บทที่ 4
1179 คำ
“ไม่ต้องไปดูแลหรอกมั่งครับ นาราเขาอยู่ได้ตั้งนานสองนานโดยไม่มีผม ถ้าจะอยู่ต่ออีกนิดก็คงไม่เป็นไร”
สารวัตรปวรุตม์เอ่ยด้วยน้ำเสียงติดจะงอนๆ คนของคุณหญิงย่า
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนย่าก็ไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่หรอก แต่ตอนนี้ย่าได้ข่าวมาว่าคนในหมู่บ้านทำธุรกิจผิดกฎหมายทั้งค้ายาบ้า ค้าไม้เถื่อน และย่ายังได้ข่าวแว่วๆ มาว่าลูกชายของผู้มีอิทธิพลในอำเภอกำลังมาตามตอแยนาราอยู่ ย่าจึงอยากให้ตารุตเป็นคอยดูแลน้อง”
คุณหญิงนวลพรรณเอ่ยเสียงเครียด สายตาของผู้สูงอายุแอบลอบสังเกตกริยาของหลานชายซึ่งมีศักดิ์เป็นหลานห่างๆ
ดวงตาคมกริบของนายตำรวจหนุ่มลุกไฟให้เห็นชั่วขณะหนึ่งตอนที่ได้ยินประโยคสุดท้ายของคุณหญิงย่า แต่ร่างสูงใหญ่กำยำหล่อเหลากลับนิ่งไม่ไหวติงไม่เอ่ยตอบรับหรือปฏิเสธคำขอร้อง จนคุณหญิงนวลพรรณต้องแกล้งบีบน้ำตาพร้อมกับยกผ้าเช็ดหน้าขาวสะอาดมาซับน้ำตาตรงหางตาพร้อมกับเอ่ยเสียงสั่นเครือ
“ถ้ารุตลำบากใจที่จะทำตามคำขอร้องของย่าก็ไม่เป็นไร ย่าก็แก่ตัวแล้วเจ็บๆ ออดๆ ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง สงสัยชาตินี้คงไม่ได้เห็นหน้ายายนาราอีกแล้ว”
น้ำตาหยดแหมะ 2-3 หยดพร้อมกับเสียงไอแค่กๆ บ่งบอกว่ากำลังไม่สบาย
คุณหญิงขวัญฤทัยกับท่านนายพลสบตากันแล้วพยายามกลั้นหัวเราะไว้จนสุดความสามารถ ก็คุณหญิงนวลพรรณอดีตเป็นถึงนางเอกละครเวที เรื่องให้ปั้นสีหน้าบีบน้ำตาพร้อมกับทำเสียงเศร้าๆ สั่นเครือท่านถนัดนัก! ขวัญชนกกับสารวัตรพันธวุธพากันกลั้นหัวเราะจนปวดกรามไปหมด ส่วนสารวัตรปวรุตม์หรี่ตามองคุณหญิงย่าเหมือนไม่ค่อยเชื่ออากัปกริยาที่กำลังแสดงออกเท่าไหร่นัก
คุณหญิงนวลพรรณแอบมองลอดผ้าเช็ดหน้าเมื่อเห็นหลานชายนั่งนิ่งไม่ตอบรับ คราวนี้ท่านปล่อยเสียงสะอื้นดังขึ้นกว่าเดิมหันไปขยิบตาใส่คุณหญิงขวัญฤทัยกับท่านนายพล
“ติ ขวัญ ป้ากลับแล้วนะ” คุณหญิงย่าทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้
คุณหญิงขวัญฤทัยสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อระงับอาการหัวเราะก่อนจะแกล้งทำเสียงเศร้าๆ เอ่ยขอร้องลูกชายอีกคน
“รุต!...ช่วยคุณย่าหน่อยสิลูก คุณย่าแก่แล้วจะให้นั่งรถเป็นสิบๆ ชั่วโมงไปหาหนูนาราก็คงไม่ไหว”
“รุตไม่ชอบนาราหรือลูก ถึงไม่ยอมทำตามที่คุณย่าขอร้อง” ท่านนายพลเอ่ยถามลูกชายบ้าง
สารวัตรปวรุตม์ถอนหายใจยาวอย่างหนักใจ ไม่ใช่ไม่ชอบ...แต่เพราะแอบหลงรักเด็กกะโปโล ใส่ชุดนิสิต-นักศึกษาไง ถึงต้องหนีไปเรียนต่อเมืองนอกเมืองนาตั้งหลายปี กลับมาจากเมืองนอกก็พยายามทำเป็นลืมๆ ไม่นึกถึงเจ้าของใบหน้าเนียนน่ารักเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงจะมีคู่รักคู่หมายไปแล้ว ปวรุตม์ถอนหายใจอีกครั้งเงยหน้ามองคุณหญิงย่าก่อนจะเอ่ยปฏิเสธอย่างนุ่มนวล
“รุตก็อยากจะไปตามยายนารามาให้คุณย่าเหมือนกัน แต่อีกไม่กี่วัน รุตก็ต้องย้ายไปประจำการที่ต่างจังหวัดแล้ว”
“อะฮึ่ม!” สารวัตรพันธวุธนั่งฟังและแอบยิ้มขำมานานทำเสียงกระแอมขัดจังหวะทุกคนก่อนจะขออนุญาตเอ่ยถามคุณหณิงนวลพรรณ
