ร่ายมนต์รักพิทักษ์ใจเธอ

รู้สึกถึงความไม่ปกติ

"กระจิ๊ดริด กระจ้อยร่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปกับน้ำมนต์ ต้องช่วยกันจับตาด้วยนะหากมีอะไรแปลกๆอย่างเช่นวิญญาณผีร้าย พบอีกเมื่อไรต้องบอกน้ำมนต์ทันที" เมื่อกลับมาที่หอพักมนต์ชญากำชับรักยมตัวน้อยให้ช่วยเป็นหูเป็นตาเพราะเธอยังไม่คลายสงสัย

"ได้จ้า" สองรักยมรับคำทำตาใสแบ๊วให้เธอ

คืนนี้มนต์ชญาตัดสินใจเอาน้ำมนต์ที่พ่อได้ใส่ขวดให้เธอติดตัวมา แบ่งเอาใส่ขวดอีกขวดหนึ่งและใส่ลงกระเป๋าเป้ไว้คิดว่าอาจจะต้องได้ใช้

..........................

วันนี้คีตะมีงานถ่ายละคร ณ บ้านไม้เก่าหลังหนึ่ง ซึ่งแพรวพราวได้ให้น้ำมนต์กับกำปั่นมาช่วยเป็นเด็กยกของจัดของเหมือนเดิม ทั้งน้ำมนต์และกำปั่นเป็นที่รักของคนในทีมเพราะสองคนนี้ใช้งานง่ายไม่เกี่ยงงาน และเช่นเคยมีคีตะที่ไหนมีแฟนคลับที่นั่น

"คีย์ไหวไหมวันนี้ พักผ่อนไม่พอหรือ" แพรวพราวทักคีตะเมื่อเห็นว่าหน้าตาเขาดูเหมือนเหนื่อยล้า ไม่สดใส

"น่าจะอย่างนั้นครับ ช่วงนี้โหมงานหนักไปหน่อย"

"มีอะไรแก" กำปั่นสะกิดมนต์ชญาเมื่อเห็นเพื่อนสาวจ้องมองซุปตาร์หนุ่มอย่างไม่วางตา

"หน้าคุณคีตะหมองๆนะแก ฉันเห็นเหมือนมีเงาสีดำตามเขาตลอดเลย" มนต์ชญาบอกถึงสิ่งที่เธอเห็น

"ตาฝาดเปล่าแก" กำปั่นท้วงเพราะไม่น่าเชื่อว่าจะมีอะไรอย่างที่เพื่อนว่าตอนกลางวันแสกๆ

มนต์ชญาไม่ตอบเพื่อนแต่ยังคงคอยมองเขาเป็นระยะๆ ระหว่างที่พักกองเธอสังเกตุเห็นว่ามีกลุ่มแฟนคลับเอาทั้งขนม ของกิน เครื่องดื่มมาเอาใจดารานักร้องในดวงใจ ของมันเยอะมากจนไม่รู้ว่าใครต่อใครให้มาบ้าง

"อย่ากินค่ะ" มนต์ชญาเอามือปัดขวดน้ำหวานที่คีตะได้มาจากแฟนคลับกำลังจะยกขึ้นดื่ม

"เธออีกแล้วหรือ อะไรเนี่ย" คีตะเริ่มหัวเสียที่มนต์ชญามาขัดคอเขาอีกแล้ว

"เกิดอะไรขึ้น" แพรวพราวได้ยินเสียงคีตะโวยวายเลยรีบเข้าไปดู

"ก็ยัยนี่นะสิ ไม่รู้เป็นอะไรชอบมาขัดขวางตอนผมจะกินเรื่อยเลย"คีตะฟ้องผู้จัดการสาว

"ทำไมทำอย่างนั้นล่ะน้ำมนต์" แพรวพราวหันหน้าไปทางมนต์ชญา

"ก็...ก็.."

"ก็อะไร" คีตะเสียงเขียวใส่เธอ

"ก็มันไม่สะอาดน่ะค่ะ น้ำมนต์เห็นตะกอนที่ก้นขวด มานี่ค่ะน้ำมนต์เอาไปเปลี่ยนให้" มนต์ชญาแก้ตัวพร้อมรีบฉวยเอาขวดออกมาจากมือเขา

"ตะกอน?จะมีได้ยังไงฉันเพิ่งเปิดขวดเมื่อกี้เลย แฟนคลับเพิ่งเอามาให้ เธอตาดีขนาดนั้นเลยหรือ" คีตะว่าเธอ

"มีจริงๆค่ะ เอาขวดใหม่นะคะ น้ำมนต์ไปเอาให้" มนต์ชญาไม่รอช้ารีบเทน้ำในขวดออกทันทีและไปหยิบน้ำขวดใหม่มาให้เขา

"เด็กพี่แพรวท่าจะเพี้ยน" คีตะบ่นพึมพำกับแพรวพราว

"เอาน่าๆเด็กมันหวังดี" แพรวพราวเคลียร์เรื่องก่อนที่จะลุกลามซึ่งเธอก็คิดว่ามนต์ชญาอาจจะเรียกร้องความสนใจจากศิลปินในดวงใจก็เท่านั้น

แต่ก่อนหน้าน้ำขวดนี้ที่มนต์ชญาสังเกตุเห็น คีตะก็น่าจะเผลอกินอะไรแปลกๆจากแฟนคลับเข้าไปบ้างแล้วล่ะ

