาวินต่อสายโทรหาเด็กสาวที่เคยร่วมหลับนอน เธอคนนี้ก็ตกเป็นเหยื่อพราวเสน่ห์ของมาวิน และเป็นของเล่นให้เขามานานนับปี เธอว่านอนสอนง่าย เพราะไม่วุ่นวาย ไม่ก้าวก่าย ไม่เซ้าซี้ และไม่ทำตัวน่ารำคาญ ผู้หญิงแบบเธอถึงจะอยู่กับเขาได้นาน ๆ
"มาหาฉัน" สิ้นคำสั่ง หญิงสาวปลายสายตอบรับทันที เธอยอมตกเป็นทาสของมาวิน และยิ่งเธอเป็นเด็กดีกับเขาได้มากเท่าไหร่ ไม่ว่าจะเงินสด หรือ กระเป๋าแบรนด์เนมที่สาว ๆ ต่างอยากได้อยากมี มาวินก็หาซื้อมาให้
"หายไปนานเลยนะคะ" เซร่า สาวไทยผิวน้ำผึ้งเอ่ยทักเมื่อมาวินเปิดประตูห้อง เธอเดินนวยนาดด้วยรูปร่างอรชรอันเย้ายวน ทำเอาคนมองยกยิ้มพึงพอใจ มองเธอที่เดินก้าวเข้ามาในห้องด้วยชุดเกาะอกสีขาว เผยให้เห็นเนื้อเนินล้นทะลักนอกอก กับกระโปรงสั้นสีขาวเข้ารูปจนแทบจะเห็นแก้มก้น
เซร่า หญิงสาวนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง เธอเรียนที่เดียวกับเอวา เรียนอยู่ชั้นปีที่สี่ คณะนิเทศศาสตร์ สาขาการแสดง
ทั้งสองเจอกันในผับหรูแห่งหนึ่ง ต่างคนต่างมองกันและกัน แต่กับมาวินเขาแค่หวังจะรวบเธอขึ้นเตียงแล้วจบ ผิดกับเซร่าเธออยากกินเขาซ้ำ ๆ เธอไม่ได้หวังแค่ร่างกาย เพียงอย่างเดียว แต่เธออยากได้เขามาเป็นของเธอ เขาทั้งหล่อ รวย และ...ใหญ่มาก
"อื้อ เดี๋ยวสิคะ เซร่าไปดื่มมา เหนียวตัวจังเลยค่ะ ขออาบน้ำก่อนได้ไหมคะ" เธอเอ่ยห้ามผลักเขาออกห่างอย่างมีจริตเพื่อถ่วงเวลา เพราะมาวินเข้าจู่โจมดึงเธอประชิดตัวด้วยความเร็ว โน้มใบหน้าจูบที่ซอกคอหื่นกระหาย เขาห่างเรื่องบนเตียงไปนาน ยิ่งเห็นเธอยั่วยวนเขายิ่งอดใจไม่ไหว
"เดี๋ยวฉันอาบให้" มาวินตอบเสียงกระเส่า ริมฝีปากหนากดจูบเธอให้ชื่นใจ ก่อนจะช้อนอุ้มเธอขึ้นแนบอกแล้วพาไปยังห้องน้ำ
"อ๊ะ แรงค่ะ แรงอีก เซร่าชอบ อ๊า" เสียงครางสนั่นกึกก้อง เมื่อมาวินยืนกระแทกแก่นกายใส่ร่องสาวจากด้านหลังอย่างรุนแรง แค่ทั้งสองก้าวเข้าห้องน้ำ มาวินจับกระชากชุดเธอออกอย่างรวดเร็ว ใช้มือสัมผัสทั่วเรือนร่างผิวน้ำผึ้ง พลิกตัวเธอหันหน้าเข้าหากระจก แล้วจับแก่นกายสอดใส่เข้าไปในโพรงสาวจนสุด
เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครวญครางดังสนั่นหยาบคาย เขาและเธอบำเรอความใคร่อย่างสุขสม เปลี่ยนท่าไม่รู้ต่อกี่ท่า มาวินก็ยังไม่หนำใจ เซร่าตอบรักบทสวาทอันร้อนแรงเกินห้ามใจ มาวินควงสะโพกและกดกระแทกย้ำ ๆ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
"ร่านแบบเธอ มันต้องเจอคนอย่างฉัน" เสียงเข้มกัดกรามแน่น ใช้มือตบไปที่บั้นท้ายงอนงามพร้อมออกแรงขย้ำอย่างมันเขี้ยว เซร่าร้องครางสนั่นตอบรับความป่าเถื่อน มาวินมีเซ็กซ์กับเธอได้ถึงใจสุด ๆ ความดิบเถื่อน ความร้อนแรงบนใบหน้าอันหล่อเหลาที่เธอหลงใหล ขอยอมพลีกายพลีใจมอบร่างกายของเธอเป็นของเขา
บทบรรเลงร้อนสวาทใกล้จะจบลง เมื่อตอนนี้คนทั้งสองเล่นบทรักสุดท้ายในอ่างจากุชชี่ มาวินจับสะโพกเธอแน่น ส่งแรงกระแทกอัดรัว ๆ ฉีดความคาวอุ่นร้อนเข้าเครื่องป้องกัน
ทั้งสองเกร็งกระตุกย้ำ ๆ คนละหลายที ความเร่าร้อนและรุนแรงกระตุ้นต่อมน้ำหวานออกมาทุกหยดหยาด
"เอาอีกไหมคะ" เซร่าถามน้ำเสียงหอบ เธอยกมือบีบเค้นที่เต้าอวบอย่างยั่วยวน เธอยังอยากมีเซ็กซ์กับเขาไปอีกเรื่อย ๆ แต่กับอีกคนเขาไม่ต้องการมันแล้ว ไม่ใช่ว่าจะทำต่อไม่ไหว แต่เขาตั้งใจจะมีกับเธอแค่ครั้งเดียว
"ไม่"
"ทำไมล่ะคะ เซร่ายังอยาก...อยู่นะ" เธอเขยิบเข้าหา แต่ทว่าร่างสูงกลับลุกขึ้น เธอตกใจเล็กน้อยกับความเฉยชาที่ดูเปลี่ยนไป
"ไว้ฉันจะโอนเงินให้ เธอกลับไปได้" มาวินไล่ตรง ๆ เขาสวมชุดคลุมอาบน้ำสีขาว เดินตรงไปที่ห้องครัว หยิบไวน์ออกจากชั้น เปิดจุกรินไวน์ลงแก้ว ก่อนจะสูดดมแล้วดื่มด่ำกับไวน์รสชาตินุ่มละมุน
"เซร่าขอชิมไวน์ก่อนกลับได้ไหมคะ" เธอเดินเข้าไปหา ทำท่าจะหยิบแก้วไวน์ออกจากมือเขา ทว่าร่างสูงกลับเดินหนี แล้วไล่เธออีกครั้ง
"กลับไป ถ้าฉันต้องการแล้วจะเรียกมาใหม่" เซร่ากัดปากแน่น ยืนอยู่ด้านหลังของเขา มือบางกำมือสองข้างด้วยอารมณ์โกรธ ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินกระแทกเท้าออกจากห้อง
หลังจากที่เธอออกไปแล้ว มาวินโอนเงินให้กับเธอในจำนวนหนึ่งแสนบาท เป็นค่าตัวที่เธอมอบความสุขให้กับเขาในค่ำคืนนี้
"ถ้าอยากอยู่กันนาน ๆ ก็อย่าเรื่องมากเซร่า"
- ผู้เขียน