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณนาราไปเป็นอาสาพัฒนาชุมชนอยู่ที่อำเภออะไรครับ”
คุณหญิงย่ายิ้มให้หลานเขยก่อนจะเอ่ยบอกชื่อตำบลและอำเภอให้ทุกคนทราบ สารวัตรพันหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินชื่ออำเภอออกมาจากปากคุณหญิงย่า
“ไอ้พัน! เงียบไปเลยมึง”
สารวัตรปวรุตม์รู้ว่าไอ้น้องเขยตัวแสบจะพูดอะไรก็ถลึงตามองเขม็งพร้อมกับกัดฟันสั่งน้องเขยเสียงเข้ม พันธวุธมีหรือจะกลัว กลับหัวเราะขบขำเสียงดังก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดจนปวรุตม์ร่ำๆ จะลุกขึ้นไปเหยียบให้จมโชฟา
“เอ๋อ...เท่าที่ผมได้ข่าวมา พ.ต.ท.ปวรุตม์จะย้ายไปเป็นสารวัตรที่อำเภอดังกล่าวไม่ใช่หรือครับ แบบนี้ก็เป็นโอกาสประจวบเหมาะที่จะได้ไปคอยดูแลคุณนาราถึงที่”
สารวัตรพันธวุธเรียกปวรุตม์เสียเต็มยศพร้อมกับหัวเราะก๊ากไม่สนใจสายตาที่จ้องมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“ไอ้พัน!...ปากมาก มึงไปเอาข่าวมาจากไหน”
ปวรุตม์กัดฟันกรวดๆ เอ่ยต่อว่าไอ้ตัวแสบที่กำลังยิ้มเผล่ยักคิ้วให้อย่างล้อเลียน
“ข่าววงใน เขารู้กันไปทั่วแล้วว่า พ.ต.ท.ปวรุตม์สุดหล่อจะย้ายไปอยู่จังหวัดเลย จริงมั้ยครับคุณพ่อ”
สารวัตรพันธวุรเอ่ยบอกที่มาด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะและหันไปถามท่านนายพลเพื่อให้เป็นแนวร่วมด้วย
ท่านนายพลกลั้นยิ้ม “ไอ้พันมันพูดถูกแล้ว พ่อก็พอจะรู้มาบ้างเหมือนกัน”
ปวรุตม์หรี่ตาลง ชักจะทะแม่งๆ เขาไม่แน่ใจว่าเรื่องที่ตัวเองได้รับคำสั่งให้ย้ายด่วนไปประจำการที่จังหวัดเลย จะเกี่ยวโยงมาถึงเรื่องที่คุณหญิงย่ากำลังขอร้องอยู่หรือเปล่า
“อุ้ย!...จริงหรือเปล่าตารุต แบบนี้ก็ดีสิ รุตจะได้ดูแลยายนาราด้วย ย่าฝากนาราหน่อยนะ น้องอาจจะดื้อจะซนไปนิด ยังไงก็เอ็นดูน้องหน่อย” คุณหญิงนวลพรรณยิ้มกริ่มรีบเอ่ยฝากฝังหลานสาว
เมื่อปฏิเสธไม่ได้สารวัตรปวรุตม์ก็ต้องจำยอมตอบตกลง “ได้ครับ ผมจะดูแลนาราให้ดีที่สุดครับ”
“เฮ้อ!...ได้ยินรุตเอ่ยคำมั่นแบบนี้ย่าก็มีแรงขึ้นมาหน่อย” คุณหญิงนวลพรรณยิ้มกริ่มแอบยักคิ้วให้คุณหญิงขวัญฤทัยกับท่านนายพล
‘สำเร็จ! ปลาฮุบเหยื่อแล้ว เหลือแค่ว่านีนนาราจะตวัดคันเบ็ดเอาปลาตัวใหญ่มาได้หรือเปล่า’
“น่าสงสารสารวัตรปวรุตม์”
พันธวุธเอ่ยออกมาลอยๆ ใบหน้าคมเข้มระบายไปด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาเต้นระริกแพรวพราว
คุณหญิงขวัญฤทัยกับพลโทธิติสะกิดคุณหญิงนวลพรรณให้ออกจากห้องเมื่อมวยคู่เอกกำลังเริ่มอีกยกแล้ว
ปวรุตม์รอจนกระทั่งผู้ใหญ่ทั้ง3 เดินออกไปจากห้องรับแขกแล้วก็หันมาตวาดลั่นหน้าแดงก่ำด้วยความโมโห
“สงสารกูเรื่องอะไร”
“สงสาร...เสือ...กำลังจะกลายเป็นแมว...”
พันธวุธเน้นคำพูดทีละคำแล้วก็หัวเราะก๊าก ปวรุตม์กัดฟันกรวดๆ ร่ำๆ จะลุกขึ้นไปชกหน้าหล่อๆ ของไอ้น้องเขยสักหมัดสองหมัด
“พี่รุต ไปอยู่เมืองเลยแล้วถ้าต้องการความช่วยเหลือหรือต้องการปรึกษาเรื่องหัวใจก็โทรมาหาหลินกับพี่พันได้ตลอดเวลานะ เราจะเปิดมือถือสแตนด์บายรอตลอด 24 ช.ม.” ขวัญชนกเอ่ยล้อพี่ชายด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
- ผู้เขียน