หลังจากจบประเด็นถกเถียงกันเรื่องน้ำไป คีตะก็กลับเข้าไปแสดงละครต่อผ่านไปได้สักพักจู่ๆฟ้าฝนก็ดันเกิดไม่เป็นใจ เมฆเริ่มเคลื่อนตัวเข้าหากันบดบังแสงรัศมีของพระอาทิตย์จนท้องฟ้ามืดครึ้ม เสียงลมวี้ดดังทำให้หน้าต่างของบ้านไม้ตีไปมาเองดังโครมคราม

"เลิกกองก่อนเลิกกองก่อน" เสียงผู้กำกับตะโกนบอกทีมงาน ทุกคนรีบวิ่งเข้าไปในตัวบ้านหาที่กำบังเพราะดูแล้วฝนคงจะตกลงมาอย่างหนักในไม่ช้านี้

"น้ำมนต์ น้ามมมมมนนนนต์" เสียงกระจิ๊ดริ๊ดกับกะจ้อยร่อยตัวแสบเหาะมาหามนต์ชญาเรียกชื่อลากเสียงยาว

"อะไรมีอะไร" มนต์ชญาทำเสียงกระซิบกระซาบเบา

"ดูโน้นสิ" สองรักยมชี้มือไปบนต้นไม้

"มันมาจากไหน" มนต์ชญารู้ว่ามันคือสิ่งเหนือธรรมชาติเพียงแต่ไม่รู้จุดประสงค์ของการปรากฎกายของเงาดำทะมึนบนต้นไม้

"โหงพรายน้ำมนต์" เสียงแสบแก้วหูของกระจิ๊ดริดบอกขึ้น

"โหงพรายหรือ? มันมาจากไหนหรือมันอยู่ที่บ้านนี้อยู่แล้ว" มนต์ชญาหันไปขอข้อมูลเพิ่มจากรักยมตัวน้อย

"เหมือนมันไม่ได้อยู่ที่นี่ จิ๊ดริดถามท่านเจ้าที่แล้วมีคนพามันมา"

"มากับใครคนในกองถ่ายนี้หรือ"

"ใช่แต่ไม่รู้ว่าคนไหน" กระจ้อยร่อยตอบ

"หรือว่าจะเป็นคุณคีตะ" มนต์ชญาทำท่านึกถึงคนที่เวลานี้มีอยู่แค่คนเดียว

"คีย์ ไหวหรือเปล่าหน้าซีดเชียว" เสียงแพรวพราวถามเมื่อเห็นอาการของคีตะคล้ายคนไม่สบาย

"มึนหัวนิดหน่อย อยู่ดีๆก็เป็นแปลกจัง"คีตะบอกผู้จัดการส่วนตัว

"มีใครมียาดมยาหม่องบ้างไหม"สิ้นความคิดของมนต์ชญาแพรวพราวก็เดินมาหาทีมงานสวัสดิการ

"ใครเป็นอะไรไปจ๊ะพี่แพรว" ทีมงานคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น

"ก็คีย์น่ะสิบอกว่าจู่ๆก็เวียนหัวไม่รู้เป็นอะไร วันนี้ท่าทางแปลกๆแต่เช้าหน้าหมองพิกลเหมือนคนอดหลับอดนอน"

"คุณคีตะไม่สบายหรือคะ"มนต์ชญาได้ยินที่แพรวพราวคุยกับทีมงาน

"จ้ะ เออน้ำมนต์มาก็ดีแล้วไปเอาน้ำหวานใส่แก้วไปให้คีย์หน่อยจ้ะ ดื่มน้ำหวานเย็นๆจะได้สดชื่นขึ้น"

"ได้ค่ะพี่แพรว" มนต์ชญาได้โอกาสก็นึกถึงน้ำมนต์ที่เธอเอาติดตัวมาด้วยหากข้อสันนิษฐานของเธอเป็นจริงจะต้องมีอะไรแสดงออกมาบ้าง

"อ่ะนี่คีย์ ยาดม แล้วก็น้ำหวานดื่มซะ" แพรวพราวยื่นยาดมพร้อมรับแก้วน้ำหวานจากมนต์ชญาส่งต่อไปให้เขา

"อ็อกกก..." ทันทีที่คีตะดื่มน้ำหวานที่มนต์ชญาเอามาให้เพียงแค่อึกเดียวเขาก็ถึงกับอาเจียนออกมา

"โอ้ยยยยตายแล้วคีย์ นี่เธอไม่สบายมากเลยนะกลับบ้านไปพักผ่อนดีกว่าเดี๋ยวพี่เลื่อนคิวกับทางผู้กำกับให้" แพรวพราวรีบเข้าไปลูบหลังของเขาและจัดแจงเก็บของเตรียมไปส่งเขาที่บ้าน

"ใช่คุณคีตะจริงๆด้วย" มนต์ชญาที่ยืนดูผลลับจากการกินน้ำหวานผสมน้ำมนต์ของเธอ

"โหงพรายมันหายไปแล้วน้ำมนต์" กระจ้อยร่อยรีบบอกเมื่อไม่เห็นโหงพรายตัวนั้นที่ต้นไม้อีกแล้ว

ยังคงทิ้งเอาไว้เป็นปริศนาว่าโหงพรายตัวนั้นใครเป็นคนส่งมันมา ที่แน่ๆคือไม่หวังดีกับคีตะอย่างแน่นอน มนต์ชญาคิด

..........................................