ปวรุตม์รู้สึกสะอาดสดชื่นขึ้นหลังจากที่ได้ชำระคราบโคลนออกจากตัว เขาเพ่งมองไปยังบ้านหลังสีขาวอีกครั้ง คิ้วเข้มหนาขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจเมื่อบ้านพักของนารามืดสนิทเหมือนไม่มีใครอยู่ในบ้าน สีหน้าของปวรุตม์เป็นกังวล เป็นห่วงว่านาราจะเหนื่อยหลับไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ทานข้าวเย็น ปวรุตม์ถือเครื่องแบบที่เลอะโคลนติดมือมาด้วยแล้วสาวเท้ายาวๆ เดินไปยังบ้านพักของนารา สารวัตรหนุ่มถึงกับส่ายหน้าอย่างหนักใจเมื่อจับประตูรั้วแล้วผลักให้เปิดออกได้อย่างง่ายดาย
“ทำไมไม่รู้จักล็อกรั้วบ้านก่อน แบบนี้โจรขโมยก็เข้าบ้านได้สบายๆ”
ปวรุตม์บ่นงึมงำเดินไปเคาะประตูบ้านหนักๆ โดยไม่เกรงใจเจ้าของบ้าน
“นารา! ยายนาราอยู่หรือเปล่า” ปวรุตม์ตะโกนเรียกนาราเสียงดัง มือใหญ่แข็งแรงทุบประตูไม่เลิก
นีนนาราสะดุ้งเฮือกตกใจตอนที่ได้ยินเสียงทุบประตูบ้านพร้อมกับเสียงห้าวดุๆ ที่กำลังตะโกนเรียกดังลั่นจนได้ยินทั่วทั้งคุ้ง หญิงสาวยกมือ
