แอ๊ด... เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก รินดาก้าวออกมาบนกายมีผ้าเช็ดตัวพันรอบ
“ฉันอยากได้เสื้อผ้า” เธอบอกเขาน้ำเสียงเนือยๆ
ป้องณวัฒน์ลุกขึ้นเดิน เป็นชีเปลือยเข้ามาหา สวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆ
“หาเสื้อผ้าในตู้ใส่ไปก่อนนะ รอผมอาบน้ำแป๊บจะลงไปเอาที่รถให้”
จุ๊บ... ป้องณวัฒน์ทำหวาน เขาจูบที่หน้าผากของเธออีกครั้ง รินดาเริ่มหวั่นไหวกลัวหัวใจตัวเองที่เริ่มเอนเอียง
เธอเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชิ้นไหนขึ้นมาก็ดูใหญ่โคร่งไปหมด ตัดสินใจหยิบเสื้อยืดสีดำตัวยาวของเขาขึ้นมาสวมลงไป รินดาหันไปมองหน้าตัวเองในกระจก นัยน์ตาแดงๆ ที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มา และหน้าโล้นๆ ไร้เครื่องสำอาง เธอเดินไปหยิบหวีที่วางอยู่ตรงนั้นมาจัดทรงที่เสียไปให้เข้ารูป
โครกคราก... เสียงท้องร้อง หญิงสาวยกมือขึ้นกุมหน้าท้อง
“หิว...” เธอพูดกับตัวเอง
ป้องณวัฒน์เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาส่งยิ้มให้ ก่อนจะเปิดตู้หาเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่
“หลวมใช่
