“ทำไมพ่อเลี้ยงต้องบังคับฉันด้วย ฉันบอกว่าไม่อยากไปงานกาชาด พ่อเลี้ยงไม่เข้าใจหรือยังไง” พิมพ์มาดาโต้เถียงกับพ่อเลี้ยงในเรื่องเดิมๆ ที่ทะเลาะกันตั้งแต่เมื่อวาน
“ผมไม่ได้โง่ ถึงจะไม่เข้าใจที่คุณพูด”
พ่อเลี้ยงวริทธิ์แขวะเสียงเย็น แต่หาได้ทำตามที่พิมพ์มาดาต้องการไม่ ก่อนจะกระชากรถออกอย่างรวดเร็ว
“คุณต้องไปงานกาชาดกับผมในฐานะ...”
เจ้าของใบหน้าคมเข้มติดบึ้งตึงไม่ทันพูดจบประโยค พิมพ์มาดาก็สวนกลับทันควัน
“ในฐานะเมียล้างหนี้ใช่ไหมคะ”
“หุบปาก! พิมพ์มาดา”
พ่อเลี้ยงวริทธิ์ตวาดเสียงดังลั่น คำพูดของพิมพ์มาดาเป็นซะยิ่งกว่าการเติมฟืนไฟลงไปในเปลวเพลิงให้ลุกมอดไหม้มากกว่าเดิม จากที่กำลังโกรธโมโหพิมพ์มาดาอยู่แล้ว ก็ยิ่งโกรธหนักหลายเท่ากับสถานะที่หญิงสาวเค้นพูดดูถูกตัวเธอเอง
“คุณจะไปงานกาชาดกับผม ในฐานะ ‘เมีย’ ของพ่อเลี้ยงวริทธิ์ เข้าใจหรือยัง”
“ต้องพูดว่าขอบคุณใช่ไหม
